Vanaf morgen zitten we niet meer in ons appartementje met supersnelle internet. In ons nieuwe huis hebben we natuurlijk nog geen internet dus voorlopig zullen we elkaar niet meer ontmoeten op skype of blog. Dan hebben we daarna WEL weer een hoop in te halen. Helaas pindakaas. Maar we kunnen jullie nog wel even verblijden met een leuk filmpje van onze kleine Boef!

Verhuizen? ...

Tsja, voor de oplettende lezertjes: Afgelopen zaterdag dus naar Ikea geweest. 'Maar jullie zouden toch verhuizen?' 'Ja, dat zouden we ook.' 'Maar dan kun je toch niet naar de Ikea?' 'Nee, dan kun je niet naar de Ikea.' 'Zijn jullie dan wel verhuisd?' Ah, nee dus.

Het verhaal.

We hadden gevraagd of we 28 November zouden kunnen verhuizen. Nou, dat zouden ze (de verhuis agent) nog uitzoeken, want zaterdag was geen normale dag om te verhuizen. En misschien zouden er dan ook nog extra opslagkosten worden berekend, want de spullen waren al in Houston gearriveerd. Dat was het verhaal op 17 November.

Ok, dan wachten we nader bericht af. Nou zijn wij geen Amerikaan, en dus relatief onbekend met het fenomeen Thanksgiving. Het blijkt dus echt een vakantie te zijn, niemand werkt op donderdag, en de meesten (behalve winkelpersoneel) ook niet op vrijdag en zaterdag. Oei. Donderdagmorgen toch maar gemaild, naar de verhuis agent en naar de verhuurder, want we hadden nog niks gehoord over het verhuizen en ook hadden we nog geen sleutel...

Gelukkig konden we de sleutel vrijdag ophalen, want de verhuurder was toch wel even op kantoor vrijdag. Leuke vent trouwens, en korte lijntjes, dus makkelijk geregeld.

Zo niet met de verhuisagent. Die woont ergens in Illinois, en daar rijd je niet in een uurtje ff heen. Dus niks meer gehoord. Zaterdagmorgen toch maar kijken bij het huis, of er niet toevallig een grote container voor de deur staat met een paar mannen er naast om de boel in huis te zetten. Maar die container was er niet, of hij was niet zo groot als we denken, want we zagen hem nergens.

Dus ja, toen hadden we zaterdag ineens vrij. En konden we naar de Ikea. Ook wel leuk. Maar wel spannend, want hoe gaat het nu verder?

Tsja, dat weten we niet. Morgen om 11.00AM moeten we uit dit appartement zijn, dus we gaan 's morgens vroeg naar ons huis om te kijken of daar verhuizers en een container zijn. En als dat niet zo is, dan kunnen we tegen kantooropeningstijd (ongeveer 8.00AM) eens proberen contact op te nemen met die verhuisagent.

En als ze er wel zijn, dan moeten we hard werken om die hele container in 1 dag leeg te krijgen. Anders moeten we uit logeren. Nou ja, de spullen zijn in Houston, tenminste, dat hebben ze ons gezegd, dus overboord slaan kunnen ze niet meer. We moeten alleen even afwachten wanneer ze naar ons toekomen.

Hartelijke groetsels, en wordt uiteraard vervolgd!

PS Foto's van het huis staan op Picasa! En wat is het een mooi huisje!

Thanksgiving

Afgelopen donderdag was het Thanksgiving, aka Turky day. Wij waren op drie plekken uitgenodigd, en we wilden naar Ben en Cara en familie in Seabrook. Maar Rens had last van zn tanden en heeft de hele dag gehuild en niet geslapen, dus dat hebben we maar afgezegd.

De volgende dag was 'Black Friday', de grote shopping day hier. Kortingen tot 80% op allerlei electrische apparaten, winkels om 4 uur 's nachts open (winkeltijdenwet kennen ze hier niet). En het gekke is, dat er dus daadwerkelijk mensen zijn die daar op af komen.

De grap is, dat de kortingen gelden op artikelen in-store. Dus grote reclameboodschappen: Die-en-die plasma tv van 7000 voor 500 Euro (bij wijze van spreken, maar er zijn echt idiote aanbiedingen), alleen dan hebben ze er maar vijf op voorraad. En dan staan er dus mensen vanaf de vorige avond in de rij, die 's morgens vroeg is aangegroeid tot letterlijk een rondje om de parkeerplaats, om zo'n aanbieding te bemachtigen. Je moet er maar zin in hebben... En dat is black friday, maar de zaterdag erna weer, alleen in iets mindere mate. Drukdrukdrukdrukdruk. En heel Amerika is vrij, dus iedereen gaat shoppen.

Wij niet. Wij werkten. Ik heb donderdag gewerkt, en vrijdagmorgen weer. Vrijdagmiddag heb ik met Els wel wat 'boodschappen' gedaan, want zoals de meesten wel weten, doet Europese apparatuur het hier niet vanwege een ander voltage (110 ipv 230). Dus daar profiteert Jeroen mooi van :). En wij mogen (op kosten van de baas uiteraard) Amerikaanse apparatuur aanschaffen. Dus we hebben vrijdagmiddag een stofzuiger, strijkijzer, koffiezetapparaat, waterkoker, stereo dinges, voedsel hakselaar en nog een paar dingen gekocht.

Zaterdag zijn we naar de Ikea geweest om wat dingetjes voor in huis te kopen, en kerstversieringen. Jaja, we gaan wel aan de kerstboom hier. Kunnen we Rens zn kadootjes onderzetten, haha.

Vrijdagavond hebben we nog een beetje Thanksgiving gevoel gekregen, we waren uitgenodigd bij Ben en Cara voor diner. Daar waren nog twee mensen, Rob en Jan, en we hebben een erg gezellige avond gehad.

Kindermuseum en IJshockeywedstrijd.

Tjonge wat heb ik gister een leuke dag gehad. Smorgen met Cara Ella en Rens naar het kindermuseum geweest. Als je wil weten wat dat een beetje is moet je echt even kijken op www.cmhouston.org Het is helemaal geweldig, voor alle leeftijden is er wat te doen, maar daar ga ik nu niet over vertellen. Rens en Ella zijn nog onder de 1 jaar, dus gingen wij naar de TotSpot. Dat is voor de toddler (peuter). We waren net binnen of rens van de trap naar de glijbaan al opgeklommen! De boef. Helaas had ik toen het fototoestel nog niet. In de speelruimte waren allemaal rubberen matten, kleurig speelgoed, kleine auto's waar ze in konden kruipen en dan heel stoer achter het stuur konden gaan zitten. Er was een tunnel waar je doorheen kon kruipen (Rens favoriet) Er was een slinger baan, die begon met een trap, stukje verder ging de grond golven en aan het eind ging het weer schuin naar beneden. In de slingerbaan waren spiegels (machtig interessant) kijkgaatjes en rubberen jelly voelvakjes. wacht...FOTO!

Rend kent geen angst, kruipt gewoon met zn hoofd naar beneden de trap af, en het gaat ook gewoon allemaal goed. Ik zal de fotoos allemaal op Picasa zetten onder Childrens museum, dan kunnen jullie meegenieten van onze kleine kabouterboef. Het kindje met de donkere haren is Ella, zij is negen maanden, Rens en Ella spelen vaak samen (voor zover kids samenspelen ;))

Ik zal bij picasa wel wat info bij de fotoos schrijven zodat jullie een beetje weten hoe het er in het museum aan toe gaat. Ze zouden in elke stad zon museum moeten hebben, toegang 7 dollar (4 euro) Kids onder de 1 gratis, en ze hebben de lol van hun leven. Onvermoeibaar!!

IJshockeyen,

Koos paste op Rens en ik mocht met Willemijn en Roel (heerlijk Nederlands) naar de ijshockeywedstrijd. Het waren niet de professionals, maar 1 niveautje lager, maar t ging rap genoeg hoor, niet op de foto te krijgen. Ik zal daar de fotos ook van op picasa zetten met uitleg. Heel veel mensen hadden een koebel, en als de puck even uit het spel was dan stond er op de lichtborden: WE NEED MORE COWBELL, en dat was me een HERRIE! IK kreeg er een van de man die naast me zat, de schat. En ik mocht de rubberpuck gooien. Tijdens de pauze zetten de mascotted een ijshockeyhelm op het veld, heel mensen hebben voor de wedstijd 3 rubberpucks gekocht( geld is voor een of andere liefdadigheidsinstelling) en dan moet je proberen in de helm te gooien. De man naast mij zei dat dat ongeveer 1 keer in de 11 wedstijden gebeurt. ik gooide GRUWELIJK mis natuurlijk!

Tussen door kwamen de kinderhockeyers ook spelen. Jongetjes van 10-12 jaar. Zooo schattig en dat gaat er best lief aan toe. Maar die grote kerels die beuken daar op los joh! En als ze vechten dan is dat de normaalste zaak van de wereld en juicht het publiek. Een keer liep het wat uit de hand en dan krijgen ze straftijd. we hebben met 3-2 verloren. Maar ze deden het super hoor, uiteidenlijk hadden de Houston_aeros wel de overhand in het spel maar scoorden de Milwaukee mensen gewoon een keertje meer. Maar van 3-0 in de derde (laaste) periode nog even naar 3-2 gaan is wel errrug knap hoor!

Na de wedstijd zijn we nog naar de Rebel Honky Tonk geweest. Dat is een cowboy bar. Er werd gedanst ( ook line dancing) En er liepen echt hoeden rond ;) de meisjes liepen in decollete en hotpants.. ik viel een beetje uit de toon met mn (ik-leef-uit-een-koffer-kleren). Goed Koos wil weg, dus de volgende keer meer, daar heb ik trouwens ook geen fotos van. eh tot snel!!

Men's Advance

Korte versie: Nou en toen gingen we naar het man's advance en toen hebben we daar heel leuk gedaan en toen gingen we weer terug en toen waren we weer thuis. En dat was heel leuk allemaal.

(Iets) langere versie: Vrijdagmiddag JD opgehaald zoals afgesproken, en samen zijn we naar het Artesian Lakes Resort gereden. Tsja, en onderweg zie ik al zoveel nieuwe dingen... Schitterende omgeving, met bos en (ruige) weilanden, en huizen met pickups, en vijf pickups geparkeerd voor een supermarkt niet groter dan een tankstation, net als in de fillem allemaal.

Dat resort was werkelijk schitterend. Heel ruim opgezet (land kost hier dus echt niks), in het bos met riviertjes/plassen overal. Daarin zwemmen veel vissen, schildpadden met een doorsnee van 40/50cm en alligators van een meter of twee. Heule mooie huisjes (center parks is er niks bij), met veranda's en schommelbankjes en schommelstoelen om lekker te zitten en te genieten van het uitzicht. Eekhoorntjes die zowat bij je op tafel komen zitten. Tsja, daar zou ik best wat langer willen zitten dan een nacht.

Het thema van het weekend was friendship en hoe je als christian men echte vrienden van elkaar kunt zijn. Er was een spreker, Greg Thompson, een pastor ergens uit Mississippi ofzo, die drie lezingen gaf verspreid over vrijdag en zaterdag.

Ik ga niet heel erg in detail herhalen wat er allemaal gezegd is, dat zou toch maar een onsamenhangend verhaal worden. De boodschap was in ieder geval dat we geliefd zijn door God, met een onvoorwaardelijke liefde, al voordat wij Hem kenden. Wij zijn van Hem, en Hij heeft ons aan elkaar gegeven. Echte vriendschap zoekt dus puur en alleen het beste voor de ander, zonder daar zelf beter van te willen worden, bewust of misschien onbewust. Welnu, dit klinkt allemaal misschien wel logisch en bekend, maar het was echt goed om hier met elkaar over na te denken en te praten. Voor degenen die bekend zijn met het fenomeen 'Ardennenkamp': Ongeveer zo. Alleen dit was wat te kort.

Ik heb daar veel mensen (mannen) ontmoet, en het is echt geweldig om ineens zoveel mensen te 'kennen'. In de kerk was het vanmorgen overal om ons heen 'Hi Kooees, good to see you!', en het is gaaf om veel gezichten te herkennen in plaats van allemaal onbekende gezichten te zien.

Ik heb een aantal erg interessante mensen ontmoet. Het lijkt alsof Amerikanen hun christen-zijn veel praktischer direct invullen in hun leven. Zo praat je over wat voor werk iemand doet, en zo wordt de bijbel erbij betrokken. Het lijkt alsof Amerikanen meer christen zijn met heel hun leven, alles wordt bekeken vanuit dat perspectief.

En natuurlijk doen Nederlandse christenen dat ook, maar Amerikanen lijken hier directer in. Ook het stereotype dat Amerikanen alleen maar geinteresseerd zijn in de US is alleen in zoverre waar, dat ze niet zeker weten of Amsterdam nou in Nederland ligt: "En ligt Nederland vlakbij Noorwegen? O ja, ik weet wel waar Denemarken ligt ja. Aha, ten zuidwesten? Ik ben wel eens in Nederland geweest ja, ehm... Brugge? O is dat Belgie? En Den Haag, is dat in Amsterdam?" Nou, en zo kan ik wel even doorgaan. Maar aan de andere kant, ze zijn geinteresseerd in hoe de maatschappij is in Nederland. Hoeveel christenen zijn daar? En hoe is het schoolsysteem? En... en... en... Misschien zijn ze niet geinteresseerd in Europa/Nederland, maar ze zijn zeker geinteresseerd in waar je vandaan komt en vragen daar ook behoorlijk diepgravend naar. Ze willen weten hoe je over bepaalde dingen denkt en waarom, en wat de algemene gedachte in Nederland is over bepaalde dingen.

En het is natuurlijk heel interessant om te horen hoe zij zelf tegen dingen aankijken, zoals sociale verzekeringen, Obama, the military, enzovoorts. Dat levert interessante vergelijkingen op.

Nou, ik hou weer even op met typen. Ik moet zometeen de huurauto weer inleveren, iemand van de kerk haalt me weer op. Een ander voordeel van de men's advance, gelijk maar vriendschappen in praktijk brengen.

Nog een nieuwtje trouwens: We hebben toch een Mazda 5 gekocht. Erg mooie wagen, met veel ruimte. Het type is een beetje anders dan in Europa. Maar waarschijnlijk de moeite waard om mee terug te nemen naar Nederland, mochten we ooit terug gaan ;)

Groetsels, Koos

Naar de dierentuin

Afgelopen donderdag zijn Rens en ik naar de dierentuin geweest. Niet met zn tweetjes hoor, gezellig met Cara en Ella. Het was erg gezellig. We konden zo gratis naar binnen met Cara's abbonnementkaartje. Rens en Ella vonden de dieren niet echt heel interresant. Alleen de rondrennende Okapi en de stokstaartjes vonden ze wel leuk. Het is een erg mooie dierentuin. En voor het eerste heb ik eens actieve grote katten gezien. Meestal liggen die lui te zijn, maar hier in Houston lijken ze wel in hun element. Net als apen die buiten zijn. Ik heb in Nederland nog nooit een Orangoetan buiten gezien. Het is trouwens niet echt een grote dierentuin hoor, maar dat is ook wel weer lekker. Dan heb je tenminste alles gezien als je er weer uitkomt, en t kost ook echt helemaal niks (7 euro, en Rensje is uiteraard gratis).

Vandaag ( Zondag dus) is Ella gedoopt. Hier dopen ze de kindjes zo rond de negen maanden. Ik zou niet weten waarom, maar dat ga ik Cara nog wel even vragen. We hadden vandaag weer een prachtige preek in de serie Heroes (helden). Het ging over Esther. Zoals deze preker dat kan vertellen schiet je in de lach, en zit je op t puntje van je stoel. Bottomline was eigenlijk dat hoewel je het niet altijd door hebt ( en er in het boek Esther de naam van God niet voorkomt) Gods hand toch duidelijk zichtbaar is in je leven als je je ogen daarvoor open doet. Het feit datjuist Esther de Beauty Contest wint, Precies Mordekai de moordplannen op de koning ontdekt. Haman in de buurt is als de koning wil bedenken wie hoe hij mordekai zal eren. De koning precies in die periode niet goed kan slapen en precies dat stuk uit de analen wordt voorgelezen. Dan hoeft de naam van God er toch geheel niet bij te staan. Dat zie je zo wel!

De dominee vertelde ook nog over het feest dat voortkwam uit het Estherboek. Daarin was het idee dat je voedsel aan elkaar gaf en van je rijkdom uitdeelt aan de armen. Hij liet zien dat feest niet om jou draait, maar dat het juist feest is als je samen deelt in je rijkdom en je blijdschap. Nou ja... en nog veel meer, maar dan moet je de preek zelf maar even luisteren op www.christtheking.org of com. over twee weken staat ie er als het goed is op.

Rens vind het erg leuk om te stappen aan de hand. Gisteren waren we naar Hermann park gegaan en hij ging er telkens vandoor op zijn knietjes. Dan ging ik hem halen en hield hij mij aan 1 vinger vast. maar mooi dat Meneer wel bepaalde waar we heen zouden gaan. En als er dan mensen over het pad langskwamen ging ie er achteraan. al waaiend. De boef!

Vandaag veel mensen leren kennen in de kerk. Koos is naar het mannenweekend van de kerk geweest en daardoor kende hij dus ineens veel mensen, ik heb nu een deel van de vrouwen ontmoet. er zijn hier zelfs spelletjesfanaten, hoe goed kan je het treffen.

Ik zal Koos het woord geven zodat hij wat kan vertellen over Mans Advance. En alle enge beesten die hij tegen het lijf is gelopen.

Bezig/Zondag

Lieve lezertjes, en in het bijzonder Bezig-lezertjes,

Zondagmorgen hebben we samen het afscheidsfilmpje van Bezig bekeken. Het was vrijdag al verstuurd, maar vandaag dus pas bekeken, in alle rust en samen (wel zo leuk). We willen jullie hartelijk bedanken voor deze leuke manier om ons iets mee te geven. Bedankt voor de zegenwensen, en vooral nogmaals bedankt voor de afgelopen twee jaar waarin we actief deel uitmaakten van Bezig: Een gezellige club van lieve mensen die op zoek willen naar wat God voor ieder persoonlijk wil betekenen. We hebben echt heel veel aan jullie gehad.

En nu hier op zoek naar een manier om ook ons geestelijk leven invulling te geven: Misschien drijven we er gewoon heen, misschien een beetje zwemmen. We wisten het na de zomer al: De gemeente hier is echt een actieve gemeente waar we graag bij willen horen. Vanmorgen naar de kerk geweest, en het was heerlijk om na twee weken (vorige week zaten we in het vliegtuig) weer in een gemeente te zijn. We willen hier ook mee gaan doen aan bijbelstudie/community groups, en verder dient zich een perfecte kans aan om gelijk veel mensen te leren kennen: Aanstaande vrijdag en zaterdag is er een 'Men's Retreat', of liever: 'Advance' (retreat: terugtrekken, maar ze hebben het liever over advance: naar elkaar toekomen, naar God toekomen en toegerust worden om in het dagelijks leven met het evangelie naar buiten te treden).

Vanmorgen hebben we een preek gehoord over Habakuk 2:14: For the earth will be filled with the knowledge of the glory of the LORD as the waters cover the sea. Dat is het uiteindelijke doel waar God heen werkt, en wij kunnen our peace of earth alvast vullen met die knowledge of the glory of the LORD. We wensen iedereen, en als antwoord op het filmpje vooral de Bezig, daarbij Gods zegen toe.

Verder hebben we vanmorgen een geweldige kerkdienst meegemaakt: Via een soort belijdenis werden 58(!) nieuwe leden aan de gemeente toegevoegd. De standaard weg om lid van de gemeente te worden is om classes te volgen, zodat je bekend wordt met wat de Presbyterian kerk leert en hoe Christ the King (de locale gemeente) werkt. Daarna wordt je gevraagd om belijdenis te doen voor de gemeente en dan ben je lid van de kerk. Vanaf de lente gaan wij dus ook die classes volgen, en ondertussen kunnen we natuurlijk gewoon meedoen in het gemeenteleven.

Dat was het even voor vandaag, nog precies op tijd voor Nederland om zondagavond nog even alles te lezen. Groeten, Koos, Els en Rens!

P.S. Het is erg leuk om de reacties op de berichten te lezen, per mail of hier op de site.

Autojacht

Het werd avond, en het werd morgen, en het was weekend (vrij naar: Genesis 1). En dat is zeker goed. Genoeg dingen te doen, en dit weekend zijn we op zoek naar een auto.

In de loop van de tijd hebben we een hele hoop automerken, types en dealers verzameld via internet. Zaterdag was de grote dag, we zijn real life wezen kijken bij een aantal dealers om uit te vinden of de auto's daadwerkelijk zijn wat we ervan denken. Waar zijn we naar op zoek? Een ruime auto (de Renault Laguna die we in Nederland hadden voldeed altijd prima, maar als het kan toch iets groter, geen probleem hier), zuinig (voor Amerikaanse begrippen in ieder geval), redelijk nieuw en lage kilometerstand. Wat??? Ok, mijlstand. Voor ongeveer ons budget. En het liefst de moeite waard om over een jaar of wat mee terug te nemen naar Nederland.

De dodge magnum leek mij wel wat, een grote stationwagon, maar bijzonder niet zuinig (voor Nederlandse begrippen): 3.5 liter V6. Welnu, dat is niet iets waar je van hoeft te schrikken verder, want kleiner dan 2 liter wordt het toch echt niet, of het is een Prius. Die dan weer boven budget ligt. De dodge charger is natuurlijk ook erg gaaf, maar ook niet zuinig. Verder heb je natuurlijk de echte Texaanse cowboy auto's: Grote pickups als dodge ram, chevrolet silverado en nog wat van die ongein. Genoeg ruimte, maar die zijn niet 'niet zuinig', die zijn ronduit... Het tegenovergestelde van zuinig. Kleiner dan een 5 liter V8 zijn die eigenlijk niet te krijgen.

Om een lang verhaal kort te maken: Na drie dealers, een uiterst vermoeide en chaggerijnige Rens en een heel aantal mijlen in de auto op een hele mooie zaterdag (qua weer in ieder geval) hebben we twee hele goede opties over: De Mazda 5 en de Kia Optima. Beide auto's stonden niet op ons lijstje, maar dat terzijde.

De Mazda 5 is een soort tussenstap tussen een gewone auto en een minivan: 3 rijen stoelen, of 2 en een hele grote achterbak. Een beetje hoger dan gemiddeld, een nette auto. Het bijzondere bij dealers is alleen wel: Als je een budget noemt, gaan ze anderhalf keer hoger auto's zoeken. En dan maar hopen dat je er in trapt. Die Mazda 5 is dus boven budget. En uiteraard kon er een 'hack of a deal' worden gesloten, maar je krijgt er niet echt een goed gevoel bij... Als er onderhandeld moet worden, hebben we altijd het gevoel dat we afgezet worden.

Voorbeeldje: De dealer had een Mazda 5 staan voor $14.881. Volgens een (onafhankelijke (?)) website die autoprijzen berekent moest een Mazda 5 in die conditie iets meer dan $15.000 kosten. Dus dat was al goedkoop. Maar de 'hack of a deal' die hij bereid was met ons te sluiten, was, zonder enig aandringen van onze kant (we gaan natuurlijk niet de eerste de beste dag gelijk een auto kopen), $13.500! Nou, als een auto iets meer dan $15.000 hoort te kosten, en zonder onderhandeling kan daar al bijna $2.000 van af, dan zit er redelijk wat marge in, nietwaar? Ik heb weinig zin om daar aan te beginnen... Word ik een beetje wantrouwend van.

Ik ben Nederlander, maar de Nederlandse koopmansgeest heb ik niet georven (zit ook niet echt in de familie). Laat mij maar bootjes bouwen (das ook Nederlands).

Dan de volgende optie (als het een te lang verhaal wordt, kun je ook naar beneden scrollen): Dat was bij een dealer met vaste prijzen. Nou, dat spreekt mij al meer aan, al krijg ik dan weer het gevoel dat er best wel wat van af kan, maar dat ze gewoon hun poot stijf houden. Tegenstrijdig, wat? Maar goed, na een beetje vergelijken met andere sites, en te kijken wat die auto in Nederland opbrengt, en dat lijkt op zich wel voordelig. Met auto's weet je het maar nooit, maar we hebben er toch eentje nodig. Morgen maar eens een testritje maken, en kijken hoe en of we kunnen betalen (we hebben nu wel een Amerikaanse bankrekening, maar dr moet natuurlijk wel geld op staan, en een international transfer duurt ongeveer 5-7 dagen...).

Hopelijk een huis!

Haha, we zijn gisteren nogmaals wezen kijken bij een huis waar we maandag ook al waren. Dat huis kostte oorspronkelijk te veel, maar de makelaar heeft het wat naar beneden weten te krijgen, en nu is het binnen budget.
Het was spannend of de bank er in zou passen. Wie koopt er dan ook zo'n grote bank... Nou maar hij is wel mooi en zit ook lekker. Dus. Maar waarschijnlijk gaat dat wel lukken. Het huis wordt er niet praktischer van qua indeling, maar Amerikanen weten toch al niet echt wat praktisch is in een huis. Veel te veel inbouwkasten en kleine kamertjes met allerlei deuren en nog meer inbouwkasten. En wie maakt er nou een fireplace in de woonkamer in het toch altijd veel te warme Houston? Een ding is zeker: We hoeven nooit te stoken, en als we al iets moeten stoken, dan wordt het dus hout.
Het is een huis in een gated community, met allemaal appartementen en een huis, oorspronkelijk bedoeld voor de eigenaar (in 1930 gebouwd), maar nu dus hopelijk voor ons. Een parkeerplek onder de appartementen binnen het hek, een zwembad binnen het complex, als we de voordeur uitlopen moeten we uitkijken om niet in een fontein te struikelen, een prive patio van een meter of 2 bij 5 (klein dus, maar hier schijnt dat nogal bijzonder te zijn), ruime woonkamer met open haard, aparte eetkamer, ruime keuken, voor en achter een grote slaapkamer met eigen badkamers en inbouwkasten en daar tussen in nog een soort van kamer/overloop. Groot genoeg voor ons drietjes dus, en er kunnen prima wat gasten bij.
We hebben nog geen foto's, maar het wordt toch eerst nog opgeknapt: Alles schilderen, boven nieuwe vloerbedekking en nog wat dingetjes. Dus als alle papierwerk klaar is en alles opgeknapt is, dan maken we wat foto's en maken we het adres bekend.
Verder hebben we gister ons social security nummer proberen te krijgen, maar daar gaat vier weken overheen... We kunnen dus nog geen rijbewijs halen, auto kopen of huis huren, dus alles moet voorlopig nog via het werk. Beetje hopeloos, en nogmaals: Welcome in the United States! De mevrouw achter de balie vond ook dat the system for immigration stinks... Tsja.

Het weer, daar wennen we nog wel aan...

Zo lieve flatscreenlezertjes (voor het overgrote deel), daar zijn we dan. De reis is goed gegaan. We konden pas iets later vertrekken vanaf Schiphol, want er moesten nog wat dieren aan boord geladen worden en ze waren nog iets kwijt, maar met een half uur vertraging zaten we dan toch in de lucht.

Rens hebben we de hele vlucht moeten vermaken, op twee hazenslaapjes in het begin en een uur slapen op het eind na is hij de hele reis wakker geweest. De stewardessen waren helemaal verliefd op hem, en de service was goed. Maar 10 uur is een lange tijd. Om ongeveer half 3 's middags (lokale tijd) zijn we geland. En dan begint de ellende pas echt.

Om door de douane te komen hebben we nog anderhalf uur in de rij gestaan. Terwijl het zoveel sneller kan. Er zijn op dat vliegveld 80 balies (niet overdreven, ze zijn gewoon genummerd), waarvan er ongeveer 20 in gebruik waren. Per persoon hebben ze denk ik ongeveer 5 minuten nodig om wat vragen te stellen, vingerafdrukken en een foto te nemen en wat stempels te zetten. Alles voor 'Homeland Security', en het is 'for your own safety', en het is 'the law', en 'welcome in the United States'. Nou, dat welcome daar mogen ze nog wel iets aan doen dan.

Het voordeel is, dat we dus niet meer hoefden te wachten op onze koffers. Die lagen netjes op ons te wachten. Gelukkig was er niks opengebroken of iets anders geks (1 koffer had op slot gezeten). We mochten verderop zo doorlopen door de bagagecheck, en toen stonden we buiten.

Wat een verschil met afgelopen zomer: Heerlijk weer! Het soort van zomerweer waarvan je in Nederland maar een paar dagen hebt: Ongeveer 20 a 25 graden, strakblauwe lucht, niet vochtig/benauwd. Hier kunnen we wel aan wennen. Jammer dat ik (Koos) alle korte broeken in de zeecontainer heb zitten. Els heeft wel wat zomerjurkjes bij zich, maar het staat zo raar als ik die aantrek.

Met de shuttle (bus) zijn we naar de autoverhuur gereden, alwaar we een mazda 3 verwachtten. Toen werd het een chevrolet HHR, en uiteindelijk zijn we met een Pontiac G6 weggegaan. Een nieuwe wagen, met nog maar 1340 mijl op de teller. Rijdt wel lekker, maar we kregen de koffers er maar net in... Praktisch is anders. Zo een kopen we dus niet (ze staan wel veel op craigslist, de marktplaats van de USA).

We wisten de weg nog, dus (bijna) in een keer naar collega Arjan gereden om daar de sleutel van het appartement op te halen. Doorgereden naar the Esplanade, en daar troffen we een schitterend gemeubileerd appartement aan. Met hoogpolig tapijt, een keuken zo groot als in ons eigen huis, maar dan met extra eiland, een Queensize bed (heerlijk heerlijk!!!), een nette badkamer en een balkonnetje. Het lijkt wel alsof het voor ons nieuw is ingericht. Als er nog een bistrosetje op het balkon had gestaan, dan was het perfect geweest. Er staan hier palmbomen in de tuin, en alles (van zwembad tot fitness tot cinema) is aanwezig in dit complex.

Maandagmorgen eerst maar langs het werk gegaan, om te zeggen dat ik wat later zou zijn. Ontbijt gehaald, boodschappen gedaan en toen gelijk maar even langs de makelaar, want daar waren we toch in de buurt. Die heeft ons dan gelijk maar meegenomen naar een tweetal appartementen laten zien, en 's middags nog een appartement en een huis. Als het een beetje meezit, weten we deze week nog waar we gaan wonen. Ideaal, ook precies op tijd voor de verhuizers.

We hebben dus weer een hoop gedaan en gezien, en we moeten nog veel meer doen om alles op de rails te krijgen: Social Security Number, driver's license(s), huis, bank account, cell phone, auto, ... Volgt allemaal deze week hopelijk, dan kunnen we ook nog ff echt genieten van wat dit appartementen complex allemaal te bieden heeft.

En dan nu, lieve flatscreenlezertjes, flatscreentjes uit, snaveltjes toe, en dan is er morgen weer een nieuwe dag.