Nounounounounounounou, dat was me het weekendje wel weer. Het lijkt hier wel zomer. Nederlandse zomer, gelukkig. Want we hebben hier dus de volgende jaargetijden: Zomer, hittegolf, zomer, lente (wanneer het af en toe een dagje kan vriezen). En nu is het zomer. Hoogste tijd om de whirlpool eens uit te proberen. Maar helaas, de heater is 'stuk'. En we gaan toch echt niet in water van 20 graden zitten. Dus wachten op de poolguy, die dat ding weer maken kan.
Op het werk vorige week een project afgerond (yesyesyes), de volgende. En dat is weer een leuk project, over een gas boot die ze aan een paar palen willen vastknopen en dan komt er nog eentje aan, en dan moeten ze gas overladen, en soms ligt er nog een derde, en of dat allemaal wel kan met de lijntjes en de kussentjes enzo. En dan moet het hele zootje daar honderd jaar blijven liggen zonder dat ooit ook maar iemand een lijntje hoeft te verleggen. Nou, das leuk.
Vrijdag heeft de plaatselijke Gamma een paar hekken afgeleverd bij ons thuis, daarmee gaan we een stukje tuin afbakenen waar Rens, en Thomas over een tijdje, vrij en veilig rond kunnen huppelen zonder gevaar te lopen in het zwembad te duikelen. Dat is trouwens een Rens vervoeging: Duikelen, prikkelen (prikken met de vork), etelen, pietselen (fietsen), drinkelen, dikkelen (in de deken wikkelen) enzovoorts.
Nou wilden we dat hekje wat lager hebben, dat staat wat vriendelijker. Dus van de onderkant moest twintig centimeter af. Het zijn van die delen met twee horizontale balken en dan zo'n 20/25 verticale plankjes met een mooi topje daaraan vast. Dus Koos mag van 6 van die delen twintig centimeter van al die verticale plankjes afzagen, dat zijn een heuleboel plankjes. Dat levert dus ook een heuleboel schouderspierpijn op. Maar dat is goed, dan heb je weer het gevoel wat gedaan te hebben. Er zijn al vier klaar, en de helft van het hek staat al in de tuin.
Ondertussen nog het zwembadwater getest en alles schoongemaakt, het gras gemaaid voor en achter, naar Gymboree geweest, boodschappen gedaan voor de hele halve week, weer naar de kerk geweest sinds drie weken, naar het park geweest... 't Was weer een lekker rustig weekendje met veel buiten genieten van het mooie weer.
We hebben in de kerk trouwens weer een nieuwe opper dominee, een senior pastor. Onze 'ouwe' senior pastor ging afgelopen zomer naar New York naar Tim Keller z'n gemeente, om daar een van die gemeentes te leiden. En nu is Clay Holland, die z'n rechterhand was, bij ons dus verkozen tot senior pastor. En is er dus een vacature voor rechterhand. Nou heb ik er (uch) twee (uche), maar die houd ik liever zelf. Dat hek moet ook een keer af.
In het park heeft Rens lekker op de wipwap gezeten, in de zandbak gespeeld, geklommen, een trappetje van (te) dichtbij bekeken en gerend. Meestal is het een vrolijk mannetje. Maar alstie moe is, of honger heeft... Oeioeioei. En dat was natuurlijk zo, na in het park spelen.
O, en pa Fokkema komt langs! Hij had een klusje 'hier' in de Golf van Mexico, vanuit New Orleans. En dat is maar 580km hier vandaan, dus vliegt hij via Houston weer terug naar Amsterdam en blijft hier dan twee dagen. Morgen (dinsdag) komt hij, woensdag naar de Rodeo (YEEEHA!!!), en donderdag kan hij weer molens kijken. O nee, donderdag vliegt hij naar Amsterdam, vrijdag aankomen, dus vrijdag kan hij weer molens kijken. En klompen. Geen tulpen, want die zijn er nog niet zo vroeg in het jaar denk ik. En dan zaterdag komen pa en ma Hoefakker, die blijven iets langer, twee weken. En die gaan natuurlijk ook mee naar de Rodeo (YHEA, YHEA!!! (ik denk dat je het zo schrijft)). Koeien kijken.
Nou, de hartelijkste groetsels maar weer,
*s Hoefakker
maandag 28 februari 2011
maandag 21 februari 2011
Het is al bijna maandag
Een kort weekendverslagje, want de week ervoor was een beetje hetzelfde als de week ervoor. Vrijdagavond hebben we met zn drieen, Koos, Els en Rens, de tuin geveegd en geharkt en alle blaadjes in de container gedaan. Daarna het zwembad ontdaan van alle blaadjes. Thomas heeft toezicht gehouden.
Toen Rens en Thomas naar bed waren, hebben wij de luchtfilters van de airco in de auto vervangen en vervolgens hebben we lekker een filmpje gekeken.
Zaterdagmorgen begonnen met zwembadwatertestjes: Kijken hoeveel chloor erin zit, kijken wat de pH is en kijken wat de alkalinity (hoeveelheide CO3 2-, buffer voor pH) is. Erg leuk, we waren net chemici. Met druppeltjes erin gooien en dan krijgt het water een mooi kleurtje, of niet. En dan weet je hoeveel rommel je erbij moet gooien. Vervolgens twee kleine lekken in de pijpenspaghetti van het filtersysteem gefixed.
Koos met Rens naar Gymboree, en Els met Thomas thuis keuken schoonmaken en spelen.
's Middags nog een keer de tuin vegen en het zwembad verder schoonmaken: Weer blaadjes eruit en alle filters (3) schoonmaken. Weer tuin vegen? Weer tuin vegen. Maar... Ja, gisteren ook al. Maar dat geeft niet, het is lekker buiten en je hebt wat te doen. Het punt is dat de bomen in de lente (nu) ineens ontdekken dat het al lente is, maar nooit herfst hebben gevoeld. Dus de afgelopen maanden hebben ze mondjesmaat de helft van hun blad verloren, en de afgelopen twee dagen de andere helft. En de reservehelft komt komende wee nog. Het is een luxe probleem.
Lekker buiten gezeten verder, rondje fietsen langs de bayou (riviertje, ik geloof dat Bruce Springsteen er ook een keer over zingt: Born on the bayou. Dat is dus in Texas). Boodschappen doen op de fiets, pizza eten en kids naar bed. Lekker avondje nixen.
Zondag (weer) niet naar de kerk, Thomas (en Rens) zijn nog steeds verkouden: Veul snot en hoesten. En dat hebben ze liever niet in de nursery, want dan zijn ze bang dat ze volgende week niks te doen hebben. En terecht misschien ook wel, Rens begint net zijn hand voor de mond te doen, maar Thomas weet nog niet eens waar zijn hand is als hij hem nodig heeft.
Dus lekker naar het park 's morgens, Skypen met pa&maH en Jan (jarig vandaag!), beetje in de tuin zitten, lekkere lunch maken en kids weer naar bed. Els ook, last van soort migraine, en Koos ging zich maar even uitsloven in de gym. Op de terugweg kennis gemaakt met Kevin en Christine, wonen vijf huizen verderop en hebben ook twee kinderen. Een leuk stel, dus wie weet komen we ze nog eens tegen.
Daarna even boodschappen doen, hoi zeggen tegen Kevin en Christine met de hele family, en lekker eten. Koos en Rens nog een rondje fietsen, lekker een uurtje spelen, en weer naar bed. Els puzzelen, Koos bijbelstudie voorbereiden(voor maandagavond)/lezen, en lekker naar bed.
Het is weer maandag.
Groeten, *s Hoefakker
PS das een hoop lekker in de laatste alinea, het was dus wel een lekker weekend.
Toen Rens en Thomas naar bed waren, hebben wij de luchtfilters van de airco in de auto vervangen en vervolgens hebben we lekker een filmpje gekeken.
Zaterdagmorgen begonnen met zwembadwatertestjes: Kijken hoeveel chloor erin zit, kijken wat de pH is en kijken wat de alkalinity (hoeveelheide CO3 2-, buffer voor pH) is. Erg leuk, we waren net chemici. Met druppeltjes erin gooien en dan krijgt het water een mooi kleurtje, of niet. En dan weet je hoeveel rommel je erbij moet gooien. Vervolgens twee kleine lekken in de pijpenspaghetti van het filtersysteem gefixed.
Koos met Rens naar Gymboree, en Els met Thomas thuis keuken schoonmaken en spelen.
's Middags nog een keer de tuin vegen en het zwembad verder schoonmaken: Weer blaadjes eruit en alle filters (3) schoonmaken. Weer tuin vegen? Weer tuin vegen. Maar... Ja, gisteren ook al. Maar dat geeft niet, het is lekker buiten en je hebt wat te doen. Het punt is dat de bomen in de lente (nu) ineens ontdekken dat het al lente is, maar nooit herfst hebben gevoeld. Dus de afgelopen maanden hebben ze mondjesmaat de helft van hun blad verloren, en de afgelopen twee dagen de andere helft. En de reservehelft komt komende wee nog. Het is een luxe probleem.
Lekker buiten gezeten verder, rondje fietsen langs de bayou (riviertje, ik geloof dat Bruce Springsteen er ook een keer over zingt: Born on the bayou. Dat is dus in Texas). Boodschappen doen op de fiets, pizza eten en kids naar bed. Lekker avondje nixen.
Zondag (weer) niet naar de kerk, Thomas (en Rens) zijn nog steeds verkouden: Veul snot en hoesten. En dat hebben ze liever niet in de nursery, want dan zijn ze bang dat ze volgende week niks te doen hebben. En terecht misschien ook wel, Rens begint net zijn hand voor de mond te doen, maar Thomas weet nog niet eens waar zijn hand is als hij hem nodig heeft.
Dus lekker naar het park 's morgens, Skypen met pa&maH en Jan (jarig vandaag!), beetje in de tuin zitten, lekkere lunch maken en kids weer naar bed. Els ook, last van soort migraine, en Koos ging zich maar even uitsloven in de gym. Op de terugweg kennis gemaakt met Kevin en Christine, wonen vijf huizen verderop en hebben ook twee kinderen. Een leuk stel, dus wie weet komen we ze nog eens tegen.
Daarna even boodschappen doen, hoi zeggen tegen Kevin en Christine met de hele family, en lekker eten. Koos en Rens nog een rondje fietsen, lekker een uurtje spelen, en weer naar bed. Els puzzelen, Koos bijbelstudie voorbereiden(voor maandagavond)/lezen, en lekker naar bed.
Het is weer maandag.
Groeten, *s Hoefakker
PS das een hoop lekker in de laatste alinea, het was dus wel een lekker weekend.
maandag 14 februari 2011
En wat schakelt ie goed!
We hebben een lekker rustig weekje gehad afgelopen week. Het is wel weer wat koud geweest donderdag en vrijdag, maar niet noemenswaardig. Te laat, nou heb ik het toch genoemd. Laat ik erover ophouden.
We hebben gewerkt, gespeeld, gefitnessed, gebijbelstudied, gedronken en gelachen. Niet gehuild, tenminste, niet boven de drie jaar. Daaronder is het vergeven, hoe maak je anders duidelijk dat je honger hebt of moe bent.
Vrijdagavond zijn JD en Sarah met Penny en Ellie langs geweest. We hebben gezellig wat spelletjes gedaan, en Thomas sliep heerlijk door de hele nacht. Alleen lagen wij nu pas om 1 uur in bed, dus alsnog een korte nacht.
Zaterdagmorgen naar Gymboree met Rens, ook leuk. En zaterdagmiddag heb ik de hele dag met de auto geklu(ngeld/st). Ik heb helemaal zelf de automatic transmission fluid (versnellingsbakolie, afk. ATF) vervangen. Dat kwam zo, in december hadden we de auto bij de garage om olie te vervangen en de banden te roteren: Voor/achter/links/rechts, normaal weggelegd voor Nederlandse Amerikanen (he dat zijn wij), maar autobanden schijnen er ook profijt van te hebben. Daar wachtende kwam de garagemeneer mij vertellen dat eigenlijk de ATF ook vervangen moest worden. Dit zou 220 dollar kosten, incl. een flush van het systeem. Dus ik dacht bij mezelf, nou, wacht daar nog maar even mee, ik zal eerst eens wat informatie opzoeken daarover voordat ik je blind vertrouw.
Nou, eerst op vakantie enzo, en toen maar es gekeken op internet: "Als de ATF bruin is, moet ie worden vervangen." Kijken, en ja hoor, bruin. Nou wordt er van alle kanten altijd geroepen dat olie vervangen zo simpel is, dat kun je best zelf. Nou, dan zal die ATF toch ook niet zo moeilijk zijn.
Zoeken zoeken zoeken, wel genoeg forum verhalen over mazda ATF vervangen, wat filmpjes op YouTube voor Toyotas, maar niet specifiek Mazda 5. Toch maar olie kopen, en wat gereedschap: Blokken om de auto op te rijden, een slangetje met klemmetje, en nieuwe siliconenpakking. Kosten olie: 75 dollar. Aha, dat gaat lekker... Maar ja, olie moet ik toch kopen, ook als de garage het doet, en de rest verdien ik makkelijk terug met zelf doen. Toch?
Op die filmpjes lijkt het allemaal vrij eenvoudig. Dop uit de versnellingsbak draaien en de olie loopt eruit, dat is stap 1. Maar voordat het zover is, moet die auto op blokken. Ik probeer erop te rijden... Beetje meer gas... Beetje meer gas... Hm, achterwielen staan net op de drempel van de garage, dat is een hobbel die ik moet nemen. Beetje meer gas. En hop, daar gaat ie de blokken op, over de blokken heen, ik hoor wat dure geluiden, en sta weer op de grond met mn voorwielen. En die blokken muurvast onder de auto. Dat gaat goed.
Ik heb gelukkig een krik, dus auto opkrikken dingen eronderuit. Flink beschadigd, en allerlei waarschuwings stickers erop: Niet gebruieken indien beschadigd. Maar ja, ik kijk er even naar met m'n structural engineerings hoofd en denk, nou, het dragende deel van die dingen daar is niks mis mee, dus dat moet goed komen. En om het verhaal niet al te spannend te maken: Dat kwam het ook, wees gerust. Dus nog een keer proberen, en een half uur na aanvang werkzaamheden staat dat ding op blokken.
Kijk ik onder de auto, zie ik allemaal mooie plastic beschermingsplaten onder de motor, dus ik kan helemaal niet 1-2-3 bij de versnellingsbak komen. Het lijken simpele schroeven, totdat er ook een speciaal soort dubbele spijkerplug blijkt te zitten. Na wat hannesen heb ik ontdekt hoe dat dingetje werkt en hoe het eruit te pielen, dus weer een kwartier verder is dat ook klaar. Nu kan ik bij de drain plug. Teiltje eronder, draai draai, en plons, daar stroomt de zwarte olie eruit. Het was dus inderdaad aan vervanging toe, dat is een geruststelling. Zowel voor mij, dat ik het werk niet voor niks doe, en voor het vertrouwen in de garage, ze zeggen niet zomaar iets.
Volgende stap: De hele pan eronderuit schroeven en schoonmaken. Dat is niet moeilijk, behalve dat die pakking de pan behoorlijk vasthoudt en het enige moeite kost om, nadat alle schroeven eruit zijn, ook daadwerkelijk die pan er onder vandaan te trekken. Daar zit nog behoorlijk wat olie in, en er zit ook een magneet, waar wat ijzervijlsel aan vast kleeft. Dat is dus slijtage van de tandwielen, niet zo mooi. Goed schoonmaken, oude pakking er zo goed mogelijk afkrabben. Nieuwe erop, even wachten, en dan weer terugschroeven. Oei! De andere kant, waar de pan tegenaan moet, zit ook nog vol met oude pakking natuurlijk! Ook eraf krabben, en hopen dat de nieuwe pakking intussen niet te veel is ingedroogd. En vastschroeven. Zo, dat zit. Nu de nieuwe olie erin.
Maar dan zijn we nog niet klaar, o nee! Dat was alleen de 'tandwielkast'. Er zit nog een koppelplaat, waar de olie niet vanzelf uit loopt, en waar dus nog de helft van de oude olie in zit. Vanaf die koppelplaat wordt de olie naar een oliekoeler gestuurd, dus dat slangetje kan ik loshalen. Wat nog een behoorlijk rotwerkje is, want in het filmpje (zie verderop) gebruiken ze een speciale tang, die ik natuurlijk niet heb. Het kan ook gewoon met een combinatietang, maar dan moet dat klemmetje wel 180 graden gedraaid worden om de slang heen, anders heb ik geen ruimte voor mijn tang. Maar weer een half uurtje prutsen later is ook dat gelukt.
Eigen slangetje erop, en naar het teiltje leiden. Motor aanzetten, koppeling activeren (in Drive zetten voor onze automaat), en warempel!!! De zwarte olie komt door mijn eigenste slangetje hups het teiltje in! Geweldig! Dat was de zogenaamde flush die het zo duur maakt bij de garage.
Als het een beetje rood wordt (nieuwe olie is rood), stoppen, bijvullen en nog een keer. Nu wordt ie echt mooi helder rood, stoppen, bijvullen en klaar is Koos! Ik heb het oliepeil tot zondagmorgen nog een keer of drie, vier gechecked, en nog een keer na een eindje rijden wat bijgevuld, en het lijkt echt goed te zijn!
Hier een filmpje, wat erg veel lijkt op wat ik heb gedaan, behalve dat dit een Toyota is. Leuk he? Ben er wel een uur of vier mee bezig geweest, inclusief pauzes, maar daar heb ik dan toch 150 dollar min wat spulletjes mee verdiend. En die spulletjes heb ik nog, voor de volgende keer.
Zondagmorgen had Rens (nog steeds) last van een vervelende hoest, dus besloten we hem maar niet naar de oppas in de kerk te brengen. In plaats van naar de kerk te gaan hebben we een ritje naar Brazos Bend gemaakt. Daar was een vrouw van 85 jaar die een mooi verhaal vertelde over (haar) roofvogels: Uilen, valken en andere beesten. Ze reist heel de VS door om overal te vertellen over de vogels.
Daarna nog een korte wandeling gemaakt. Rens op de fiets, dus het schoot niet erg op, maar het was heerlijk weer. Een krokodil gezien, eerst over het hoofd maar later ook raak. En hij/zij telde voor twee of drie, wat een enorm beest!
Zondagmiddag zijn Reese en Sara geweest, dat was ook erg gezellig.
Nou, heul verhaal alweer. En zoals jullie zien doet de Enter het nog niet, maar dit heb ik even ge-edit op kantoor.
Groeten, *s Hoefakker
We hebben gewerkt, gespeeld, gefitnessed, gebijbelstudied, gedronken en gelachen. Niet gehuild, tenminste, niet boven de drie jaar. Daaronder is het vergeven, hoe maak je anders duidelijk dat je honger hebt of moe bent.
Vrijdagavond zijn JD en Sarah met Penny en Ellie langs geweest. We hebben gezellig wat spelletjes gedaan, en Thomas sliep heerlijk door de hele nacht. Alleen lagen wij nu pas om 1 uur in bed, dus alsnog een korte nacht.
Zaterdagmorgen naar Gymboree met Rens, ook leuk. En zaterdagmiddag heb ik de hele dag met de auto geklu(ngeld/st). Ik heb helemaal zelf de automatic transmission fluid (versnellingsbakolie, afk. ATF) vervangen. Dat kwam zo, in december hadden we de auto bij de garage om olie te vervangen en de banden te roteren: Voor/achter/links/rechts, normaal weggelegd voor Nederlandse Amerikanen (he dat zijn wij), maar autobanden schijnen er ook profijt van te hebben. Daar wachtende kwam de garagemeneer mij vertellen dat eigenlijk de ATF ook vervangen moest worden. Dit zou 220 dollar kosten, incl. een flush van het systeem. Dus ik dacht bij mezelf, nou, wacht daar nog maar even mee, ik zal eerst eens wat informatie opzoeken daarover voordat ik je blind vertrouw.
Nou, eerst op vakantie enzo, en toen maar es gekeken op internet: "Als de ATF bruin is, moet ie worden vervangen." Kijken, en ja hoor, bruin. Nou wordt er van alle kanten altijd geroepen dat olie vervangen zo simpel is, dat kun je best zelf. Nou, dan zal die ATF toch ook niet zo moeilijk zijn.
Zoeken zoeken zoeken, wel genoeg forum verhalen over mazda ATF vervangen, wat filmpjes op YouTube voor Toyotas, maar niet specifiek Mazda 5. Toch maar olie kopen, en wat gereedschap: Blokken om de auto op te rijden, een slangetje met klemmetje, en nieuwe siliconenpakking. Kosten olie: 75 dollar. Aha, dat gaat lekker... Maar ja, olie moet ik toch kopen, ook als de garage het doet, en de rest verdien ik makkelijk terug met zelf doen. Toch?
Op die filmpjes lijkt het allemaal vrij eenvoudig. Dop uit de versnellingsbak draaien en de olie loopt eruit, dat is stap 1. Maar voordat het zover is, moet die auto op blokken. Ik probeer erop te rijden... Beetje meer gas... Beetje meer gas... Hm, achterwielen staan net op de drempel van de garage, dat is een hobbel die ik moet nemen. Beetje meer gas. En hop, daar gaat ie de blokken op, over de blokken heen, ik hoor wat dure geluiden, en sta weer op de grond met mn voorwielen. En die blokken muurvast onder de auto. Dat gaat goed.
Ik heb gelukkig een krik, dus auto opkrikken dingen eronderuit. Flink beschadigd, en allerlei waarschuwings stickers erop: Niet gebruieken indien beschadigd. Maar ja, ik kijk er even naar met m'n structural engineerings hoofd en denk, nou, het dragende deel van die dingen daar is niks mis mee, dus dat moet goed komen. En om het verhaal niet al te spannend te maken: Dat kwam het ook, wees gerust. Dus nog een keer proberen, en een half uur na aanvang werkzaamheden staat dat ding op blokken.
Kijk ik onder de auto, zie ik allemaal mooie plastic beschermingsplaten onder de motor, dus ik kan helemaal niet 1-2-3 bij de versnellingsbak komen. Het lijken simpele schroeven, totdat er ook een speciaal soort dubbele spijkerplug blijkt te zitten. Na wat hannesen heb ik ontdekt hoe dat dingetje werkt en hoe het eruit te pielen, dus weer een kwartier verder is dat ook klaar. Nu kan ik bij de drain plug. Teiltje eronder, draai draai, en plons, daar stroomt de zwarte olie eruit. Het was dus inderdaad aan vervanging toe, dat is een geruststelling. Zowel voor mij, dat ik het werk niet voor niks doe, en voor het vertrouwen in de garage, ze zeggen niet zomaar iets.
Volgende stap: De hele pan eronderuit schroeven en schoonmaken. Dat is niet moeilijk, behalve dat die pakking de pan behoorlijk vasthoudt en het enige moeite kost om, nadat alle schroeven eruit zijn, ook daadwerkelijk die pan er onder vandaan te trekken. Daar zit nog behoorlijk wat olie in, en er zit ook een magneet, waar wat ijzervijlsel aan vast kleeft. Dat is dus slijtage van de tandwielen, niet zo mooi. Goed schoonmaken, oude pakking er zo goed mogelijk afkrabben. Nieuwe erop, even wachten, en dan weer terugschroeven. Oei! De andere kant, waar de pan tegenaan moet, zit ook nog vol met oude pakking natuurlijk! Ook eraf krabben, en hopen dat de nieuwe pakking intussen niet te veel is ingedroogd. En vastschroeven. Zo, dat zit. Nu de nieuwe olie erin.
Maar dan zijn we nog niet klaar, o nee! Dat was alleen de 'tandwielkast'. Er zit nog een koppelplaat, waar de olie niet vanzelf uit loopt, en waar dus nog de helft van de oude olie in zit. Vanaf die koppelplaat wordt de olie naar een oliekoeler gestuurd, dus dat slangetje kan ik loshalen. Wat nog een behoorlijk rotwerkje is, want in het filmpje (zie verderop) gebruiken ze een speciale tang, die ik natuurlijk niet heb. Het kan ook gewoon met een combinatietang, maar dan moet dat klemmetje wel 180 graden gedraaid worden om de slang heen, anders heb ik geen ruimte voor mijn tang. Maar weer een half uurtje prutsen later is ook dat gelukt.
Eigen slangetje erop, en naar het teiltje leiden. Motor aanzetten, koppeling activeren (in Drive zetten voor onze automaat), en warempel!!! De zwarte olie komt door mijn eigenste slangetje hups het teiltje in! Geweldig! Dat was de zogenaamde flush die het zo duur maakt bij de garage.
Als het een beetje rood wordt (nieuwe olie is rood), stoppen, bijvullen en nog een keer. Nu wordt ie echt mooi helder rood, stoppen, bijvullen en klaar is Koos! Ik heb het oliepeil tot zondagmorgen nog een keer of drie, vier gechecked, en nog een keer na een eindje rijden wat bijgevuld, en het lijkt echt goed te zijn!
Hier een filmpje, wat erg veel lijkt op wat ik heb gedaan, behalve dat dit een Toyota is. Leuk he? Ben er wel een uur of vier mee bezig geweest, inclusief pauzes, maar daar heb ik dan toch 150 dollar min wat spulletjes mee verdiend. En die spulletjes heb ik nog, voor de volgende keer.
Zondagmorgen had Rens (nog steeds) last van een vervelende hoest, dus besloten we hem maar niet naar de oppas in de kerk te brengen. In plaats van naar de kerk te gaan hebben we een ritje naar Brazos Bend gemaakt. Daar was een vrouw van 85 jaar die een mooi verhaal vertelde over (haar) roofvogels: Uilen, valken en andere beesten. Ze reist heel de VS door om overal te vertellen over de vogels.
Daarna nog een korte wandeling gemaakt. Rens op de fiets, dus het schoot niet erg op, maar het was heerlijk weer. Een krokodil gezien, eerst over het hoofd maar later ook raak. En hij/zij telde voor twee of drie, wat een enorm beest!
Zondagmiddag zijn Reese en Sara geweest, dat was ook erg gezellig.
Nou, heul verhaal alweer. En zoals jullie zien doet de Enter het nog niet, maar dit heb ik even ge-edit op kantoor.
Groeten, *s Hoefakker
zondag 6 februari 2011
Nachtkaars
Zo is die storm uitgegaan, als een nachtkaars. De kou is wel gekomen, die was er al ten tijde van het vorige ter perse gaan van het vorige epistel. Woensdag was het behoorlijk koud, donderdag was het koud. En de eerste ellende begon zichtbaar te worden: Power outages (stroomuitval). Jaha, het is koud dus de stroom valt uit in Texas. Dat komt doordat er allemaal ijspegelvorming is aan de bovengrondse electriciteitskabels, en die breken dan. Ik wil geen hurricane meemaken denk ik. Gelukkig hadden wij er geen last van. Hebben ze er nog iets op gevonden: Rolling outages. Dus om de beurt worden bepaalde wijken 'uitgezet', voor 10 tot 45 minuten. Op die manier proberen ze de overlast te beperken, gedeelde smart is halve smart. Maar ook dat ging aan onze voordeur en die van het kantoor voorbij. Maar donderdagmiddag/avond zou het echt los gaan. Er zou sneeuw komen, ijs, hoeveelheden waar ze in de noordelijke staten jaloers op zouden kunnen zijn. Twee inch zou er liggen vrijdagmorgen. Donderdagmiddag moet iedereen vroeg naar huis, want stel je voor dat je moet rijden terwijl het koud is! Chaos! Word ik vrijdagmorgen wakker, loop naar de auto, en ik zie inderdaad dat de weg nat is. Geen plassen, maar gewoon alleen nat. Dat is me toch wat. Wei zijn auto, die buiten staat, zat onder een dikke laag ijs. Dat was wel vervelend. Blijkbaar had het gemiezerd en geijzeld, en dat was in een dikke laag opgevroren. Ik heb hier natuurlijk geen krabber, en met een pasje haal je niet zoveel uit tegen 5mm vast ijs. Zelfs de motorkap, dak, alle blik zeg maar zat onder het ijs... Dan maar onze eigen auto, die stond in de garage. Radio aan: De US59 (snelweg naar ons kantoor) is afgesloten wegens kou. WAT??? En ja, kom ik bij de snelweg, staat er een politiewagen met mooie lampies de oprit te blokkeren. Nou ja, dan maar op het weggetje er naast (de feeder) rijden. Waar zijn trouwens alle mensen? Er is bijna niemand, en normaal staat die US59, met al z'n 6 banen (1 kant op) vast. En nu rijd ik op de feeder, tweebaans, en ik kan gewoon doorrijden, afgezien van de stoplichten. En er ligt niet eens ijs!!! De weg is alleen maar nat! Onderweg kom je allemaal leuke dingen tegen: Je mag op de feeder 45mph rijden. Maar de gemiddelde snelheid is zo'n 25/30. En natuurlijk wel op tijd remmen, dat wil zeggen een minimale afstand van zeg 100m tussen jou en je voorganger. En van baan verwisselen moet je eigenlijk gewoon nooit doen natuurlijk. Ik kwam zelfs een joker tegen die zijn alarmlichten continu aan had, wel gewoon meerijden in het verkeer, maar die voelde zich veiliger met alarmlichten aan. Ik dacht eerst dat ie stuk was, maar hij begon gewoon te rijden toen het groen was. Waarom doe je dan je alarmlichten aan?! Omdat het misschien glad is? Moeten we dan allemaal maar onze alarmlichten aan doen? Een eindje (10km) verderop was de snelweg wel open, dus hup erop. En wat schetst mijn verbazing, ik rijd een brug op en glibberglibber daar voel ik die auto glijden. Niet ernstig, maar ik voelde het toch wel. En ik deed niks bijzonders: Aangepaste snelheid, 40/50mph, gewoon rechtdoor. Het ene moment heb je gewoon grip, het volgende doet je auto een onzeker slingertje. Er staan altijd van die leuke bordjes bij bruggen: Watch for ice on bridge. En dat blijkt dus toch wel terecht te zijn. Maar als ze dat toch weten, waarom strooien ze daar dan niet? Ze hebben denk ik niet genoeg strooiwagens in Houston. Maar de snelweg was toch verder leeg, dus ik heb voor de lol een paar pirouetjes gedraaid en ben toen weer verder gereden. Grapje. Dat van die pirouettes. Ik ben wel verder gereden. En ja hoor, vlak bij het kantoor: Snelweg afgesloten. Dus na nog een kleine omweg ben ik dan eindelijk aangekomen. Uiteindelijk op de radio gehoord dat heel Downtown dicht was, en een heleboel (99%) mensen thuis waren gebleven. Tsja, het was ook wel echt chaos geworden. Er zijn hier veel knooppunten met bruggen 3/4 hoog over elkaar. En die zijn dus allemaal spekglad, dus dat waren gouden tijden geworden voor schade herstel bedrijven. Uiteindelijk werd het dus inderdaad weer waar ze in de noordelijke staten jaloers op zijn, hier was het overdag op zo'n koude dag 20F/-5C, daar -20F/-25C. Hier was de weg nat, daar liggen meters sneeuw. En bovendien: Daar moet iedereen altijd de hele winter door gewoon werken, hier kreeg iedereen een dagje vrij. En zaterdag was het alweer lekker, wel wat fris: Zonnig en 55F/13C en vandaag, zondag, was het heerlijk: Zonnig en zo'n 65F/18C. Verder hebben we nog meegemaakt dat Rens zijn melk over het toetsenbord heeft gegooid bij wijze van experiment, en het resultaat is dat Delete, Insert, Backspace en Enter het niet meer doen. De eerste resultaten van dit onderzoek zijn dat het erg lastig is bij het typen, en jullie merken vooral het gebrek aan een Enter toets. Maar om betrouwbare statistiek te vergaren, zal dit experiment misschien nog eens herhaald moeten worden, dus kopen we nog maar geen nieuwe computer. Misschien vinden we nog een maniertje om het te fixen. Groeten, *s Hoefakker
dinsdag 1 februari 2011
'Storm': Het gaat vriezen!!! Vannacht was het nog lekker warm, 70F/20C. Vanmorgen was het volgens een weerkaartje een half uur naar het noorden ineens 40F/5C en een half uur naar het zuiden 80F/25C.
Een typisch voorbeeld van hoe snel het weer kan omslaan hier in Texas. De hele dag heeft de wind stevig gewaaid en koude lucht vanaf de Noordpool ongeveer over Canada heen over de VS heen naar Texas geblazen. Waar we het zondag nog te warm hadden en T-shirt, lange broek en slippers toen we naar het park gingen, is het nu zo koud dat we weer met truien aan binnen zitten.
Fitness: We zijn vorige week begonnen met fitness. Koos donderdagavond voor het eerst, Els zaterdagmiddag en Koos ook weer. Maandag weer allebei geweest. En het is leuk!
Wat is er nou leuk aan een fitness zaal? Nou, ze proberen je spierpijn te laten krijgen, en daar zijn ze aardig goed in. En dat geeft gewoon het voldane gevoel dat je weer eens iets gedaan hebt, sinds lange tijd. Al staan de gewichten en loopmolens er precies zo bij als je weer weggaat. Alle energie die je hebt verbruikt is omgezet in warmte, dus de airco in de fitnesszaal moet weer harder zijn best doen, onze persoonlijke CO2 uitstoot is tijdelijk wat omhoog gegaan, dus uiteindelijk dragen we gewoon ons steentje bij aan de opwarming van de aarde. Hoe nobel.
En achteraf zit je dus met de gebakken peren. Die gebakken peren zijn nu een metafoor voor spierpijn. Het doel? Gezond blijven. Koos heeft laatst een eindje geskeelerd (dat kan heel goed in de nieuwe buurt), maar de elfstedentocht zit er voorlopig niet in, en dat ligt dan niet aan de temperatuur in Friesland maar aan het aantal steden. Een stad zou prima gaan. En de conditie van Els... Veel verder dan een rondje om het blok op Rens tempo gaat dat ook niet. Tijd om meer te gaan bewegen dus.
Nou heeft Koos zelf wel zo'n gewicht ding, en hardlopen kun je altijd, maar de discipline om dat met regelmaat te doen of juist je lichaam niet te forceren is lastig op te brengen. Dus dan maar betalen aan zo'n fitness school, dat is een extra motivatie om toch maar te gaan, en daarbij is het assortiment apparaten en dus oefeningen een stuk interessanter en wordt er op je gelet door een instructeur en wordt je vooruitgang nauwlettend in de gaten gehouden. Leuk dus, vooral als je ziet wat de vooruitgang (jaja, na drie keer al) is.
Verder nog iets nieuws te vertellen? Ja:
Afgelopen weekend was de Paul Tripp Marriage conference. Paul Tripp is een meneer uit Philadelphia die spreekt op allerlei conferenties, en nu dus over het huwelijk. Hij is zelf marriage counselor, en heeft al 35 jaar ervaring met het huwelijk. En wat bleek? Wij doen het helemaal verkeerd. Grapje. En toch ook weer niet.
Uiteindelijk kwam zijn verhaal neer op een algemene 'theorie' (dat klinkt zo theoretisch, maar dat was het niet) die je eigenlijk op heel je leven kan toepassen. De basis waren de bijbelteksten 'zoek geen schatten op aarde waar roest ze kan aantasten, maar verzamel schatten in de hemel', 'Een goede boom brengt goede vrucht voort, een slechte boom slechte', en zo nog een paar.
Vrijdagavond en zaterdagmorgen eerste deel gingen over 'Ik wil Ik wil Ik wil Ik wil Ik wil Ik wil Ik wil', en liet hij zien dat mensen van nature dingen doen vanuit 'Ik wil'.
Verder vergeleek hij uitgaan/daten van tegenwoordig in de Westerse cultuur met een auto kopen: Je moet jezelf zo mooi mogelijk voordoen, je moet jezelf proberen te verkopen, als de ander je niet bevalt moet je verder kijken en laat je vooral niet van je mindere kanten zien. Als je dan getrouwd bent, en je partner blijkt stinkvoeten te hebben of zijn/haar vuile was te laten slingeren, denk je: Daar ben ik toch niet mee getrouwd??? Welnu, hier een eye opener: Daar ben je wel mee getrouwd, maar diegene met wie je verkering had was niet echt.
En zo nog een heleboel rake/radicale/confronterende voorbeelden, waarin je jezelf meer of minder kon herkennen (meestal meer). Ik zal ze hier niet allemaal opschrijven, want ik weet ze niet allemaal meer en dan wordt het zo'n lang verhaal.
In het eerste deel stelde hij dus dat mensen geneigd zijn voor zichzelf te leven, voor het 'Kingdom of self'. Daartegenover stelde hij het 'Kingdom of God', wat er totaal anders uitziet. Daar ben je zelf niet meer belangrijk, maar daar begint het met besef van de ongelofelijke genade die wij van God hebben ontvangen. Daardoor kun je uit dankbaarheid voor God leven, en 'de ander uitnemender achten dan jezelf'.
Niks nieuws eigenlijk, maar een erg duidelijk, confronterend, goed naar te luisteren, radicaal en vooral ook waar verhaal. Dus nu kunnen we het.
Niet. Helaas. Maar het geeft wel weer een heldere kijk op ons bestaan, op ons huwelijk, en ook op ons ouderschap, werk en hele leven. Amen.
Dat was alweer een hele preek, maar daar kunnen we dus ook nog wel even op teren. Verder is het heel (te?) druk op het werk. Wei, onze nieuwe collega, is drie maanden in Wageningen aan het werk, en dat merken we in de capaciteit natuurlijk. In Wageningen trouwens ook. Och, we komen er wel door, beter te veel dan te weinig denk ik.
Els is druk met fitness, doktersbezoek, women's bible study en de boodschappen. Komende dagen zal er niet zoveel buiten gespeeld worden vanwege de kou, maar het huis is groot zat. Vandaag is Thomas voor de tweede keer naar de dokter geweest, en hij bleek een dubbele oorinfectie te hebben. Medicijnen gehaald, en nu hopen dat het beter wordt.
Och, over die dokter trouwens. Wat een pruts praktijk is dat zeg. Els is er vandaag denk ik anderhalf/twee uur geweest, maar de dokter zelf is binnen een minuut of tien echt wel klaar. Om 9.10 een afspraak, dus om ongeveer 9.00 daar zijn. Netjes melden aan de balie bij de balie zuster dat je er bent. Om 9.10 wordt je netjes binnen geroepen door een speciale binnenroep zuster. Dan mag je in een hokje gaan zitten. Daar laten ze je dan een uur (niet overdreven!) wachten, tot de dokter een keer tijd heeft. Ondertussen komt de opmeet zuster Thomas opmeten, ongeveer vijf minuten werk. Nadat de dokter is geweest en een paar checks heeft gedaan (en oorinfecties heeft geconstateerd, dat dan weer wel), komt er nog een speciale formulieren zuster forumulieren invullen. Daarna mag je Thomas weer aankleden, en mag je terug naar de balie zuster om te betalen. Jullie verzekering? Nee, die kennen we niet, daar werken we niet mee samen. Doe maar even zelf betalen.
En het stomme is: Het is helemaal niet gek dat het zo gaat!!! Elke praktijk heeft allerlei zusters die de 'simpele' dingen doen, en de dokter zelf komt ook eventjes kijken, een beetje zoals de tandartspraktijken in Nederland het tegenwoordig ook steeds meer doen. Maar die lopen nog soepel, hier ben je dus twee uur kwijt aan iets wat in 15 minuten klaar kan zijn! En dan verwachten ze dat je daar dus je kinderen (Rens moet gewoon mee natuurlijk) daar zo lang vermaakt. Rens wordt vervelend, Thomas krijgt honger, wordt moe, ...
En weet je wat er op een bordje aan het whiteboard staat, in dat kleine behandelkamertje? If you don't keep your appointment, we will charge you $25,- (Als je je afspraak niet nakomt, moet je 25 dollar betalen). Nou vraag ik je, wie komt er hier zijn afspraak niet na? Mag ik ook even wachturen rekenen???
Zucht. Wat kun je eraan doen? We gaan in ieder geval naar een andere dokter, eentje die dan tenminste nog in de buurt is (bovenstaande is uit de vorige buurt). Daar is Els dus druk mee.
Nou, het verhaal is al weer veulste lang, dus ik zeg welterusten.
Groeten, de *s Hoefakkers.
Een typisch voorbeeld van hoe snel het weer kan omslaan hier in Texas. De hele dag heeft de wind stevig gewaaid en koude lucht vanaf de Noordpool ongeveer over Canada heen over de VS heen naar Texas geblazen. Waar we het zondag nog te warm hadden en T-shirt, lange broek en slippers toen we naar het park gingen, is het nu zo koud dat we weer met truien aan binnen zitten.
Fitness: We zijn vorige week begonnen met fitness. Koos donderdagavond voor het eerst, Els zaterdagmiddag en Koos ook weer. Maandag weer allebei geweest. En het is leuk!
Wat is er nou leuk aan een fitness zaal? Nou, ze proberen je spierpijn te laten krijgen, en daar zijn ze aardig goed in. En dat geeft gewoon het voldane gevoel dat je weer eens iets gedaan hebt, sinds lange tijd. Al staan de gewichten en loopmolens er precies zo bij als je weer weggaat. Alle energie die je hebt verbruikt is omgezet in warmte, dus de airco in de fitnesszaal moet weer harder zijn best doen, onze persoonlijke CO2 uitstoot is tijdelijk wat omhoog gegaan, dus uiteindelijk dragen we gewoon ons steentje bij aan de opwarming van de aarde. Hoe nobel.
En achteraf zit je dus met de gebakken peren. Die gebakken peren zijn nu een metafoor voor spierpijn. Het doel? Gezond blijven. Koos heeft laatst een eindje geskeelerd (dat kan heel goed in de nieuwe buurt), maar de elfstedentocht zit er voorlopig niet in, en dat ligt dan niet aan de temperatuur in Friesland maar aan het aantal steden. Een stad zou prima gaan. En de conditie van Els... Veel verder dan een rondje om het blok op Rens tempo gaat dat ook niet. Tijd om meer te gaan bewegen dus.
Nou heeft Koos zelf wel zo'n gewicht ding, en hardlopen kun je altijd, maar de discipline om dat met regelmaat te doen of juist je lichaam niet te forceren is lastig op te brengen. Dus dan maar betalen aan zo'n fitness school, dat is een extra motivatie om toch maar te gaan, en daarbij is het assortiment apparaten en dus oefeningen een stuk interessanter en wordt er op je gelet door een instructeur en wordt je vooruitgang nauwlettend in de gaten gehouden. Leuk dus, vooral als je ziet wat de vooruitgang (jaja, na drie keer al) is.
Verder nog iets nieuws te vertellen? Ja:
Afgelopen weekend was de Paul Tripp Marriage conference. Paul Tripp is een meneer uit Philadelphia die spreekt op allerlei conferenties, en nu dus over het huwelijk. Hij is zelf marriage counselor, en heeft al 35 jaar ervaring met het huwelijk. En wat bleek? Wij doen het helemaal verkeerd. Grapje. En toch ook weer niet.
Uiteindelijk kwam zijn verhaal neer op een algemene 'theorie' (dat klinkt zo theoretisch, maar dat was het niet) die je eigenlijk op heel je leven kan toepassen. De basis waren de bijbelteksten 'zoek geen schatten op aarde waar roest ze kan aantasten, maar verzamel schatten in de hemel', 'Een goede boom brengt goede vrucht voort, een slechte boom slechte', en zo nog een paar.
Vrijdagavond en zaterdagmorgen eerste deel gingen over 'Ik wil Ik wil Ik wil Ik wil Ik wil Ik wil Ik wil', en liet hij zien dat mensen van nature dingen doen vanuit 'Ik wil'.
Verder vergeleek hij uitgaan/daten van tegenwoordig in de Westerse cultuur met een auto kopen: Je moet jezelf zo mooi mogelijk voordoen, je moet jezelf proberen te verkopen, als de ander je niet bevalt moet je verder kijken en laat je vooral niet van je mindere kanten zien. Als je dan getrouwd bent, en je partner blijkt stinkvoeten te hebben of zijn/haar vuile was te laten slingeren, denk je: Daar ben ik toch niet mee getrouwd??? Welnu, hier een eye opener: Daar ben je wel mee getrouwd, maar diegene met wie je verkering had was niet echt.
En zo nog een heleboel rake/radicale/confronterende voorbeelden, waarin je jezelf meer of minder kon herkennen (meestal meer). Ik zal ze hier niet allemaal opschrijven, want ik weet ze niet allemaal meer en dan wordt het zo'n lang verhaal.
In het eerste deel stelde hij dus dat mensen geneigd zijn voor zichzelf te leven, voor het 'Kingdom of self'. Daartegenover stelde hij het 'Kingdom of God', wat er totaal anders uitziet. Daar ben je zelf niet meer belangrijk, maar daar begint het met besef van de ongelofelijke genade die wij van God hebben ontvangen. Daardoor kun je uit dankbaarheid voor God leven, en 'de ander uitnemender achten dan jezelf'.
Niks nieuws eigenlijk, maar een erg duidelijk, confronterend, goed naar te luisteren, radicaal en vooral ook waar verhaal. Dus nu kunnen we het.
Niet. Helaas. Maar het geeft wel weer een heldere kijk op ons bestaan, op ons huwelijk, en ook op ons ouderschap, werk en hele leven. Amen.
Dat was alweer een hele preek, maar daar kunnen we dus ook nog wel even op teren. Verder is het heel (te?) druk op het werk. Wei, onze nieuwe collega, is drie maanden in Wageningen aan het werk, en dat merken we in de capaciteit natuurlijk. In Wageningen trouwens ook. Och, we komen er wel door, beter te veel dan te weinig denk ik.
Els is druk met fitness, doktersbezoek, women's bible study en de boodschappen. Komende dagen zal er niet zoveel buiten gespeeld worden vanwege de kou, maar het huis is groot zat. Vandaag is Thomas voor de tweede keer naar de dokter geweest, en hij bleek een dubbele oorinfectie te hebben. Medicijnen gehaald, en nu hopen dat het beter wordt.
Och, over die dokter trouwens. Wat een pruts praktijk is dat zeg. Els is er vandaag denk ik anderhalf/twee uur geweest, maar de dokter zelf is binnen een minuut of tien echt wel klaar. Om 9.10 een afspraak, dus om ongeveer 9.00 daar zijn. Netjes melden aan de balie bij de balie zuster dat je er bent. Om 9.10 wordt je netjes binnen geroepen door een speciale binnenroep zuster. Dan mag je in een hokje gaan zitten. Daar laten ze je dan een uur (niet overdreven!) wachten, tot de dokter een keer tijd heeft. Ondertussen komt de opmeet zuster Thomas opmeten, ongeveer vijf minuten werk. Nadat de dokter is geweest en een paar checks heeft gedaan (en oorinfecties heeft geconstateerd, dat dan weer wel), komt er nog een speciale formulieren zuster forumulieren invullen. Daarna mag je Thomas weer aankleden, en mag je terug naar de balie zuster om te betalen. Jullie verzekering? Nee, die kennen we niet, daar werken we niet mee samen. Doe maar even zelf betalen.
En het stomme is: Het is helemaal niet gek dat het zo gaat!!! Elke praktijk heeft allerlei zusters die de 'simpele' dingen doen, en de dokter zelf komt ook eventjes kijken, een beetje zoals de tandartspraktijken in Nederland het tegenwoordig ook steeds meer doen. Maar die lopen nog soepel, hier ben je dus twee uur kwijt aan iets wat in 15 minuten klaar kan zijn! En dan verwachten ze dat je daar dus je kinderen (Rens moet gewoon mee natuurlijk) daar zo lang vermaakt. Rens wordt vervelend, Thomas krijgt honger, wordt moe, ...
En weet je wat er op een bordje aan het whiteboard staat, in dat kleine behandelkamertje? If you don't keep your appointment, we will charge you $25,- (Als je je afspraak niet nakomt, moet je 25 dollar betalen). Nou vraag ik je, wie komt er hier zijn afspraak niet na? Mag ik ook even wachturen rekenen???
Zucht. Wat kun je eraan doen? We gaan in ieder geval naar een andere dokter, eentje die dan tenminste nog in de buurt is (bovenstaande is uit de vorige buurt). Daar is Els dus druk mee.
Nou, het verhaal is al weer veulste lang, dus ik zeg welterusten.
Groeten, de *s Hoefakkers.
Abonneren op:
Posts (Atom)