Gelukt!

Even een snel bericht vanuit kantoor: We zijn verhuisd! Vrijdag hebben Els en ik alle dozen in een gehuurde truck gesjouwd. Rond de middag konden we de eerste keer naar ons nieuwe adres rijden. Rens is door Els bij JD en Sarah afgezet om met Penny te spelen. Els en ik hebben de truck uitgeladen en zijn om een uur of half drie weer naar het oude huis gereden, en toen hebben we de bedden ingeladen en nog wat meubeldingen. Toen werd het ineens heel druk op ons nieuwe adres met de landlord, de pool maintainance meneer, de locksmith: De landlord kwam uitleggen hoe alles werkt en kennis maken, het zwembad kreeg een schoonmaakbeurt en werd gechecked, de sloten werden vervangen. 's Avonds kwam collega Wei nog helpen, we hebben samen de bank en wat stoelen en nog wat lompe dingen verhuisd. Om een uur of tien naar bed, en meer dan de helft was verhuisd.
De volgende morgen opstaan in het nieuwe huis, ontbijt gehaald, en om 8 uur weer op het oude adres. Begonnen met laatste dingetjes inpakken, tafel uit elkaar halen, box uit elkaar, enz. enz. Om een uur of negen kwamen Rob en Michelle Hays helpen, Michelle heeft de keuken helemaal ingepakt (super!) en Rob en ik zijn begonnen dingen in de truck te gooien. Even later kwam Justice binnen, en nog even later kwam Wei ook weer. Dus met z'n vieren de truck verder ingeladen (Michelle nog steeds kleine dingetjes in dozen aan het gooien, dat is toch altijd meer werk dan je hoopt). Om een uur of elf weer naar het nieuwe adres. Uitladen, en vlak voor de lunch was het gebeurd!
Lekker gelunched en toen kasten in elkaar zetten en dozen uitpakken. En nu, maandagmorgen, is meer dan drie kwart van de dozen uitgepakt, alle kasten staan wel op hun plek. Dus bijna klaar!
En wat een huis... Wat een ruimte! Rens heeft zijn eigen speelkamer waar het niet uitmaakt dat het speelgoed overal ligt. Els kan in diezelfde kamer naaien en andere dingen doen. We hebben een woonkamer zo groot als de oude woonkamer in Ede, maar dan een aparte eetkamer, dus de tafel staat niet in de woonkamer. Keuken tussen woonkamer en eetkamer in. Een hele grote garage, voor twee auto's, daar kunnen we nog eens wat in kwijt! Drie slaapkamers, 1 grote en 2 kleine. En een enorme tuin om het huis heen, dus er is altijd wat te doen! Bladharken, pool schoonmaken, garage opruimen, grasmaaien, weet ik het allemaal.
Nou, nu moet ik aan het werk. Tot volgende week allemaal! Donderdag vliegen we, vrijdagmorgen landen we in de sneeuw. Nu maar hopen dat we niet al te veel vertraging krijgen.

Eten koken

Het is bijna zover: Vrijdag gaan we verhuizen. De laatste tijd stonden de vrije dagen en avonden grotendeels in het teken van inpakken en inpakken, beneden staat het vol met dozen en veel kasten zijn leeg. Het gekke is, afgelopen maand hebben we eigenlijk niks gemist van wat er in de dozen zit. Behalve misschien spelletjes. De vraag is dus of we al die dozen naar het nieuwe adres brengen, of naar de stort. We hebben er heel veel zin in. Een huis, met een tuin en garage! Dat is supergaaf!
De week erop vliegen we naar Nederland, kan Thomas de familie ook eens zien. We hebben op zich wel zin om daar weer eens te zijn, maar de reis er naar toe... Nou ja, we zien wel. En dan hopen dat er nog wat sneeuw ligt, kan Rens daar ook eens mee gooien. Nu moet ie het doen met een paar ballen, z'n auto's, boeken, en nieuwe pannetjes, maar dat maakt zo'n rotherrie.
O ja, Sinterklaas is vorige week niet geweest natuurlijk! Gelukkig had lieve schoonzus M een hele doos met een SNSP (Sint Nicolaas Survival Pakket) gestuurd, dus Rens heeft chocolade sigaretten gerookt, pepernoten gegeten en een vergelijkend onderzoek gedaan naar de smelttemperatuur van chocolade pepernoten. Conclusie: Die smelten wel in je hand, M&M's volgens de reclame niet.
We hadden bij de Ikea een schitterend mooi pannensetje gekocht, met een pan, wok, vergiet, pollepel, roerdinges, opscheplepel en spaghettie opscheplepel. Natuurlijk moet hij ook wat te koken hebben, dus we hebben er een set groente en een set ontbijt bij gedaan. Daar zat ook een snijplank en mes bij. Allemaal van mooie stofjes. Dus nu staat hij de hele dag te koken. Mandarijnenschilletjes in de pan, uit de pan in een doosje, roeren, in de pan, stukje proberen, niet lekker, terug in de pan, uit de pan in een doosje, in de pan, roeren, en als je dit zinnetje twintig minuten achter elkaar door leest, krijg je een idee waar hij de hele dag mee bezig is.
Verder is er weinig gebeurd denk ik, druk op het werk met afronden van projecten voor het eind van het jaar, Rens en Thomas bezig houden, af en toe op bezoek bij vrienden... En we gaan dus bijna verhuizen! Komen jullie allemaal kijken? Het nieuwe adres zetten we niet op het blog, mail maar als je het wil hebben.

Groeten,
Koos, Els, Rens en Thomas!

Tinkle Tinkle!

Eigenlijk is er vrij weinig te melden, maar het is toch weer eens tijd voor een stukje hier. De afgelopen weken hebben we gewoon gewerkt, Koos op het kantoor en Els thuis. Langzamerhand zijn we begonnen wat dozen in te pakken en kasten uit elkaar te schroeven voor de verhuizing. Daar zijn we nog lang niet mee klaar, maar een begin is er. Gek, er staan ongeveer 10 dozen ingepakt met daarin spullen die we blijkbaar ruim een maand niet nodig hebben... We weten eigenlijk niet eens goed wat er in zit! Ja sommige dingen wel natuurlijk, Els gebruikt haar naaimachine bijvoorbeeld niet zo vaak de laatste tijd. Te druk met Rens en Thomas.
Alhoewel, Els is wel aan het experimenteren geslagen met nieuwe recepten. Lekker hoor: Mashed sweet potato's (zoete aardappelpuree), een bruine bonen recept uit Minnesota, en een heerlijke Peach Cobbler (soort perzikentaart als toetje). Uiteraard niet allemaal tegelijk.
Afgelopen zaterdag zijn we weer eens naar Cavender's geweest, de Western kleding winkel. Voor de gein eens gekeken naar boots (cowboylaarzen) voor Rens, beetje passen enzo. Hij vond ze geweldig! En uiteindelijk hebben we zelfs een paar gekocht voor hem. Hij moest nog winterschoenen hebben voor als we in Nederland zijn met de kerst, dus dat kwam wel prima uit. En hij vindt ze mooi!
Een paar weken terug had hij rubberen gele oer Hollandse klompjes gekregen van neef Job, en die vond hij al helemaal geweldig. Overal en altijd moest hij die klompen aan! Maar op het moment zijn de klompen toch echt tweede keus. Een goeie tweede, dat wel, maar tweede. Oh wat is ie trots op z'n boots!
En elke avond wil hij naar buiten om sterren en de maan te kijken. Als hij naar buiten stapt in het donker gaat zijn handje op schouderhoogte en dan open-dicht-open-dicht: Tinkle tinkle! Mooi!
Ook als hij naar de maan kijkt, en je vraagt: Wat is dat? Mooi! Ja, heel mooi. Is dat de maan? Ja, maan, mooi!

Jaja, je maakt wat mee. Overmorgen is het Thanksgiving. Dan gaan we naar JD en Sarah, gaan we daar gezellig eten. En we hebben dus een lang weekend, donderdag en vrijdag vrij. Inpakken!

Anneleen

Onze lieve vriendin, Els haar beste vriendin, is Thuis. Ik denk dat de meeste lezers van ons blog al weten dat Anneleen ernstig ziek was. Het begon twee jaar geleden met een verkoudheid, ging met ups en downs toch bergafwaarts. Na lange verblijven in ziekenhuizen, na wonderbaarlijke herstelperiodes, na harde terugslagen en vooral na veel gevecht van haar en zeker ook haar familie en zonder de hoop te verliezen is ze uiteindelijk door God verlost van het lijden hier.
Wij geloven dat ze nu in de hemel is. Een vraag die wij ons hebben gesteld: Wat doet ze daar nu? Ze helpt mee met het onderhoud in het paradijs, voor het eerst sinds lange tijd weer zwarte handen van de aarde... Zoiets. Zich verbazen over Gods schepping, en bovenal: Zonder lijden, zonder vloek God de eer geven van al het moois waar ze nu van mag genieten.
Verdrietig, ja, we zijn onze lieve Anneleen hier kwijt. Opgelucht, het gevecht is over. Blij, ze kan weer vrij ademen op een plek die mooier en beter is dan wij ons kunnen voorstellen.
Het is erg moeilijk te beseffen, we kunnen nog niet echt afscheid nemen. We hopen de kerkdienst en begrafenis via internet mee te maken, maar het blijft ver weg. Met de Kerst zijn we hopelijk in Nederland, we weten niet goed hoe dat zal zijn...

Hallo? Ween...

En dat was gisteren. Maar wij hebben er niet aan meegedaan. Wat we (Koos en Rens) wel hebben gedaan, is een rondje door de wijk fietsen. En we hebben wat foto's geschoten voor de kijkers thuis, Els en Thomas. En die staan nu op Picasa. We hebben alleen foto's gemaakt van de extremen, de meeste huizen vielen wel mee hoor.
Hoe het werkt? Nou, je gaat net als met St. Maarten langs de deuren, en in plaats van een liedje te zingen, roep je 'Trick or treat!', en dan krijg je snoep. Of ze zijn niet thuis natuurlijk. En het is de bedoeling dat je verkleed gaat. Meer informatie: Halloween. Wel leuk voor de kinderen, en sommige mensen maken er echt wat leuks van.
Verder hebben we niet heel veel meegemaakt. Rens kan op de commode klimmen, dus die hebben we maar uit zijn kamer verplaatst. Verder had hij zich vandaag nat gegoten met een waterflesje, dus zijn hele shirt was nat. Maar Els was Thomas aan het voeden. Ze kon hem wel helpen met shirt uittrekken, en toen heeft ze hem uitgelegd dat hij een shirt moest halen van boven. Zo gezegd, zo gedaan, en een paar minuten later had hij keurig een shirtje uitgezocht uit zijn kast.
Vorige week zijn we bij een aantal huizen wezen kijken waar we eventueel zouden kunnen wonen.
'Maar jullie wonen toch al ergens?'
'Ja, dat klopt.'
'Waarom kijken jullie naar andere huizen dan?'
Dat is een terechte vraag. Het huis waar we nu wonen, is vlakbij kantoor, en in principe groot genoeg, met twee slaapkamers. En iedereen zegt dat dit een erg mooie buurt is. Dat laatste is wel zo, als je het leuk vindt om naar veel restaurantjes en barretjes te gaan. Maar daar komen wij niet echt aan toe, dus dat argument geldt niet voor ons. De nadelen van dit huis zijn, dat het behoorlijk oud, onpraktisch en redelijk slecht onderhouden is.
Bijvoorbeeld: De vensterbank in onze slaapkamer is rot op een hoek. Dus schrapen ze het rotte deel eruit, en plamuren het weer vol. Of barsten in het stucwerk: plamuur, verf, en klaar. Of gaten in de muren waar kakkerlakken door zouden kunnen kruipen: PUR-schuim en klaar. Verder wel aardige lui, maar verder dan cosmetische symptoombestrijding komen ze niet. Wat overigens in veel gevallen in de US zo is, buitenkant gaat vaak boven echte kwaliteit.
In veel gevallen werkt het ook: Als je begint aan de buitenkant, dan wordt de kwaliteit vanzelf beter. Maar niet met oude gebouwen.
Dus nu gaan we verhuizen. Naar een single family home. Dat wil zeggen: Vrijstaand huis. Met een grote tuin er omheen waar Rens in rond kan rennen. Met een dubbele garage, waar de auto en veel rommel in kan, en waar Koos kan klussen. Met drie slaapkamers, een (kleine) woonkamer, mooie keuken, aparte (kleine) eetkamer en nog een soort studeerkamer, waar we Rens zijn speelgoed kwijt kunnen. En een zwembad met borrelbad in de tuin. Supermarkt en park (nog steeds) op loopafstand, werk niet meer. We hopen er half december in te gaan. Het adres maken we tzt, niet via de blog, bekend. We hebben er zoveel zin in! En dan moeten jullie allemaal langs komen, in maart, en dan gaan we ook naar de rodeo, ok?
Groetsels!

over Amerikaanse kraamtijd

Dag allemaal,
Verschillende mensen hebben mij gevraagd of het anders is om zwanger te zijn in Amerika. En hoe men dat hier doet met bevallen en de kraamtijd. Nou weet ik ook niet alles, maar ik kan zeker wel wat vertellen.
De meeste mensen hier gaan naar een OB/GEN verloskundige/gyneacoloog. Altijd in het ziekenhuis,want dat is hier normaal. Je hebt in principe net zoveel zwangerschapsbezoekjes als in Nederland, maar de OB/GEN heeft t altijd zo druk. Ze zijn kortaf en vliegen door een bezoekje heen. Weinig tijd voor persoonlijk contact ofzo. (dit weet ik niet uit ervaring, maar van horen zeggen) Er zullen vast ook heel vriendelijke OB/GEN's zijn die alle tijd voor je nemen.
Tegen de tijd dat je weeen krijgt ga je naar het ziekenhuis en daar wordt de baby geboren. Dat is als alles normaal gaat. Veel bevallingen worden ingeleid. Want dat komt dan beter uit voor de negen tot vijf baan van de OB/GEN...
Verder zijn hier allemaal rare dingen die ze met je baby doen als hij net geboren is. Ze krijgen een of ander antibioticum in de oogjes gedruppeld, tegen een ziekte waarvan je als moeder wel weer of je t hebt of niet. De babies gaan daar heel wazig van kijken. leuk begin van je leven... Verder krijgen ze een vitamine K shot, tegen bloedingen. In Nederland geef je dat volgens mij met druppeltjes. En de rest weet ik eigenlijk niet meer. Wel krijgen ze een test voor geelzucht, krijgen ze dus NOG een prik. terwijl je geelzucht ook wel kan contateren door gewoon naar de baby te kijken.
Toen ik na vier dagen bij de kinderarts kwam met Thomas, wilde de zuster hem ook die prik geven. Ik weigerde dat natuurlijk want Thomas is niet geel, hij is ROOD! Dus de zuster naar de dokter om advies te vragen, die kijkt ff snel naar Thomas en zegt dat het ook niet nodig is, want hij was niet geel. Nou vraag ik je!! Als ik niet geweigerd had, hadden ze Thomas gewoon lek zitten prikken daar!
Ik wilde natuurlijk niet alla Americana in het ziekenhuis bevallen, dus had ik Kellie gevonden. De verloskundige die thuisbevallingen doet. Ook dat gaat wel heel anders. Je moet een soort bevallingscursus volgen met je man ( 5 avonden geloof ik)Dat vond Koos natuurlijk HELEMAAL niet leuk! En daar krijg je dan allerlei dingen te horen. Dingen die je weet, en dingen die je niet weet, en dingen die je helemaal niet wilt weten! Maar goed, verplicht dus dat doe je dan maar en je leert er altijd wel wat van. Bovendien is het wel leuk om andere zwangeren te ontmoeten. We hadden een vrouw op de groep, die nog niet zo oud was, en dit was haar zevende kindje! De eerst had ze toen ze 18 was. Kellie had ook een lijst met wazige dingen die je in huis moest halen, we hebben de helft niet gebruikt, maar dan kwam deels doordat Kellie er niet bij was. Verder zijn ze erg homeopatisch ingesteld, en daar is nix mis mee, en dieet is erg belangrijk. Ze gaan er van uit dat je lichaam in principe een baby maakt die jouw lichaam er ook uit kan krijgen. Als je teveel suiker eet, dan gaat dat naar de baby waardoor die te groot wordt. Leuke theorie, en vast wel waar ook, maar laat maar eens negen maanden alles staan met suiker erin. Dat lukt dus gewoon niet, verder moest je veel proteinen eten en weinig lege calorieen en weet ik wat allemaal. Ik moest veel fruit en noten. Noten en al die andere proteine liflafjes zijn KEIDUUR! Griekse Yoghurt bijvoorbeeld. Das gewoon onbetaalbaar. Maar goed, Thomas is er, en ik heb me niet echt aan dat dieet gehouden. Bij vlagen misschien.
Omdat ze in Texas geen idee hebben wat een kruik is, stoppen ze hier hydrofielluiers of flanellen doeken in de over. Die worden dan lekker warm en daar stop je je baby in. Na de bevalling wordt de navelstreng niet doorgeknipt maar laten ze de baby eerst drinken, zolang als hij wil, en dat is soms wel drie of vier uur. THomas ook!!! Hongerlap, hij het nu nog. Ondertussen temperaturen ze hem steeds onder zn arm, daar heeft hij het minste last van. Na het drinken doet Kellie alle checks en dan mag Koos de navelstreng doorknippen. Na alle checks mochten ik en Thomas lekker in het kruidenbad. Niet een rosemarijn badje ofzo hoor, je ruikt t niet, maar t zijn kruiden voor de heling van alles wat stuk is. Ook de navelstreng schijnt er sneller mee af te vallen. Dat bad zou je twee keer op een dag moeten doen, maar dat lukte ons niet zo goed. Maar elke keer dat we gingen was het toch wel weer erg lekker.
Toen kwam de echte kraamtijd. In Amerika bevalt iedereen in t ziekenhuis, daar blijven ze een dag en worden ze voorgelicht over hoe je voor een baby zorgt. Er worden ook cursussen gegeven over dat soort dingen in het ziekenhuis. Daarna sta je er gewoon alleen voor. JE moet dus je naaste omgeving om hulp vragen als je dat nodig hebt en je man vragen om zn kostbare vrije dagen op te nemen (want Amerikanen hebben er niet zoveel als Nederlanders). Koos was ook vrij de eerste dagen, maar hij heeft natuurlijk Nederlandse kraamdagen verlof. Maandagochtend was Thomas geboren en woensdagmiddag kwamen Mama en Liesbeth aan om voor ons te zorgen. Dat was heel fijn, want daardoor kon ik weer rust nemen die ik de eerste dagen moeilijker kon vinden(ben wel netjes boven in mn bed gebleven hoor) Koos heeft heel goed voor mij gezorgt, maar kwam daardoor zelf bijna niet aan rusten toe. Gelukkig werd Rens goed opgevangen door vrienden van ons. Wij doen daar vaak spelletjes en de kinderen spelen vaak samen, dus Rens is daar bekend en had er ook al wel eerder geslapen. Dat gaf ons de tijd om Maandag echt helemaal op Thomas gericht te zijn. Dinsdag was Rens gewoon weer thuis, vanaf smiddags. Vanuit de kerk regelen ze hier je maaltijden. Als je heel ziek bent, of net bevallen, of niet in staat om je eigen eten te maken, dan maken mensen uit de kerk dat voor je. Dus maandag kwamen vrienden een lekkere pizza langsbrengen, Dinsdag kregen we maaltijd soep met brood en een heerlijk appelcrumble als toetje en woensdag kwamen er twee mensen opdagen met een heerlijke gerookte kip en spinaziesalade en nog weer zon lekker toetje. Iets met Chocolade dus dat is altijd goed. Hoe dan ook, er werd en wordt goed voor ons gezorgd. Iedereen zegt dat je maar moet bellen als je wat nodig hebt, of bel maar als je Rens even kwijt moet. Echt helemaal super. Zonder steun van de kerk zou het hier echt moeilijk overleven zijn. Vandaag zijn Thomas en ik ook voor t eerst naar de kerk geweest. Toen de preek zon beetje begon kreeg Thomas honger, dus ben ik met hem naar het voedingskamertje gegaan. Daar zat Molly met baby Everett. Everett is precies een maand ouder dan Thomas. In het kamertje kun je luiers verschonen en staan relaxte stoelen om te voeden. Aan de muur hangt een mega flatscreen waarop je de dienst kunt volgen. Nu moet ik toegeven dat Molly en ik het een en ander van de dienst hebben gemist. Want je moet natuurlijk eerst je medekamergenoten vragen hoe ze heten en hoe de baby heet en of er nog meer kinderen zijn en hoe oud die dan zijn en waar je vandaan komt enz enz enz... De volgende keer zullen we netjes luisteren.
Al met al een hoop ervaringen. Sommige heel prettig, andere wat minder. Ik zou er niet voor kiezen nog een baby in een ander land te krijgen. Voor zover je dat voor t kiezen hebt mag de volgende gewoon in NEderland komen. :)
Als je nog meer vragen hebt over kraam bevallen en dergelijke, stel ze gerust. Als ik t weet dan vertel ik er meer op. Nu moet Rensje lekker naar bed. Adios!

Thomas the Texan

Niet Thomas the Train nee. Het is een echte Texan. Toen hij was geboren had hij gelijk al een mooie rode kleur, een echte Redneck dus. En hij doet alles wat hij moet doen zo goed: Eten, slapen en luiers vies maken. Daarnaast rolt hij af en toe bijna om, doet wat opdrukoefeningen en houdt zijn hoofd omhoog als hij op zijn buik ligt.
Van de week is hij al twee keer uit geweest, samen met mama, oma en Liesbeth boodschappen doen. Oma en Liesbeth hebben anderhalve week in huis geholpen, en zijn vrijdag weer terug gevlogen naar Nederland. Dus zaterdag was onze eerste dag met zijn viertjes. Het ging heel goed! We zijn zelfs uit geweest 's avonds.
Om een uur of drie, toen Rens weer wakker werd, zijn we in de auto gestapt en naar Bellville, Texas gereden. Daar was de Austin County Fair and Rodeo! Dus Thomas zijn derde uitje was naar een Texaanse plattelands Rodeo... Toch even wat anders dan de Houston Rodeo.
Ik denk dat ik (Koos) de enige man was met een korte broek, iedereen had jeans 'n boots aan. Veel hoeden. Geen (zichtbare) revolvers, dus dat viel weer mee. Maar wel echte Texanen met dito accent. Eerst maar eens een beetje rondgelopen door de tentoonstellingen: Kalkoenen, Kippen, Paarden, Varkens, Koeien, vul maar in. En om even voor half acht begon de show.
De presentator kwam te paard de arena in, met microfoon in de hand. Eerst werd natuurlijk verteld wie de sponsor (Dodge) was, en in vijf minuten werd uitgelegd waarom Dodge trucks zo goed zijn.
Toen kwamen er vrouwen/meisjes te paard met vlag naar binnen. De eerste vlag was de vlag van de United States of America. Ok, mooi. De tweede vlag is de vlag van onze mooie staat Texas. Oei, allemaal staan, en hoed af tegen de borst!
De presentator gaf daarop een toespraak over de United States, dat het sinds ongeveer 200 jaar zo'n geweldige staat is die wereldwijd recht en vrijheid probeert te waarborgen. Dat we zo trots zijn om in een vrij land te leven. Dat we... enz. enz. en de United States of America is de goeiste. Maar zonder gekheid, indrukwekkend was het wel.
En we mogen niet vergeten dat we in dit land vrij zijn om naar onze Heer te gaan, waar we ook zijn. Want 'the first amendment' (eerste artikel) van the Constitution (grondwet) is dat iedereen vrij is om welke religie dan ook te belijden. Dus laten we dat nu doen. En iedereen in die arena ging staan, hoeden weer af, tegen de borst, en er werd gebeden en gedankt voor de avond.
Toen kwam er een verhaal over de US Army, dat we hier mochten zijn omdat op veel plekken ter wereld jonge jongens onze vrijheid waarborgen. Dat we daar dankbaar voor zijn en bij stil moeten staan. En hij spoorde aan tot het schrijven van een brief aan een soldaat. Misschien ken je er niet een persoonlijk, of heb je het adres niet, maar schrijf maar een brief: Beste soldaat, dank je wel voor je inzet.
Toen vertrokken de vlaggen weer uit de arena en kwam de eerste show. Een heleboel cowgirls (ongeveer 30) in glittershirtjes op paarden met Amerikaanse vlaggen die door die arena galoppeerden, kriskras door elkaar en naast elkaar en achter elkaar aan en in rondjes en weet ik het wat. Een soort dans met die 30 paarden, erg mooi.
En verder waren er natuurlijk de spelen als bronc riding (het bekende stier rijden maar dan op een hengst), roping (kalfjes vangen met een lasso), steer wrestling (met een paard achter een kalf aanrennen, van het paard afspringen op de nek van het kalf en dat kalf tegen de grond werken), calf scramble (10 kalfjes worden losgelaten en 20 jongeren proberen ze te vangen met de blote handen) en nog een paar dingen.
Helaas werd Rens behoorlijk moe en dus vervelend, dus we moesten voor het einde maar weer eens naar huis gaan. Er zou nog barrel racing komen (paarden slalom race voor cowgirls) en natuurlijk bullriding (stieren rijden).
Nou ja, er zijn in Texas het hele jaar door ongeveer county fairs en rodeo's, dus wie weet gaan we weer eens. In maart natuurlijk de Houston Rodeo, en dat is de top van de top van Rodeo's.
En het vierde uitje van Thomas is vanmorgen geweest: Naar de kerk! Hij heeft heerlijk geslapen tijdends de dienst, en ongeveer 20 minuten voor het eind kreeg hij honger en is Els eruit gegaan. In ons nieuwe gebouw is een mooie ruimte speciaal ingericht voor het voeden van babies, en daar hangt een televisie om de dienst te volgen.

Jaja, wat een belevenissen weer. De foto's van de rodeo komen online, alleen onze camera stond op het verkeerde standje, dus ze zijn niet allemaal heel mooi geworden... En nu is de oven lekkere scones aan het bakken, dus die hebben we straks vers voor lunch.

Groeten allemaal,
Koos, Els, Rens en Thomas

Hoera hij is er!

Oh wat zijn we heden blij!!! Thomas was gister jarig...ofzo...want er was nog geen jaar, maar hij was er wel snel! Thomas had al tijden mama zitten plagen met weeen, maar nooit iets serieus. En toen dachtie zondag op maandag: jaaah gaan. En dat deed ie toen maar in sneltrein vaart. In drie uur tijd was hij er. En de verloskundige nog niet. Koos maar zeggen: Nee Els nog niet persen..! Maar ja hij kwam toch en Koos heeft em netjes opgevangen. zakje er nog mooi omheen :) gelijk huilen bij mama knuffelen en nog een kwartiertje wachten totdat Kellie er was. Tja 3 uur, dat verwacht toch niemand!?!? Gelukkig heeft God er voor gezorgd dat er geen complicaties waren en dat we het zo samen ook konden redden. Thomas is een stevige jongen, van 52,5 cm en 3840 gram. Ruim een kilo zwaarder dan zn mammie vroeger was :D.
En alles wat ie doet, dat doet ie goed. gelijk lekker gedronken, en nu (dag 2) al helemaal stoer in zn bedje. Knuffelen is leuk, bij papa en mama in bed is heerlijk!. In bad is vaak effe schrikken maar wel heeeel relaxed. Hij doet netjes al zn poepjes en plasjes keer twee. Tliefst eentje extra alstie in zn nakie op t omkleedkussen ligt. Papa al twee keer nat gemaakt, de boef! En ondanks dat het zon kanjer is, past ie zn kleertjes nog niet. Maar dat is nou juist zo schattig. Want hij is natuurlijk nog steeds gewoon super klein. Hij is precies (op de dag af) een maand jonger dan zn neefje Benne. Leuk he? Allebei op de 4de geboren.
We maakten al grapjes, nu hebben we er eentje met kerst (Rens) en eentje met dierendag (Thomas). Neef Job vroeg al, is dat net als Thomas van Thomas de trein??
Daar moet ik de laatste tijd ook steeds vaker aan denken. Daar ben je helemaal niet mee bezig dat je zoon de naam heeft van een cartoontreintje. Maar ach, tblijft een mooie naam. En eentje die de Amerikanen kunnen uitspreken. En dat vonden we toch ook wel belangrijk. Nou de verloskundige komt zo nog even weer checken, dus ik zeg ajuus. U bent weer op de hoogte.
Fotootjes komen snel op picasa te staan, maar dat moet eventjes op de andere computer gebeuren.

En het was weekend, ...

Niet echt iets heel spectaculairs meegemaakt, maar wel een lekker weekend gehad. Vrijdagavond eerst maar eens niks gedaan. Zaterdag naar de Gymboree geweest met z'n drieen, dat is de soort van speelclubschoolgroep van Rens. Vindt ie altijd helemaal geweldig, en dit keer ook.
Zatderdagmiddag hadden we een verjaardag van een van Rens z'n vriendjes, Edmund van Andrew en Shannon. We zouden gaan picknicken, en we zouden de rauwe groenten klaar maken. Dus lekker komkommer, paprika, selderij, tomaatjes en guacamole gesneden, gemaakt en netjes in schalen gedaan.
's Middags ben ik (Koos), terwijl de rest lag te slapen, er opuit gegaan om eens bij een echte Harley Davidson dealert te kijken. Leuke spulletjes hebben die hoor, kijk hier maar. Voorlopig zit het er nog niet in, ik heb niet eens een motorrijbewijs en daarbij hebben we even wat anders aan ons hoofd op het moment, en we hebben helemaal geen geld (daarvoor). Maar het is toch leuk om te kijken, en wie weet, ooit...
Daarna dus dat feestje. Was erg leuk voor de kinderkens, konden leuk klimmen en tegelijk spelen en lekker eten. De papa's kinderen vangen en de mama's bijkletsen. De rollen zijn eerlijk verdeeld...
's Avonds ons nieuwe spel Agricola maar weer eens geprobeerd, en vooralsnog blijft het leuk. Met dat spel is het de bedoeling om een boerderij te bouwen, dus je huis, familie uitbreiden, graan en groente verbouwen en schapen, varkens en koeien fokken. Is best lastig, want net als alles een beetje op gang begint te komen, is het spel alweer afgelopen en ben je dus te laat...
Zondagmorgen weer een mooie kerkdienst gehad over Jezus volgen. Dat is, radicaal Jezus volgen. Ach ja, welke zondag gaat daar eigenlijk niet over, maar het was toch weer een mooie dienst, en ook de preek was toch weer anders dan anders.
Een inleidend verhaaltje ging over de film Saving Private Ryan, over de landing bij Normandie. De soldaten die die landing uitvoerden waren bang. Maar ze vroegen zich niet af of ze wel wilden doen wat ze moesten doen (uiteraard waarschijnlijk niet op dat moment), maar of ze de moed hadden om te doen wat moest gebeuren. Die vraag wordt tegenwoordig niet vaak gesteld, maar dat is wel de vraag als je radicaal Jezus wilt volgen.
Verder een vergelijking met een honkbal supporter die op de een of andere manier aan het einde van het kampioenschap bij het team zelf terecht kwam en met het team zelf mee mocht feesten (terwijl hij een kaartje had gekocht voor bovenaan achterin het stadion). Dat was goed en heel leuk voor die man, maar uiteindelijk bleef hij toch maar toeschouwer: Hij had niet het hele seizoen meegemaakt en toegewerkt naar dit succes zoals het team dat had gedaan. Zo is dat ook met het volgen van Jezus. Het is prima om 'toe te kijken' in de kerk om betrokken te raken bij de gemeente, maar Jezus vraagt om deel uit te gaan maken van het team.
Na de dienst heb ik geholpen op de parkeerplaats. Is wel leuk werk. Mensen plekjes wijzen, zwaaien met vlaggetje, beetje kletsen door je walkie talkie. Lekker buiten in het zonnetje. Het bleek dat de accu van een van de golf carts (van die auto'tjes voor op golfbanen) leeg was. Dus die hebben we gestart met kabels naar een auto, en toen moest dat ding even rijden om de accu op te laden. En vervolgens was de accu van de andere golf cart leeg. Dus ook gestart, en toen konden we leuk achter elkaar aan racen. Net GTA.
Waarom we golf carts hebben... Nou, om rond te rijden. 't Is best een grote parkeerplaats, dus als je snel van de ene naar de andere kant wil, is een golf cart wel handig. Ik was al aant kijken waar mijn skates zijn, maar die heb ik nog niet gevonden. Misschien liggen ze nog ergens in Nederland. Daarbij hebben we extra parkeerplaatsen aan de overkant van de straat, en die mensen hoeven dan niet te lopen, maar kunnen even worden getaxied naar de ingang. Wat een luxe...
's Avonds ben ik met Rens nog een eind wezen fietsen. Leuk naar Rice University, en daarna naar Hermann Park. Rondje door het park gefietst, en die Rens maar dingen aanwijzen en zeggen wat ie ziet. En iedereen vind hem geweldig, stoer met z'n pet op voorop de fiets. Mijn Batavus herenfiets hoogte Koos met 8 versnellingen is op zichzelf al een bijzonderheid, en fietsstoeltjes moeten hier nog uitgevonden worden. Dus iedereen kijkt z'n ogen uit als wij langs komen fietsen.
Verder weinig te melden. Ik ben nog een brood aan het bakken, dus ik ben nog wel even wakker. Maar ik stop met dit stukje blog voor vandaag.
Groetsels!

Baby op komst.

Ja mijn hoofd draait om weinig anders dan dat kleine zwemmertje in me. Hij is/was erg druk en ik verwacht em elke dag. Helaas moet ik nog drie weken wachten volgens de verloskundige. Kgeloof er lekker nix van. Als je over vijf weken nog niets hebt gehoord, dan ben ik zeer sip...:S
Alles gaat hier goed. Rens heeft sinds eergisteren een nieuwe bed. Een echt grote-kindjes bed. Peuterbed. LEUKLEUK. Wij dachten dat het wel slim was om hem even de tijd te geven om daar aan te wennen, maar meneer doet t uitstekend. De eerste nacht al gelijk gewoon in zn bed geslapen. Niet eruit gevallen, maar hij lag wel mooi overdwars. Maar goed aan de bovenkant zitten relinkjes. Dus hij moet al helemaal naar beneden kruipen en dan eruit rollen. Rens is tot alles in staat weten we al wel, want je hoorde in zn babybed ook regelmatig een bonk. Dan had ie zn hoofd weer gestoten. De middagslaapjes vindt hij wat moeilijker. Dan is het licht en wil je eigenlijk spelen en niets weerhoudt je ervan om uit je bed te klimmen. Dus de eerste middag zagen we onder de deur door een voetje en twee handjes. Zijn deur heeft een kier van zeker 5 cm onder de deur. Dus lag hij daar te kijken. En Mama te roepen. Dus nu knuffel ik hem altijd even in bed en dan blijft ie wel liggen. En als hij klaar is met slapen gaat hij bij de deur staan en roept ie 'Mama?' Echt ONWIJS schattig. Want hij riep mij nooit als hij klaar was met slapen, hij begon gewoon een beetje te mauwen enzo.
vanmiddag wat oude T-shirts kapotgeknipt en wasbare billendoekjes van gemaakt. Want als je wasbare luiers hebt, maar weggooidoekjes, dan is dat nog steeds lastig. Dan heb je overal twee emmers nodig. Overal is beneden en boven, want ik ga niet voor elke vieze luier die trap op sjouwen met 38 weken zwanger. Dus nu kunnen de doekjes mee in dezelfde emmer en kan alles gewassen en wordt alles nog weer een stukkie goedkoper. Katoenen luiers zijn verslavend, want er zijn zoveel soorten en je wil ze allemaal wel proberen en ze staan zoow schattig! En dan koop je een leuke emmer erbij, met een wasbare zak erin, zodat die ook gewoon in de was kan. En dan moet je nog weer grotere snappies hebben omdat die kerel zon dikke kont heeft ;) Je hebt speciale peutersnappies. Dat zijn luier vasthoudertjes. VEULE male makkelijker dan spelden die men vroeger gebruikte. Dat prikt toch!! Probeer je peuter maar eens netjes stil te laten liggen. Soms willen ze gewoon echt niet, en dan ga ik dus niet met een speld lopen klieren.
Naast mij staat een enorme wasmand, en ik hoorde dat ik de volgende was ook alweer in de droger moet doen. Ik heb helemaal geen TIJD om te bloggen zei ik al tegen mama, maar das natuurlijk niet waar. Die droger doet t ook als ik slaap. Wat een uitvinding. Ik kan ECHT niet meer zonder droger. Trouwens..dingen worden hier toch niet droog als je ze buiten hangt, veel te vochtig in de lucht.
Vandaag dacht ik: wat is het toch lekker weer. je kan gewoon naar buiten zonder te smelten! Was het 30 graden, Jawel...wij vinden tegenwoordig 30 graden lekker koel weer!! Van de zotte toch?
Afgelopen zondag voor t eerst naar de nieuwe kerk geweest. Errug mooi. Helaas deed het kinderinchecksysteem het nog niet, dus dat ging nog op de oude manier, wat ik al heel bijzonder vind. Met stickertjes op jou en je kind. Maar ze kennen Rens al heel goed, dus heel erg nodig is het niet. De nieuwe creches zijn heeel mooi, met super leuk speelgoed en kleine groepjes kinderen. Rens zit in 1c, wat betekend oudere 1 jarigen. Je hebt dus ook 1A- jonge eentjes en 1B middel-eentjes. Rens Gaat dus binnenkort alweer naar de 2A de Jonge-tweetjes. Lollig toch? Weer een nieuwe kamer, met nieuwe speeltjes. En wel dezelfde vriendjes. ongeveer...
Er komen vast snel wat foto's vrij van het nieuwe gebouw. Nu staan er nog steeds foto's of van de bouw, maar ja dat is niet zo interessant. Ja ik kan nog wel uren blijven praten over hoe mooi dat gebouw is, maar laat ik dat gewoon ff lekker niet doen.
En ik ben uiteraard nog hard aan de naai. Voor Baby hadden we geen kleine lakentjes, want Rens sliep gelijk in een redelijk groot bed. Dus heb ik er nu ongeveer vier gemaakt. Heel schattig, allemaal anders. En eentje hetzelfde als die van Rens, hoe leuK! :D
En ik heb (samen met Koos) De schommelstoel bekleed. Nu alles nog de knopen erin duwen en dan issie helemaal af. En met dezelfde stof ook kussens bekleed (of daar ben ik mee bezig) voor op Koos zn raambank-ding..
Oh en ik ben aaaaaltijd lakentjes voor Rens aan t naaien. Is gewoon te leuk. En je kunt hier zo goedkopie stofjes krijgen die zich daar zo goed voor lenen. Dus die kerel die heeft een kast vol met lakentjes.
eh.. nou mijn concentratie is weg, want Koos is thuis. Die was naar de bijbelstudie van de kerk. Alleen voor mannen. Rens wilde niet mee. Koos vroeg t em nog, maar hij keek er een beetje wazig bij. Meen je dat papa, nee, laat maar. Dus Koos kwam thuis, deed de deur open en FLOEP daar ging mn concentratie.
Dus...
volgende keer weer meer, ik weet toch niets meer te vertellen.
Groetsels

Groot onderhoud

Jaja, vandaag was de dag van groot onderhoud. Eerst maar eens naar de tandarts. Els d'r gebitje was smetteloos. D'r moet wel binnenkort een kroon op, maar dat wisten we eigenlijk in Nederland al. Nu moet het gewoon echt een keer gebeuren. Mijn smoelwerk met nodige smeedwerk zag er ook wel aardig uit, maar ik moest toch echt maar eens aan de flos. Zo gezegd, zo gedaan, en vanavond heb ik daar dapper een begin mee gemaakt. Maar om dat goed te doen, kost dat behoorlijk wat tijd... Misschien moet ik er een schema voor maken: Maandag boventanden, dinsdag ondertanden, woensdag rechts bovenkiezen, enz. Zondag pauze. Maar dan mag ik het schema wel op het keukenkastje plakken, want dat onthoud ik natuurlijk nooit.
Toen was de auto aan de beurt. Maar daar begon de tandarts niet aan, dus zijn we maar naar de garage gegaan. Ik vermoedde dat rechtsachter een nieuwe schokdemper nodig had, de auto danste een keertje teveel na ieder hobbeltje. En dat voelt niet prettig bij 100km/u! De wegligging is dan behoorlijk beroerd...
Dus fiets achterin, naar de garage, en teruggefietst. Na 25 minuten weer thuis, en daar belt de garage al. Ik kon de auto weer ophalen, want er zijn achter twee nieuwe schokdempers nodig, en die moeten besteld worden... Ik vroeg nog of dat normaal was bij een auto uit 2008 met 40.000 mijl op de teller, maar het kwam vaker voor... En geen garantie meer... Jammer hoor, dure grap. Goeie wegen hier ook.
Nou ja, eerst maar eens aan het werk. Lekker de hele middag gewerkt. Op de fiets terug van de garage kwam ik langs Andrew en Shannon's huis, dus die maar gebeld of ze me konden ophalen om even mijn auto weer op te halen. Scheelt een ritje fietsen, maar nog belangrijker: Scheelt een liter of 3 aan zweet. Dat kon gelukkig, dus op mijn gemak de auto weer opgehaald.
Thuis lekker taco's gegeten en spelletjes gedaan. Goed begin van het weekend wel. Met Els gaat het wat moeizamer, ze is heel moe en heeft overal pijn van die kleine kabouter. Kan dus niet goed slapen, en wordt nog moeier. Tot overmaat van ramp is Rens chagrijnig en dwars, dus dat helpt ook niet. Op een helder moment vanavond maar eens gekeken of dat misschien ligt aan weer een nieuwe kies, en dat lijkt wel zo te zijn. Dus hopelijk is dat van tijdelijke aard en is hij overmorgen weer lief.
Morgen gaat Els naar de volunteer training van de kerk, Christ the King (CTK). We verhuizen namelijk 12 september naar een nieuw eigen gebouw, en die gelegenheid wordt aangegrepen om alle vrijwilligers opnieuw een training te geven gecombineerd met een rondleiding. En Els geeft eens in de maand zondagsschool aan kinderen van een jaar of 7, 8, dus krijgt ze ook een training.
Zelf ben ik afgelopen dinsdagavond geweest. Ik ga namelijk helpen op de parkeerplaats, als onderdeel van het welcoming team. Er zit een man of 50 in dat team... 50 mensen om anderen welkom te heten! Zou je zeggen dat dat toch genoeg is, maar ze zoeken er nog meer...
Er zit wel een mooie filosofie achter. Ikzelf ga dus op de parkeerplaats helpen, mensen een plekje te wijzen zodat alles ordelijk verloopt. Ze verwachten dat de parkeerplaats 85% vol staat op een normale zondag, dus behoorlijk druk. En we willen niet dat nieuwe mensen gefrustreerd raken omdat ze geen parkeerplek kunnen vinden en zodoende chagrijnig een slechte eerste indruk van onze kerk krijgen. We hebben aparte 'First time visitor' plekken vlakbij de ingang, dus nieuwelingen worden behandeld als VIPs. En van ons krijgen ze als het goed is de eerste glimlach of vriendelijk woord. Ongeveer 6 personen per zondag.
Dan staat er bij de deur een ander team. Dat team wijst mensen de weg in het gebouw: 'Welkom, hoe is het met u? Ik ben die en die, leuk dat u er ook bent. Daar is de kerkzaal, daar de kinderoppas, daar de toiletten, daar de kapstok, hier is een mooie folder met informatie over onze kerk.' Ongeveer 6 personen per zondag.
Bij de ingang van de kerkzaal staan mensen de liturgie uit te delen, en er staan mensen die een plek kunnen aanwijzen. Ook ongeveer 6 personen per zondag.
En dan hebben we na de dienst de koffieschenkers en de kletserts. Koffie schenken spreekt voor zich, ongeveer 4 personen per zondag. Kletsers staan koffie te drinken en op te letten of er mensen zijn die alleen staan, nieuw zijn, kortom, die eruit zien alsof ze aangesproken willen worden. Dat doen ze dan, en vervolgens proberen ze die mensen te koppelen aan mensen uit dezelfde wijk, van dezelfde leeftijd, met eenzelfde soort baan, of wat dan ook. Ongeveer 4 personen per zondag.
Dat is dus ongeveer 26 personen per zondag, en dan proberen ze iedereen 1 keer per maand op te laten draven. Dan heb je dus 104 mensen nodig... En het welcoming team is niet het enige team... Els is dus kinder lerares, daar zoeken ze er ook nog 25 van. Dan heb je nog volwassenen leraren, oppassers voor jonge kinderen, autorijders om mensen op te halen, voorzangers voor tijdens de dienst, opbouwers en afbrekers van van alles en nog wat, mensen van het geluid, muzikanten... Er is genoeg te doen.
De filosofie van het welcoming team is: Contact, Connection, Community. Contact is dus als eerste op de parkeerplaats, daarna bij de deur. Connection is het koffiedrinken en mensen bij elkaar proberen te brengen. En dat bouwt Community, gemeenschap. Er worden ook twee regels bij gehanteerd: De 5-minute rule en de 10 feet rule. De eerste vijf minuten na de dienst mag je niet met bekenden praten (dus kennis maken met onbekenden), en iedereen die binnen 10 feet (3m) afstand komt, moet je een blijk van erkenning geven, door een groet, knikje of glimlach oid.
Klinkt erg opgelegd, is het ook. Maar het werkt denk ik wel. Ze maken er echt een studie van, en proberen met marketing achtige methodes de kerk te laten groeien en een hechte gemeenschap te bouwen. En ergens denk ik dat het wel goed werkt.
Nou ja, genoeg weer, als je er nog eens wat over wilt weten dan mail je maar. Groetsels, en een goed weekend,
Koos, Els en Rens

Verjaardag

Augustus is de maand van de verjaardagen en feestjes en dat soort dingen. Kindjes van vriendinnen, onze trouwdag, broer Nieko, zus Midley, ikzelf, vrienden en vriendinnen. Je moet echt de agenda in de gaten houden anders vergeet je er een. Maar da geeft wel reden tot het eten van taart (of in ieder geval het maken ervan) Ik heb in Houston een spekjestaart gemaakt. Kinderspekjes dan he, met kwark en een cakebodem. Eerst konden we al geen cakemeel vinden, na een hoop gevraag is dat gelukt en kon ik in ieder geval de bodem creeeren. Toen op zoek naar spekjes, hebben ze hier helemaal niet, dus marshmallows gebruikt, iets minder smaakvol, maar doen t ook goed hoor. Dan NEDERLANDSE gelatine blaadjes gebruikt. Die had mama een tijdje geleden al opgestuurd, want die kon ik hier ook niet vinden. Toen hadden we nog kwark nodig. Kennen ze ook niet, nog noooooit van gehoord. Dus griekse yoghurt gebruikt, das ook wel aardig dik. Maar..... De spekjestaart was dan ook wel heel mooi gelukt. Beetje rode kleurstof erin, dan ziet ie er wat feestelijker uit. En dan kun je toch een nederlands recept maken.
JD en Sarah, onze vrienden hier, wilden wel op Rens passen, zodat Koos en ik een avondje uit konden. Koos had een mooi restaurant uitgezocht. Rudi Lechner Heritage voedsel. Rudi komt uit Duitsland/oostenrijk en heeft een restaurant geopend met allemaal duitse, alpenachtige maaltijden. LEKKER! Ik had een lams...poot? en als vooraf een SUPEROVERVERRUKKULUKE Goulashsoep. Koos had uiensoep en een GypsySchnitzel. Die was ietsje minder geslaagd, maar ook goed te eten. Als toetje hadden we lekker Apfelstrudel mit Sahne en Cappucino. We hebben genoten. Super snelle bediening. En ze liepen zo leuk in jurkjes en lederhozen. En we hebben Rudi zelf ontmoet, want die liep gewoon rondjes en te kletsen. Hij was helemaal gek van skien, en vond dat je hier in Amerika veeeeel beter kon skien dan in Europa. In europa is t meer feest dan skien, en de sneeuw was hier wel beter.
Het super leuke was, dat er een livemuziekbandje was. Een man een vrouw. De vrouw speelde accordeon, en de man speelde alles.... Tuba, electrische gitaar, alpenhoorn, hij kon zelfs JODELEN. Ik vette pret natuurlijk. Jodelen is een kunst en hij deed het zo leuk. En dan lekker liedjes in het Duits zingen. Heerlijk. Ja t was echt heeel erg leuk.

Vandaag met Rens naar de dierentuin geweest. En hij vind de Olifanten en de vissen het leukst. In het vissengedeelte kun je ook kijken naar Naakte molratten en grondeekhoorntjes. Dat vind hij allemaal geweldig. maar vissen...die zijn toch t mooist. En die kan die ook noemen, dat scheelt vast ook wel wat. Hij herkent elke keer dat we gaan weer wat meer beesten. de Flamingo's vond hij ook erg mooi, maar die stonken enorm.
We hebben ook een shoebill stork gezien. WErkelijk...je gelooft niet dat werkelijk bestaat. Tis zo apart. Net alsof die nep is. En hij loopt ook enorm gek. Heel voorzichtig. tis echt een fantasiebeest, maar dan wel iemand met weinig fantasie, haha! Echt leuk om je over zo iets aparts te verwonderen. Dan bedenk je je ineens hoe kinderen zich moeten voelen met alle nieuwe dingen die ze zien.

Oh ja ik heb nog niet eens verteld wat ik voor mn verjaardag heb gehad, want dat is ook best leuk natuurlijk. Veel amerikanen hebben van die heeeerlijke schommelstoelen. Die heb je in alles soorten maten en tijden. Ik heb er ook eentje gekregen. Hij is redelijk oud, doet t prima, maar er moet een nieuw jasje omheen, dus daar ben ik nu druk mee aan t naaien. T meeste is nu wel af. De voetenbank alleen is al leuk. Rens klimt er overheen alsof het niets is. Hij stiefelt er soms wel bijna af, maar hij heeft een heel goed evenwichts gevoel. En naast de schommelstoel heb ik ook nog een hele mooie fotocollage gekregen van onze laaste strandbezoek. Koos had de fotos in grijswaarden gezet, met in elke foto een kleurendetail. Zijn oranje zwembroek, of Rens zijn hoedje, of zn hempje. Heel schattig. En als Collage is het echt heel mooi. Ik zal em hier eens inplakselen....
Ik zie dat de foto's niet zo heel goed te zien zijn, dus we zetten ze ook wel eventjes op picasa. Nu is Rens wakker, dus ga ik er weer van tussen. Tot ziens, of schrijfs, of skypes of nog wat anders.

Update: De foto's uit de collage staan ook op picasa.

Binnenstebuitenpretje

Grinnik, ik wilde even opzoeken waar we nou allemaal gereden hebben om de boerderij van ome Gijs en tante Mien op te zoeken, in Minnesota, maar ik kan het niet meer vinden... Wel ongeveer, maar ik kan de boerderij zelf in Google niet meer vinden. En dan te bedenken dat ome Gijs onderweg af en toe even goed moest nadenken waar we nou waren, en dan zei die: "Er is zoveel veranderd!" Zoek maar even een bovenaanzichtje van zuidwest Minnesota op Google maps, alles lijkt op elkaar! Alleen maar mais en rechte wegen. Wat kan daar nou aan veranderen?

Gisteren naar Galveston Beach geweest, en daar zagen we weer wat Pelikanen rondvliegen. Cornee had daar een leuk rijmpje van:

There once was a bird named Pelican.
His beek can hold more than his belly can.
His beek can store food for a week,
And I don't know how the hell he can.

(In het Nederlands rijmt het niet, maar:
Er was eens een vogel genaamd pelikaan.
Zijn snavel houdt meer dan zijn buik kan.
Zijn snavel kan voedsel opslaan voor een week,
En ik zou niet weten hoe hij dat kan.)

Vervolg Minnesota

De foto's staan inmiddels op picasa, maar nu het vervolg van het verhaal nog.
Vrijdagmorgen hebben we een heerlijk ontbijt gehad bij ome Gijs en tante Mien: Gebakken eieren met spek, zelfgemaakte broodjes met zelfgemaakte jam, fruit, caramel rolls en wafles. We bleven nog een beetje hangen, gezellig wat kletsen enzovoorts. Tante Mien gaf ons een boekje over een gebeurtenis met de Sioux indianen, vlakbij hun oude boerderij. We zijn er nog niet in begonnen, maar indrukwekkend is het nog steeds. Verder kregen we het door haar zelf geschreven boekje 'Sheltered under His wings', wat pa en ma Hoefakker en waarschijnlijk wel meer familieleden al op de plank hebben staan. Ik had het zelf al gelezen, maar Els nu ook. Het gaat over de gebeurtenissen die zij hebben meegemaakt tijdens de tweede wereldoorlog. Ze waren toen nog niet getrouwd, maar kenden elkaar al wel, tante Mien was toen al een goede vriendin van oma Hoefakker.
Verder had ome Gijs een boekwerk met het hele voorgeslacht van de Beukhof's liggen, wat terug gaat tot 17 nog wat, 1716 geloof ik. Oudoudoudoudoud. Veel voorvaderen liggen begraven in Ede op het oude kerkhof, misschien maar eens overheen lopen met dat boek in de hand. Van later ligt er ook een aantal op het kerkhof in Bennekom, wat ik al wist, maar er ligt meer familie dan ik dacht. Dus van de Beukhof-kant komen we in ieder geval uit de buurt, het schijnt dat de Hoefakkers ooit uit de Betuwe zijn komen overwaaien(varen).
We zouden met de lunch bij Cornee en Heather zijn, dus om een uur of half tien zijn we die kant op gereden. Met een koffiepauze hebben we er zo'n 2.5/3 uur over gedaan. Na heel even zoeken (twee huizen te ver), hadden we het gevonden. Cornee kwam al aangelopen, en heeft ons de cabin, het meer, de steiger, de boot en alles laten zien. Even later kwam Heather ook aan. Van het meeste hebben we wel foto's, maar helaas niet van het meubilair. Dat was gemaakt door een vriend van hem, van hele boomstammen zeg maar.
Wat voorbeelden: Zoek op www.google.com naar images van 'log furniture'.
Echt heel knap, en heel heel heel mooi. 's Middags lekker rustig aan gedaan, een beetje vissen vanaf de steiger, een spelletje met golfballetjes overgooien en genieten van het uitzicht en de rust. Toen gingen we een eindje rijden om een fishing license te halen, en daar tovert die meneer Cornee even een prachtige rode Jeep Wrangler zonder dakkie uit z'n schuur. Hij had de deuren eruit gehaald, heerlijk open en vrij.
Ik deed mijn gordel om, zegtie: Ja, dat moet ik eigenlijk ook maar doen. Soms doe ik het niet, want het is veiliger. Ik vraag: Wat bedoel je, zonder gordel veiliger? Nee, zegtie, zonder gordel is het niet zo veilig, dus soms laat ik hem af. I like the dangerous feeling! Grinnik, ja, zo kun je het ook bekijken. Hadden we die fishing license gehaald, zegtie: Kom, laten we een eindje gaan rijden! Lekker country muziekje aan, in de open lucht door een lege staat heen rijden.
Weer terug bij de cabin nog wat spelletjes gedaan, lekker gegeten (Lindsay was inmiddels ook gearriveerd) en toen met de boot eruit om wat te gaan vissen. Weer terug, Rens op bed leggen, en Cornee en ik gingen nog even het meer op om te vissen tot het donker werd. Binnen aangeschoven bij het spelletje Rummikub wat Heather, Lindsay en Els al begonnen waren.
Heerlijk, wat een vrijheid en eenvoudige rust! Hier gaan we ons wel een weekendje vermaken!
De volgende morgen zouden Cornee en ik weer vroeg gaan vissen (we moeten toch een maaltijd bij elkaar kunnen krijgen), dus om zes uur was ik wakker. Koffie zetten, op Cornee's deur kloppen, foto's maken van de mist boven het meer (zie foto's), boekje lezen, nog een keer kloppen, daar komt Cornee ook, en het meer op. We hebben in een uur nog twee visjes gevangen. We hebben ook de andere kant geprobeerd, maar het mocht niet baten. Misschien moet iemand dat roepen vanaf de kant voordat dat werkt. Maar twee visjes zijn ook lekker, en bij de vissen die we de vorige dag al hadden wordt het wel wat.
Ik heb geen idee wat we de rest van de morgen hebben gedaan, beetje tafeltennissen, vissen vanaf de steiger, ontbijten, lunchen... O ja, we zijn nog naar het strandje geweest. Ook leuk.
's Middags gingen we waterskieen, geweldig! Tweede keer lukte het, gaaf hoor. Die boot van Cornee gaat 55 mijl per uur, da's ruim 80 km per uur... Tijdens het skieen gingen we gelukkig 'maar' 30mph (50km/u), maar dat voel je goed genoeg in je armen, schouders en rug als je stopt. Het vallen is niet heel erg (of ik heb geluk gehad). Laurel was er inmiddels ook, en Lindsay en Laurel deden het vrolijk met twee voeten op 1 ski, want dan kun je makkelijker sturen. Nou, ik vond twee ski's wel best, en ik kon ook naar rechts en naar links. Supergaaf!
's Avonds na het eten nog op de tube (band). Ik dacht dat dat wel minder moeilijk zou zijn, maar man, dat gaat hard! Het was eigenlijk geen band, maar de bovenkant was helemaal plat. Diameter ruim anderhalve meter, lig je met zn tweeen naast elkaar, en dan probeert de boot bestuurder je eraf te slingeren. En Cornee heeft dat wel vaker gedaan denk ik. Er komt minder techniek bij kijken (nog wel wat), maar wat een brute kracht! Soms weet je niet wat boven of beneden is als je eraf bent gegooid.
's Avonds nog een lekker kampvuurtje, gezellig. 's Ochtends de vis opgegeten (ja, met het ontbijt), en dat smaakte prima. Toen om een uur of negen vertrokken richting Martin en Jan in Minneapolis (Excelsior).
Daar waren Tom (jongste zoon, 27 jaar) en vriendin Megan ook, en Stacy (tweede dochter, 31(?) jaar). Voor degenen die het nog niet weten (van de familie): Stacy gaat begin september trouwen, en Christine (oudste dochter, 33(?) jaar, was er niet) is in verwachting van een tweeling!
's Middags hebben we wat rondjes gevaren, eerst op de pontoon: Een soort woonkamer op het water. Later op de speedboot, weer op de tube en later waterskieen. De tube was dit keer wat kleiner, en we lagen er nog wel met z'n tweeen op, dus nog wat moeilijker. Maar Martin deed wat rustiger aan dan Cornee, dus het ging allemaal goed. Waterskieen was weer geweldig, ik kon bijna springen op de hekgolf van de speedboot. Af en toe waren er wat teveel golven, van andere boten, en dan lig je in het water. Ook leuk, plotseling lig je en hoor je kgrblkgffggllkblg, en dan kom je weer boven. Nog een keer!
's Avonds lekker buiten gezeten, gezellig kletsen en vleermuizen proberen te vangen. Dat was de eerste keer dat ik washandjes miste in de USA, want die hebben ze hier niet. En een handdoek is te groot, daar komen vleermuizen niet op af.
Maandagmorgen heel vroeg (6 uur) naar het vliegveld gereden, en maandagmiddag waren we (via Denver) weer in Houston. Wat een vakantie! Nu weer aan het werk. Of eigenlijk is het alweer weekend.

Nou, de foto's staan op picasa dus, en voor het volgende broersweekend: Waterskieen! Of wakeboarden, dat zouden we eigenlijk al doen he? Ik heb er zin in.

En alweer terug ook

Nounou, als het laatste verhaal over Kemah ging... Dan hebben we een hoop te vertellen! En dat hebben we ook. De eerste week van Juli waren Emily en Henrietta uit Canada hier. Els heeft Emily 5(?) jaar geleden leren kennen, toen ze een maand in Canada was. Emily is op onze bruiloft geweest, en nu een week in Houston, met haar aanstaande schoonzus. We hebben het erg gezellig gehad samen, van alles gedaan... George Ranch, vuurwerk met 4th of July, Kemah, Galveston, en nog een paar dingen. En WK gekeken, want beiden zijn oorspronkelijk Nederlands (hun opa's en oma's geloof ik).
Daarna zijn we in Nederland geweest, waar onze plannen iets anders zijn gegaan dan gepland. We zijn de hele week in Ede geweest (sorry, Thea). Maar we hadden een schitterend vakantiehuisje, aangeboden door Martijs en Dianne, naast de Ginkelse hei. De hele week mooi weer gehad, dus de hele week van de prachtige tuin genoten. Rens heeft zich met neef Hille (2 jaar) heel goed vermaakt op de trampoline, met ballen en andere dingen. Broer Willem is getrouwd, neefje Jorik is gedoopt, broer Jeroen is verloofd... We moeten niet veel vaker naar Nederland komen, want dat heeft nogal heftige gevolgen blijkbaar! We hebben veel familie en vrienden gezien en bijgepraat, en het laatste weekend een heel gezellig weekend gehad met gezin Hoefakker in Limburg.
Afgelopen maandag zijn we naar Minneapolis gevlogen. We hadden wat moeite met het vinden van het huis van Martin en Jan, waar we zouden overnachten. Ze wonen aan Shore Drive, niet Shore Road. Of andersom, ik weet het niet. Er zijn in ieder geval teveel shores in het land van 10.000 meren. En ja, die zijn geteld, maar we hebben het niet nageteld. Overal is water, overal zijn meren. Anyhow, Martin en Jan hebben een huis aan het meer: Privestrand, eigen steiger en twee boten... Schitterend schitterend.
Dinsdag zijn we naar het noorden gereden, naar Duluth aan Lake Superior, en verder langs de North Shore.
Plaatjes: http://www.google.com/images?q=minnesota%20north%20shore&rls=com.microsoft:en-us&oe=UTF-8&startIndex=&startPage=1&um=1&ie=UTF-8&source=og&sa=N&hl=en&tab=wi&biw=1419&bih=695
Ja, zo mooi is het wel ongeveer. We hebben zelf ook foto's van die watervallen, en van de vuurtoren, die komen nog op picasa. Echt heel mooi. Dinsdagavond in een hotel overnacht, woensdag wee naar die watervallen en naar de vuurtoren. Toen teruggereden naar Minneapolis, naar Dave en Barbara en kinderen. Wat hebben die ook een schitterend mooie plek gevonden! Dat huis en die tuin zouden zo op de Dikkenberg neergezet kunnen worden. En Dave was zo blij dat we er waren! Hij verwachtte half dat we te druk zouden zijn, maar dat zijn we eigenlijk ook. Tsja, je komt niet elke dag in Minnesota, dus we wilden er toch heen, en het was 'ongeveer op de route' naar Martin en Jan. Daar zijn we 's avonds heen gereden, daar hebben we weer overnacht.
Vandaag zijn we naar ome Gijs en tante Mien gereden, en wat zijn die blij dat we er zijn! Ome Gijs heeft ons de supermarkt laten zien waar hij nog steeds werkt (hij is 85 jaar oud!). En tante Mien heeft ondertussen een heerlijke lunch klaargemaakt, alles home made: Broodjes, jam en van alles...
Rens en Els zijn 's middags bij tante Mien gebleven, Rens was (is) het reizen echt zat, en kleine Jojo en Els kunnen ook wel wat rust gebruiken. Ome Gijs heeft mij (Koos) van alles laten zien: We zijn naar hun vroegere huis (aan een meer) in Willmar gereden, en toen door naar de oude boerderij(en). De boerderij die ze huurden in de jaren 60 en de boerderij die ze daarna hebben gekocht. We hebben even gezellig gebuurt bij de boer die er nu woont, en wat foto's gemaakt. Ome Gijs leefde helemaal op bij het zien van het mais. Het heeft er nog nooit zo goed en mooi bijgestaan zo vroeg in het jaar. En hij wilde het liefst op de trekker springen toen we er een zagen rijden op het land. En hij had graag geholpen met het klaarmaken van de koeien voor de Fair (soort tentoonstelling). En de (soja)bonen staan al zo hoog!
Het was echt leuk om samen zo door 'hun' wereld te rijden en hem te horen vertellen over hoe ze hier leefden. Ze begonnen met een gehuurd huisje van niks, met een oude schuur met twee paarden, drie koeien en 25 kippen... Hij heeft goed geboerd, en hij is er de Here uiterst dankbaar voor.
We hebben vanmiddag ongeveer 170 mijl gereden, en ik hoefde bijna alleen maar rechtdoor en we kwamen bijna niemand tegen... Minnesota is geloof ik 11 keer zo groot als Nederland, met maar 5.2 miljoen inwoners. Houston heeft alleen al 5.9 miljoen inwoners... Het is hier dus best leeg en uitgestrekt.
Het is soort van onbeschrijfelijk hoe leeg dit land is. Misschien had Dave woensdag de beste omschrijving: Your neighbour is someone who lives a mile away (Je buurman is iemand die een mijl verderop woont).
Morgen hopen we naar het Lakehouse van Cornie en Heather te gaan, daar blijven we tot zondag, dan rijden we terug naar Martin en Jan om eens te proberen te waterskieen, en maandag komt er een eind aan al dat gereis en vliegen we terug naar Huiston.
Groeten, en binnenkort het vervolg en foto's,

Koos, Els en Rens

maandje later

Zo zeg, ik zie dat t al bijna een maand geleden is dat we hebben geschreven. En we hebben enorm veel gedaan. Koos heeft de wieg in elkaar geknutseld. We zijn enorm vaak op visite geweest, bij Jd en Sarah, bij Sarah en Reese, bij Ben en Cara, bij Pip en Don. En ik ben zelf met Leonie ( ook uit Nederland) naar de dierentuin geweest met de kindjes. Dat was ook onwijs gezellig en heimwee verminderend. Kun je weer lekker even Nederland kletsen en de Amerikaanse cultuur afkraken enzo :D Vette pret.

Gisteren zouden we bij JD en Sarah eten en spelletjes doen en dan zou Rens voor t eerst in de Pack N Play slapen ( reisbedje) Maar 3 minuten voordat we vertrekken stoot ik mn teentje ( ja dat kleintje) tegen de converter. Voor iedereen die niet weet wat dat is: Zware grote zwarte box. Dus als je daar je teen tegen stoot, dan geeft ie niet mee, helemaal nix. Ik was er van overtuigd dat ie grbroken was. Dus Rens afgeleverd bij JD en Sarah en samen naar t ziekenhuis gereden. Daar foto gemaakt en gelukkig issie alleen maar verrekt. Doet ook zeer genoeg anders. Dus nu zit ik met aan elkaar getapete tenen en strompel ik een beetje door huis. Ik heb wel een zeer vruchtbare nacht gehad wat betreft ideeen over wat ik mee naar Nederland kan nemen en wat ik allemaal wil naaien. Tja als je dan toch niet slaapt, dan kan je je beter nuttig maken. Dus ik zit nu vol ideeen. Altijd leuk!

Rens heeft als een ROOS geslapen in de Pack N Play. Want we waren uiteraard nog wel langs JD en Sarah geweest. Net op tijd om em in bed te leggen. Tijdens het gebedje zingen zat ie al in het bedje te gluren ( doet ie thuis ook) Bij zn tent gaat ie meteen huilen als ie het ding ziet. En na de laatste paar traumatische zweet-eruit ervaringen snap ik dat ook wel. Maar we hadden nu dus een bedje en zn eigen kussentje meegnomen. Ik legde hem in bed. Hij pakt direct zn kussen gaat erop liggen en is UIT. Wat een heeeeeerlijk kindje hebben we toch! De schat. Knuffel en kussen en meneer slaapt.

Ik hoorde dat mn paps en mams een ledikantje hebben gekocht met een hele lage zijkant. Waar Rens van de zomer dus leuk uit kan klimmen, maar daar ben ik niet eens bang voor als ik zie hoe goed hij gelijk gaat liggen als hij moe is.

In de kamer hebben we tegenwoordig een aftelslinger hangen ( niet voor de baby) maar voor ons vertrek naar Nederland. Een aftelslinger moet niet langer dan een maand zijn, anders wordt je er gallisch van. Maar ik zie die knijper elke dag opschuiven en daar wordt ik helemaal blij van! We komen eraan!!

Andere gekke dingen die hier gebeuren?...

Rens praat steeds meer. Hij doet nu heel veel dieren geluiden en geeft duidelijk aan wat hij wil. Hoewel duidelijk... voor ons wel. Hij probeert echt te kletsen en te vertellen en hij papegaait enorm. Wat heel erg leuk is. Hij heeft wel zn favorieten, maar er komen elke dag wel woordjes bij. (niet geheel netjes uitgeproken uiteraard, maar dat maakt me niet minder trots)

Hij heeft het trucje van Penny overgenomen. Als penny naar de wc moet zegt ze psjpsj. Wc is boven, dus dat betekent naar boven. En penny vindt de trap erg leuk ( dat hebben ze in hun appartement niet) Maar Rens doet t nu ook. Hij zegt psjpsj als hij een natte luier heeft ( wat ik heel knap vind) maar hij doet t ook gewoon om boven te kunnen spelen. Slimme mama heeft nu het potje en luiers mooi beneden neergezet. Ga me daar met mn gekneukelde teen niet telkens naar boven rennen! Haha!

In Nederland hebben de Hoefakker-van Dijk neven en nichten een groot familiefeest gehad. Bijna iedereen was er, op 5 koppels na begreep ik. De foto's zagen er heeeeel gezellig uit. Tja dat is het nadeel van ver weg zijn. Je vliegt er niet zomaar even voor over.

Gisteren stond er ineens een enorme kartonnen doos voor de deur. Koos tilt hem naar binnen en denkt, wie zet er nu een lege doos bij de deur. Maar daar zitten natuurlijk mijn zitzak balletjes in. NEe ik heb geen zitzak. Ik maak een omkleedkussen alla veeel te groot. Ik vind die omkleedkussen die ze normaal verkopen veulste klein. Stoot Rens zn koppie, of liggen zn billen er weer af. Ja die dingen zijn maar 60 cm ofzo? En Rens is over de 80, dus dat past gewoon niet. Die ik maak is 90, dus dan heeft ie nog ff groei tijd. En de baby past er ook makkelijk op. En het is altijd fijn om er beneden ook eentje te hebben. Just in Case.

Vorige week zijn we nog naar Kemah geweest. Daar hebben we gegeten. Kemah is een soort altijd aanwezige kermis, met eettentjes en een hoop water ( ligt ook aan t water) Het was eigenlijk niet ons doel om naar Kemah te gaan, we waren op weg naar Seabrook, waar de boot van Arjan ligt. Maar dat hebben we nooit gehaald. Want eerst was Rens Hongerig en daarna moe. Tja.... haha

Het was wel erg leuk, om de parkeerplaats kwam zon riksjading ( zon fietskarretje) die wilde ons wel brengen want we stonden aan de andere kant van de parkeerplaats, en die was best groot.

Rens kreeg een lolly (die wij verstopten) en wij in die fiets. Echt onwijs leuk. Als we een bocht om moesten dan ging die man helemaal in zn fiets hangen, was een hele ervaring en Rensje vond t ook wel leuk.

Toen gingen we een eettentje zoeken. omdat t aant water ligt eten ze bijna alleen maar seafood, maar dat vind ik vies, dus dat was ff zoeken. We gingen naar de Mexicaan. Daar kon je ook de vissen voeren. Alle kinderen pakte mandjes met tortillaships die mensen hadden laten liggen en gooide dat dan in t water. Dan hoorde je een gespatter!!! Kijk maar op de foto op picasa. Daar liggen ze te wachten op de volgende lading. Tis ongelooflijk slecht!

Toen we heel lang moesten wachten op het toetje ( wat het wachten waard was) hebben we Rens toch maar de lolly gegeven. Resultaat. Gelukkige baby, vieze baby! alles plakt. Maar wel schattig, kijk maar op picasa.

Op de terugweg naar de auto kwamen we dezelfde fietsman weer tegen. Hij gaf ons weer een lift, want we hadden hem ENORM getipt, dus daar kon ook wel een terugritje vanaf ;) LIef he!

Nou dit is t even. Dan ga ik nu de foto's op Picasa zetten, dan hebben jullie weer wat te zien.

groetsels

Vervolg

beetje later dan beloofd, maar ik moest ook een brood bakken gisteren. En nee, ik kan maar een ding te gelijk, zeker tijdens brood bakken!

Goed waar waren we? Halverwege de zaterdag toch?

Oh ja, het Boottochtje. Ja dat was erg grappig. En een mooi rondje ook, duurde nog best een tijdje. Na het boottochtje zijn we naar het welbekende Alamo gegaan. Daar heeft een belangrijke veldslag plaatsgevonden en dat ligt dan ook echt MIDDENIN San Antonio. Op Picasa staan er een aantal foto's van. Het grappige is, dat vroeger die kerk met zn muren echt midden in het niets stond. Er was gewoon niets dan cowboy-landschap! En nu ligt het in het centrum van een grote stad. Dat is wel heel raar. Er was een hoop te zien en te lezen, heel interessant, maar voor Rens duurt dat allemaal te lang, dus we hebben ook een hoop niet gezien. We hebben wel een goed beeld van hoe het gebouw er toen uitzag en hoe de indeling een beetje was. In het museum zag je ook wapens van 'vroeger'. muntjes, knopen, geweren, kleding, een handschoen die misschien wel was geweest van... Haha, dat zouden ze in Nederland niet zo snel in een museum leggen, denk ik.

Maar t was erg indrukwekken. Het was echt een stenen gebouw. De kerk voelde eigenlijk best een beetje aan als grot. Maar er stond daar verder niets, het waren meer de gebouwen er omheen die wat te vertellen hadden.

Na de Alamo hebben we een dik ijsje gegeten en zijn we naar huis gegaan, voor Rens zn dutje. Dat werd maar een uurtje, dus toen gingen we weer terug naar de Riverwalk. We zijn wezen kijken bij de Tower of The Americas, maar het was erg duur om naar boven te mogen. Bovendien was het niet echt geweldig weer, dus waarom zou je ook. We hebben wel vaker op een toren gestaan. Buiten de toren was een park met een hoop water waar je niet in mocht spelen...spelbrekers... Gelukkig waren er ook regengordijnen boven land, zodat je daar lekker onderdoor kon rennen. Dat vond Rens wel leuk om te doen. 1 keer... toen had ie wel door dat je daar erg nat van werd. Koos ging aan een kant staan en ik aan de andere en dan riep ik hem, maar mooi dat ie om het regengordijn heen liep!! Ja hij is best slim. Daarna nog lekker gerend door het gras, aan de bloemetjes geroken en gegild van plezier. Lekker uit eten geweest bij de Texaan. Waar Koos zijn eerste Lone Star biertje heeft gedronken en ik een Cola kreeg die voldeed aan de Texas-size-standard. Al was de helft dan wel ijsklont. Je krijgt halverwege ook weer een nieuwe, want dan is je cola verwaterd. Het is van die spuitsoda-cola. Dat betekent gratis Refills. :D altijd leuk! Weer naar huis en eventjes zwemmen in het zwembad om af te koelen.

Rensje naar bed, en omdat wij dan niet meer weg kunnen hebben we gewoon heerlijk relaxt tv gekeken. Dat doen we anders nooit, want we hebben geen tv. Maar t was wel leuk om onze favorieten voorbij te zien komen, House en NCIS.

Volgende morgen weer zon heeeeerlijk ontbijt. Rens geniet daar ook echt van. Onbeperkt cheerios..... Alles ingepakt en op naar huis. Maar eerst naar t zuiden, want daar was San Jose.

San Jose is een oude Mission. Een kerk die er al in 1700 door wat monnikken werd neergezet om Indianen te bekeren. Werkte erg goed!! Binnen de muren van het klooster (zal k t maar noemen) leefden soms wel 300 mensen. Monnikken en Indianen. We zagen dat ze hun meel maakten met molenstenen die werden aangedreven door een HORIZONTAAL waterrad. Dat vonden we wel een beetje dom. Rens heeft nog wat mooie salamanders gevonden en vond het heerlijk om gewoon lekker zijn eigen gang te gaan. Na ons bezoek aan San Jose zijn we echt naar huis gereden. Bij Katy Mills nog even gestopt om mn horloge een schakeltje meer te geven en even wat te eten en toen zijn we via de Walmart naar huis gereden. Bij de Walmart hebben we een mixer gekocht, want het amerikaanse brood komt ons nu echt wel de neus uit. Ik heb er een huishoudelijk taak bijgekregen: Brood bakken. Mijn eerste brood was redelijk. Smaak was goed. Maar hij was niet zo geweldig gerezen. Dus poging twee.

De bananaNutMuffins waren wel goed gelukt.

Ja ik denk dat ik nu maar even een broodje ga maken. A Dieu allemaal.

San Antonio

Wat een HEERLIJK weekendje weg! Gewoon even je routine omver gooien en dan niet zomaar, neeeej, ben je gek, gelijk heel vet! Vrijdag had Koos vrij en we hadden al goed ingepakt dus konden na het ontbijt direct vertrekken. Op naar San Antonio, maar dat is best ver rijden en voor Rens niet in 1 keer te doen...vindt hijzelf. Slapen in de auto HO MAAR!

Gelukkig had Koos een week geleden bij Katy Mills een mooie zwarte broek ( zo een die bij een pak hoort) gekocht. Met zijn taille lengte maat moet er altijd in gesneden en vermaakt. Dus die moesten we nu ophalen. Dat is zon drie kwartier van Houston vandaan, dus daar hadden we onze eerte stop. Leuk voor Rens, want ze hadden daar een enorm gave speeltuin. alle toestellen waren van een soort van rubberplastic. Ruw genoeg om er makkelijk op te klimmen, glad genoeg om als glijbaan te dienen en zacht genoeg om je nooit pijn te doen.... hoewel, ze vinden wel een manier....

Toen weer een heel eind verder gereden. Vlak voor we bij San Antonio kwamen moest er toch even gelunched worden. Ik hard op zoek naar Subway (want ik hou wel van mn broodje smiddags) maar die konden we niet vinden, dus naar de McD, want Rens houdt van frietjes en kipnuggets (ja welk kind niet). Harstikke misselijk na een halve big mac, en voor de duizendste keer mijzelf beloofd NOOIT meer naar de Mc te gaan. We zullen zien hoe lang ik dat deze keer vol hou. Ze hebben we iets nieuwd. Ice Coffie en Mocha Frappacino's, mijn favoriet. Ook te koop bij de starbucks, maar dan duurder natuurlijk. Dus daarvoor wil ik nog best maar de Mc.

Toen waren we in San Antonio, en wat een verschil met Houston zeg. T Lijkt echt een ontzettend klein stadje. Bestaand uit een Downtown en een beetje er om heen, maar veel minder dichtbebouwd als Houston. En qua omtrek zoveeeel kleiner. Maar t Centrum is ook wel tien keer leuker hoor! Daar stond The Tower Of The America's ( ooit de hoogste vrijstaande toren van Amerika, tegenwoordig staat die in Las Vegas, Nevada). The Riverwalk is natuurlijk het hoogstandje van San Antonio, en daar hebben we ook echt enorm van genoten. Twee of drie keer per dag die kant op gelopen. Maar om niet op de zaken vooruit te lopen:

Bij de Loop (rondweg) moest ik Oge House bellen om te zeggen dat we er bijna waren. Nou dat was niet moeilijk en eventjes later stonden we bij de voordeur van een prachtig mooi huis ( zie picasa, want het uploaden van fotos is een ramp hier) . Van buiten en van binnen heel mooi onderhouden en aangekleed. Het huis stond letterlijk aan het water ( The Riverwalk). De mevrouw bij de balie legde ons uit waar ons huisje was. Omdat wij Rens hadden logeerden we niet in OGEHuis zelf, maar in het Carriage House (koetshuis). Uiteraard geen paard te bekennen, maar mooi omgebouwd tot een mini bed en breakfast. Wij hadden de onderverdieping en boven ons zat nog een gezellig vrouwengezelschap, dat heel rustig deed in verband met een slapende baby (lief van ze toch?) Als je binnenkwam had je een bankje met twee stoelen en een openhaard. Er was een schattig keukentje met alles wat je nodig had. In de koelkast zetten ze alvast het ontbijt klaar voor de volgende dag en er stond daar ook een tafel met twee stoelen. Links was de slaapkamer, met de badkamer. In de badkamer zat een wirlpool bad, maar we vonden die een beetje te veel herrie maken. Hij was wel groot genoeg voor ons drietjes. WE hadden buiten ook een Pool, maar die was een beetje te koud. Zaterdag wel eventjes in gezwommen natuurlijk, maar alleen om even snel af te koelen om vervolgens snel weer onder de warme douche te kruipen. Stel mietjes zijn we hoor.

Na aankomst en rondtour gelijk richting Riverwalk gegaan. Achter het Huis was een trap naar beneden en dan kwam je bij het riviertje. Dat riviertje liep van Noord naar Zuid en wij liepen richting het noorden. Dan kon je ineens naar rechts. (Je kon ook rechtdoor) En dan was je op de echte riverwalk. Allemaal winkeltjes en restaurants. Heel mooi vorm gegeven.

http://www.thesanantonioriverwalk.com/maps/index.asp Hier zie je de Maps (zo ziet t er van boven uit. En hier: http://www.thesanantonioriverwalk.com/photos/index.asp zie je wat foto's, al geven die niet echt goed weer hoe t er was. Onze foto's staan natuurlijk op Picasa :)

We hebben lekker gegeten bij de italiaan en toen zijn we weer naar huis gegaan. Rens was natuurlijk erg moe van alle nieuwe indrukken en van het weinige slapen ( uiteindelijk toch een uurtje in de auto)

Thuis aangekomen stond mij nog een verrassing te wachten. Koos had een Massage besteld voor onze eerst avond in San Antonio!!! Ik voelde me net Paris Hilton ( uitermate verwend!!) Maar Rens moest dan wel voor acht uur slapen. We legden hem om 7 uur in bed en hij sliep drie minuten voor 8. Net op tijd voor de masseurs. De gingen aan de slag met een bouwen van zon bed waar je hoofd doorheen kan koekeloeren. En dan vrijwen ze je helemaal in met een of andere lekker warme massageolie en dan gaan ze je toch wel verrot hard zitten knijpen hoor! Altijd wel gedacht dat een massage niet pijnloos zal zijn. En je ontdekt allemaal kietelige plekjes. Zo kan ik er niet tegen als je aan mn hak zit, of mijn knie. Daar krijg ik helemaal de kriebels van. Ze hadden een heel rustig muziekje bij en we werden echt een goed uur gekneed. Heeeerlijk!!! Ik voelde me echt koninklijk. Gelukkig vond baby t ook prima dat ik eventjes op mn buik lag. Normaal begint hij direct te schoppen en te protesteren als ik me omdraai, maar blijkbaar gunde hij t me wel.

Na de massage die lekkere olie in het bubbelbad eraf geweekt. Anders wordt je bed gelijk zo vettig. Gaat Koos ineens op zn knieen en zegt ie: sorry dat ik t nooit eerder heb gedaan!!!! En dan een allerlieflijkst huwelijksaanzoek!! Ja die had ik nog te goed. Kon geen nee meer zeggen trouwens.... :P EN ik kreeg een mooi cadeautje van hem. Want een ring had ik al. Das nog weer een apart verhaal maar dat vertel ik zo wel. Ik heb nu een heeeeeel mooooooi Horloge van goud en zilver en mooooooooooooi!!!!!!!!!

Hoe dat zo kwam???:

We waren in Katy Mills ( die grote Mall in Katy waar Koos ook die mooie broek had gekocht) Lekker aan t rondsnuffelen. Je hebt nix nodig, maar tis wel leuk tijdverdrijf. We waren bij de juwelier horloges aan t kijken, want ik wilde wel graag een horloge ( niet heel pers'e, want je telefoon weet ook hoe laat t is) Maar voor de leuk toch aan t kijken. Al gauw wat mooie gevonden, maar t was wel duur, en dat doe je dan toch niet. Stiekummu Koos had al lang bedacht dat ie t WEL ging kopen, dus goed gekeken welke ik t mooist vond en gekeken hoeveel schakeltjes eraf moesten. Dus ik draai me om met Rens in de kinderwagen en Koos (ACHTER MIJN RUG!) knikt naar de verkopen en houdt vier vingers in de lucht. En dan lopen we al weer weg. Ik heb dus totaal nul komma nix door! Als ik eventjes later Rens moet verschonen zegt Koos: Ik kijk even bij de Radioshack of ze nog leuke laptops hebben. Nou dat klonk helemaal niet raar, dus waarom niet. Dat was aan de overkant van de toiletten, dus prima.

In de tijd dat ik Rens verschoon (staat natuurlijk een rij van drie moeders met een vieze baby) rent Koos terug naar de juwelier om mijn horloge op te halen. Dat die man de hint heeft opgepikt was natuurlijk al heel wat, want t ging stil en snel en we liepen de winkel uit. Hij zal wel gedacht hebben. Koos was op tijd terug bij de RadioShack en ik had nog steeds niets door. Maar toen die t vertelde moest ik zooo lachen. De meeste verrassingen van Koos worden door andere verklapt, Zoals de massage die werd verklapt door de hostess, en de Tarzan uitvoering die werd verklapt door de ober in het Kurhouse (al was er geen ontkomen aan dat het zou gebeuren). En dit geheimpje heeft t maar net gehaald want Dominee Clay had Koos zien Rennen in Katy Mills. Gelukkig vond ik dat totaal niet raar, want Koos is een lange Nederlander die wel vaker met zn blik op oneindig ergens langssjeest. Dat ie dat met een lege kinderwagen deed vond ik niet eens raar. Tja..waarom niet? Vette pret dus en een mooie verrassing!

Terug naar San Antonio. Zaterdag heerlijk ontbeten met Amerikaanse cereals (melk en cornflakes zeg maar in alle soorten en maten) kersencake, croissantjes en notenbrood. Jus d orange, koffie en thee. En hup, de Riverwalk weer op. We hebben een rondvaart gedaan in een Rio Taxi, die zie je ook op die site. En dat kapiteintje ging dan allemaal dingen vertellen over de gebouwen en de riverwalk. Was erg leuk. We kwamen langs een gebouw waar mensen achter glas zaten te eten, zegt ie: Dit is het menselijke Terraruim, het is nu voedertijd. Als je zwaait, zullen ze terugzwaaien. Wij zwaaien heel vrolijk. En ja hoor, goed getraind, de mensen in het terrarium zwaaien terug!! See, just like that!

Goed we zijn nu moe en gaan slapen, morgen vertel ik de rest. En zet ik de foto's ook ECHT op picasa.

Zondag

Ha Lieve allemaal,

Wat kan die Koos verhalen vertellen he!? En niet aan mij vertellen natuurlijk, Ik lees het dan ineens hier. hihi...

We zijn net naar de kerk geweest. Weer een erg mooie preek gehoord 'van' Leo. Over Jesus view of the Bible. Dat lees je OOK in de bergrede. Alle preken gaan tot september over de bergrede. Heel tof. Zit uiteraard ook een hoop in. Rens was lekker naar de Nursery (creche). Penelope en Edmund waren daar ook, en die kent hij natuurlijk goed. Toen we hem op kwamen halen stond ie met een puzzelstukje in zn hand bij het hek. Hij zag mij, begint spontaan te huilen en probeert zn puzzelstukje te slijten aan een meisje dat naast hem staat. Die Die roept ie en geeft het stukje aan het meisje, maar die wil hem niet. Begint ie nog harder te huilen: snappen jullie het dan niet?? Ik wil met mama mee, maar ik kan toch niet dat puzzelstukje meenemen?? Gelukkig wilde de volunteer (vrijwillige oppasser) het stukje wel aanpakken. Rens helemaal gelukkig in mn armen. De schat. K lachte me suf!! Hij had heerlijk gespeeld hoor, zei de oppasjuf. En ze hadden hem zelfs een katoenen luier om weten te doen. Ik had ze even uitgelegd, dat ik ze al gebruiksklaar had gemaakt, hoefde ze alleen maar om te binden, en dat konden ze wel.

Ja das mijn nieuwe hobby. Luiers verstellen haha. Ik had wat mega goedkopen gekocht waar t elastiek uit was. Dus ik op de naaimachine en met tornmesjes aan de slag. En nu heb ik drie Fuzzybuns en een 'weet-niet-hoe-t-heet' . Rens vind ze prima. Zn billen zijn t er ook mee eens. Een week voor ik met de luiers begon kreeg hij luieruitslag van de pampers, dus net op tijd ;).

Ik heb nu ook wetbags, dat is een water en luchtdichte zak, zodat je vieze luiers mee kan nemen zonder dat iedereen in je directe omgeving onderuit gaat. En ze zien er nog vet Stylish uit ook ;)

Ook nog een anders systeempje aangeschaft wat ik graag wilde proberen. Ik ben erg enthousiast en onze nieuwe baby gaat ook zeker een stoffen kont krijgen ;)

Gisteren zijn we de echo wezen maken. Zooo leuk. Met Rens hebben we dat nooit gedaan. Hij was 6 weken bij de eerste echo, vanwege buikpijn 8 weken bij de tweede echo, en vanwege aanstaande bevallingsmoeilijkheden was tie 39 weken bij de laatste echo, maar dat was puur check, dus niet interessant voor ons. Deze echo was om te kijken of t goed was met de baby en uiteraard PUUR VOOR DE LOL. We weten nu dat Rens een BROERTJE krijgt. Hoe leuk. Kan ik alle spulletjes weer hergebruiken en hoef ik geeeeeeen jurkjes te naaien. pffieuw! Het is allebei leuk natuurlijk, maar ik denk dat t voor Rens erg tof is om een broertje te hebben die maar zo weinig jonger is. Nu alleen nog een naam. Wat een RAMP!. Dat duurt nog minstens tot de geboorte voordat we t daar over eens zijn. Zooooo moeilijk!

Als je nog leuke suggesties hebt.... ;) Graag iets dat Amerikanen op zn minst kunnen uitspreken. gezien onze jongen een Amerikaans paspoort zal hebben. Lekker makkelijk als tie naar Amerika wil. T blijft natuurlijk gewoon een Nederlander hoor.

We hebben van de echojuf een dvdtje meegekregen en foto's. K ben blij dat ze overal pijltjes bij zetten, want ik kan dus echt niet zien of t een jongen of meisje is, maar ze was 100% zeker. Zeer duidelijk! Niet dat we van plan waren een blauwe kamer te maken hoor ;). Daar beginnen we niet aan.

Gisteren middag zijn we nog lekker wezen shoppen in KatyMills. Dat is een Mall in Katy (net buiten Houston) Drie kwartier met de auto. Erg leuk!! Ik heb nog een jurkje en een broekje gekocht. En verder hadden we gewoon lol. In de kerk kwamen we Rev. Clay tegen (das een van de ds.') En die zei: he waren jullie in KatyMills?....Jaaa?!?!?....Ik zag Koos met de kinderwagen voorbijstuiven!! ik dacht hee, Koos.....oh hij is al weer weg.

Ja Koosje kan flink doorwandelen. Maar goed, wie verwacht ook een bekende tegen te komen in een drukke shoppingmall?

Rens en papa zijn nu lekker buiten aan te spelen bij de fontein. Koos heeft Rens geleerd water te 'pakken'. Hij grijpt water en dan wappert ie met zn handje. EN EEN PRET!!!

Nou dit was t wel ff. Straks komen Andrew en Shannon misschien nog even langs met hun kiddies. Moet ik nog even cinnemon Rolls maken. mjammmm.

Toedoels

De Amerikanen

Aangezien wij hier nu een tijdje rondhuppelen in dit land, dacht ik dat het wel leuk zou zijn om mijn beeld van ‘de Amerikaan’ onder woorden proberen te brengen.

In de eerste plaats weet ik eigenlijk niet of ik wel kan spreken over Amerika, of eigenlijk de United States (of America), zoals de inwoners het zelf noemen, of dat ik alleen nog maar wat kan zeggen over Texas. Ik denk het laatste. Of misschien is het verschil ‘the city’ versus ‘the country’. Want alhoewel Houston toch echt een grote stad is, met 5 miljoen inwoners, bestempelen Texans hun Texas toch graag in zijn geheel als ‘country’. Ik weet niet hoe mensen uit Minnesota daarover denken, maar ik denk niet dat je aan een New Yorker kunt uitleggen dat hij in ‘the country’ woont. Dus, laat ik op zeker spelen, en het hebben over Texas.

Texas is eigenlijk nog een heel leeg land. Hierboven even ter vergelijking een fotootje met Texas boven Europa, op dezelfde schaal. Zoek ook eens op google: Texas is bigger than France. Die witte stip rechtsonder in Texas is Houston. Volgens Wikipedia heeft Texas maar (bijna) 25 miljoen inwoners. Daarvan wonen er 2.2 miljoen in Houston, en 5.9 miljoen in ‘the Houston area’ (Houston plus suburbs). Dus in de rest van het land wonen nog geen 20 miljoen mensen, waarvan een groot deel nog in (grote!) steden als Austin, San Antonio en Dallas woont. Dus, lang kort enzo, Texas is best leeg.

Verder is Texas erg jong. De eerste Spaanse kolonisten kwamen hier al vroeg, 16 zoveel, en toen hoorde het bij de Spaanse kolonie Mexico. Maar Mexico deed niet zoveel met het enorme land, zijnde Mexico en de huidige staten (of delen daarvan) Texas, Oklahoma, New Mexico, Arizona en California. Begin 19^e eeuw begonnen de blanke Europeanen vanuit de zuidelijke staten Georgia, Tennesse en Louisiana verder te trekken. In 1836 leidde dat tot de onafhankelijke staat Texas. In 1845 trad Texas toe tot de United States, in 1861 scheidde Texas zich af en voegde zich bij de Confederate State of America, en na de burgeroorlog (North and South, Abraham Lincoln, 1865) weer bij de United States. Minder dan 150 jaar geleden was Texas (en de rest van de USA) nog aan het werken aan hun basis van bestaan als staat.

De eerste 50 jaar stelde Texas niet veel voor, het was alleen leverancier van vee. Begin 20^e eeuw kwam daar de olie bij, wat een enorme vooruitgang betekende voor Texas. In de afgelopen 100 jaar is het dus ontwikkeld tot wat het nu is, met de olie en petrochemische industrie, energie, informatietechnologie, ruimtevaart en biomedische industrie. Deze Texaanse industrieen zijn in de USA, en dus de wereld, echt toonaangevend!

De pioniersmentaliteit is nog steeds merkbaar in dit land. De overheid moet zich zo min mogelijk overal mee bemoeien, en als je iets wil, dan moet je het zelf regelen. De mentaliteit is er een van aanpakken en can-do, Rotterdammers zijn er niks bij.

De meeste Texans zijn Republicans. De health insurance wet van Obama is bijna communistisch, en al helemaal niet rechtvaardig. De redenering is dat als ik geld verdien, en iemand anders wil niet werken, waarom zou ik dan voor zijn verzekering gaan betalen? Dat is toch niet eerlijk? De man die dit zei was echt een oprecht en positief christen, zoals je er maar weinig tegenkomt.

Tegelijk wordt er enorm veel gegeven aan goede doelen. De kerk vindt het min of meer vanzelfsprekend dat je 10% van je inkomen afstaat aan de kerk, en daarnaast ondersteunen veel mensen andere goede doelen. Ze zijn absoluut niet zuinig, en naar wat wij ervaren erg gastvrij.

Naar Nederlandse begrippen zijn Texans erg milieu-onbewust. Er wordt in Houston wel aan afvalscheiding gedaan, maar de enige vorm van vervoer is de auto. Iedereen van 16 jaar of ouder heeft er minstens één. Texas is de staat met de meeste trucks (pickups), en andere grote auto’s (SUV’s) zijn er niet minder. Die rijden ongeveer 7 of 8 kilometer op een liter benzine, en hebben meestal een 5.7 liter V8 onder de motorkap. Terwijl de afstanden niet echt klein zijn.

De airconditioning staat overal altijd aan, weer of geen weer. En niet zachtjes, Als het buiten 35 graden is, wordt het binnen naar 20 graden gestookt, als het 25 graden is ook, en als het 10 graden is wordt het zo mogelijk nog een graadje warmer gestookt. Maar ja, energie is goedkoop, op het moment gooi ik voor tussen de 25 en 30 dollar mijn tank vol.

En ik schreef net over hoe leeg Texas eigenlijk is (en een groot deel van de USA), dus milieu, daar hebben ze nog heel veel van. Ze spreken hier niet van ‘de natuur’. Er zijn natuurlijk wel parken, die zijn echt beschermd. Verder heb je nog heel veel ‘in the wild’, daar is gewoon niks. Daar kun je gewoon jagen op herten enzo, voor vlees. Zo’n hert gooi je achterin je truck, dus die truck heb je ook echt nodig. En dan aan de barbecue! Ze zullen het niet zo zeggen, maar milieu/natuur, daar is ook gewoon heel veel van, dus de noodzaak om dat te beschermen lijkt veel minder groot.

Vrijwel alle huizen worden gebouwd van hout. Als je bakstenen of pleisterwerk ziet, is het eigenlijk altijd voor de sier, niet voor de constructie. En als je huis wegwaait door een orkaan, dan timmer je een nieuw huis, liefst iets groter. Onderhoud wordt erg slecht gedaan, het is haast goedkoper om na 30 jaar een nieuw huis te bouwen dan een huis goed te onderhouden. En anders een beetje verf, dan ziet het er weer goed uit. Er zijn hier bij wijze van spreken niet alleen wegwerpbekertjes, maar ook wegwerphuizen.

In Europa wordt vaak veel gezegd over de Amerikanen die hun militairen overal heen sturen en alles wel even zullen regelen. Een paar weken terug hoorde ik daar een mooi verhaal over. Stel, je loopt door een bos. In dat bos loopt ook een beer rond, met honger. En jij hebt alleen maar een mesje bij je. Wat doe je dan? Je klimt in een boom en wacht op hulp, in ieder geval zodra je dat beest ziet.

Nu heb je geen mes, maar een geweer. Wat doe je dan? Je klimt niet in een boom, maar schiet dat beest gewoon neer. Amerika heeft een geweer, Europa heeft een mes. Het heeft niks te maken met zogenaamde morele superioriteit van Europeanen, maar alles met machtsverhoudingen.

Amerika probeert misstanden op te lossen door naar die plekken toe te gaan met veel militair vertoon, om even orde op zeken te stellen. Europa kan dat niet, en probeert te praten met de partijen.

100 jaar geleden was dat anders. Duitsland en Frankrijk en heel Europa wilden oorlog. Er werd feest gevierd toen de 1^e Wereld Oorlog uitbrak in de grote steden van Europa. Er waren machtige legers, we hadden zogezegd een geweer (Nederland niet natuurlijk). Amerika probeerde de partijen te sussen door te praten... Tsja, ze hadden nog niet echt iets van een noemenswaardig leger, ze konden niet meedoen, tot het bijna afgelopen was.

Ik heb me wel eens afgevraagd waar Nederland nou echt trots op is. Dat is niet het koningshuis, de helft vindt dat dat afgeschaft mag worden. Is het Oranje op het WK? Nou, alleen als ze winnen. De vlag? Al helemaal niet, die zie je bij ongeveer 25% van de huizen op nationale feestdagen. Het volkslied kunnen de voetballers niet eens meezingen, en als het voetbal niet is, dan het volkslied dus ook niet. Ik weet niet waar de Nederlander trots op is.

De Amerikaan, en zeker de Texaan, is trots op zijn land. Overal waar je heen gaat, altijd en overal zie je vlaggen van de US en van Texas. De bijnaam ‘The Lone Star State’ is om trots op te zijn. Wáár ze dan precies trots op zijn... Op hun land, op hun vlag, op hun militairen, op hun werk, op hun (country) muziek, op Rodeo, op barbecues, op hun trucks, op hun vrijheid, just being a redneck! Leuk liedje over Texas.

We hebben hier nu een tijdschrift liggen met 300 quotes van bekende Nederlanders die mogen zeggen wat ze mooi vinden en waar ze van balen in Nederland. Iedereen kan wel iets verzinnen om Nederland te prijzen, maar klagen lijkt toch minstens zo makkelijk. En vaak zijn die klachten in de trant 'ze zouden dit of dat moeten doen'. Waarom doen die lui dat zelf niet?

Is er dan niks wat ik mis? Ja natuurlijk wel. Vrienden, familie, fiets(afstanden), zeilen en zeilwater, oude stadjes, gezellige winkelstraten met terrasjes. Maar Texas is wat mij betreft ook een erg mooi land, ongeveer het land van de onbegrensde mogelijkheden. Een westerse cultuur, maar toch zo heel anders dan Nederland.

Familie reunie...

Waar waren we ook alweer? O ja, Els was dus met Rens in Houston, en ik (Koos) was alleen in Nederland. Nou ja, alleen. Ik heb veel te veel mensen (willen) zien in veel te weinig tijd. Woensdag even bijgekletst met al mijn collega's.

Donderdag een hele mooie bruiloft van Ronald en Judith. Heel mooi weer, erg gezellig met allemaal oude en een paar nieuwe bekenden. Een mooie feestlocatie, een goede dienst in de good-ol' church (die Els trouwens vanuit Houston ook meegemaakt heeft!), kortom, de moeite van het heen en weer vliegen waard.

Vrijdag bij opa en oma Hoefakker bijgepraat. Daar heb ik wat informatie over Minnesota meegekregen, waar oma Hoefakker een broer heeft wonen. We hopen komende zomer via Minneapolis terug te vliegen naar Houston. Blijven we daar een weekje rondhangen, en hopen we wat van Minnesota te zien.

Verder wat koninginnedag gevierd, maar Scouting was slechts minimaal aanwezig en ook het weer was niet je van het (ook niet voor Nederlandse begrippen), dus er was wat mij betreft weinig koninginnedag gevoel. Aan het eind van de middag werd het toch nog mooi weer, en zaten we (ik met Rien en Marijke en Jorik) nog even lekker in de tuin te genieten van toch wel een mooi begin van de avond. Update: Ik krijg net van zijn ouders te horen dat Jorik er toen nog niet bij was. Ik vraag me af wat Marijke dan onder d'r trui had...

In den avond toog ik naar Boomeloo, alwaer den schoonfamilie mij verwelkomde. Een gezellige spelletjesavond nam plaats, en ik mocht daar Evelien in levende lijve ontmoeten! Twee weken daarvoor alleen nog op Skype, maar ze is echt!

Zaterdag met Nieko naar oma Van Huizen geweest. Die kan nu ook skypen, dus kan ze Rens zien op de computer. Leuk! Zaterdagavond lekker in Bennekom gebleven, en zondagmorgen was ik beroerd tot... nou ja, ik heb bewezen dat genoeg slaap echt belangrijk is. In het vliegtuig een beetje bijgekomen, en 's avonds om een uur of tien was ik weer thuis.

Toen volgde een drukke beursweek, de OTC (Offshore Technology Conference). Op hetzelfde terrein als de Rodeo, dus enorm veel mensen met heuleboel stands. Ik had voordat ik naar Nederland ging een model gemaakt, die een leuke hoeveelheid aandacht trok van voorbijgangers. Oom Wim was er ook, voor Damen, dus die heeft ons huisje bezocht. Erg gezellig!

En wat hebben we verder nog gedaan... Els is creatief bezig met poppetjes schilderen en luiers repareren. We hebben een of ander systeem met luiers, zeg maar de opvolger van de oude katoenen luiers, zodat we ze kunnen wassen en niet steeds pampers hoeven kopen en weggooien. Schijnt wel goed te werken. We hebben nu een probeersetje, en Els is bezig de elastiek in de broekjes te repareren. Verder heeft ze net een kakkerlak naar buiten gebracht. Hoe dat beest dan weer binnen komt...

Verder speelt er wat over een familie reunie van de Van Dijk familie. Het is nog een beetje de vraag waar dat precies gehouden gaat worden, maar als we daar echt niet uitkomen kan het echt bij ons in het park... Wij hebben wel een barbecue, en dan bakken we wat Texas sized T-bone steaks en maken we cole slaw that slaps your mom real good!

Goed, lieve lezertjes, allemaal een hartelijk tot de volgende keer!

Oei we moeten even bijwerken!!

Nadat Pa en ma F naar het vliegveld waren gebracht hadden we een weekje met een oerverliefde broer. Tja wie reist er dan ook naar de andere kant van de wereld als je NET een vriendin hebt!? Dat betekende een hoop skypen. T was heel gezellig hoor! Hij nam ook allemaal lekkere dingen mee. Drop!!!! en HAGELSLAG. Helaas is de drop al op en de hagelslag gaat morgen zeer waarschijnlijk op. Ja niets is voor eeuwig, althans, bijna niets dus. Ook de kazen zijn al een aardig eind. Toch blij dat Koos nu in Nederland is om zijn koffertje eens goed vol te laden met al die lekkere Nederlandse dingen. Met Nieko zijn we uiteraard ook naar de zoveelste verdieping van de Chase-Tower geweest en hebben we ook gekeken in de tunnels van Houston. Maar we hadden een grotere missie, SCHOENEN! Nieko wilde namelijk goedkoop schoenen kopen hier. Dat lukt aardig. Je haalt hier vier paar voor de prijs van 1 in Nederland, als je t hebt over merken dan. Dus twee paar nieuwe schoenen gehaald bij de Out-let van Sketchers. We zagen de schoenen later nog in een gewone winkel in the Galleria (waar we dus ook zijn geweest) voor dubbel zoveel geld. Dus we hadden goede deals gemaakt. Natuurlijk moesten er cadeautjes worden gekocht voor Lieve-Evelien. Naar Starbucks en Seattle's Best geweest voor de lekkerste koffiespulletjes. Uiteraard onder het genot van een Kop koffie haha, als je er dan toch bent :D mmmmm

Toen Nieko weer naar huis moest vliegen zaterdag, kon dat niet vanwege de vulkaan blablabla op ijsland. Ja dat ding heeft ook zon idiote naam! Dus konden we mooi naar het alligatorpark. Wat erg leuk was, want er waren er veel wakker en de meesten nog best actief ook. Te zwemmen en te vechten. Rens stapte daar in een mierenhoop met Fireants. Rode bijt mieren. Dus die moest ik snel van zn beentjes afkloppen. Helaas zijn ze rap en je kunt de beten nu nog zien zitten. Net kleine blaartjes. Arme jongen. Maar niet huilen hoor! Heel dapper was hij. Hij keek alleen wat beroerd en stond te trappelen. Twas ook niet echt een hoop, meer een kuil. Daar verwacht je ook geen mieren natuurlijk en hij was zo vrolijk achter de bal aan t aanrennen. Maar goed hier leren we weer van en gelukkig heeft ie er helemaal geen pijn of jeuk van.

Uiteindelijk heeft Nieko nog heel vlot ( maandag) een vlucht naar Nederland kunnen vinden. Niemand dacht dat ie ook daadwerkelijk zou vertrekken, maar hij werd niet gecanceld en landde zelfs nog in Amsterdam ook ;) Die was toen NET open voor buitenlands vliegverkeer, naar wat wij begrepen. Alles dus goed gekomen.

Daarna een weekje acclimatiseren. Weer even lekker samen. Rens weer wennen aan het minderen van de aandacht. En mama die moe is van het zwanger zijn, dus niet constant zin heeft je op te tillen en achter je aan te zeulen. Gelukkig is hij heel flexibel en kan hij prima zelf spelen.

En toen ging papa naar Nederland. Ook weer zoiets gek. Rens werd de volgende dag expres om 6 uur wakker, want dan zou hij papa vast wel zien voor dat hij naar zijn werk ging. Maar papa was er niet en dat vond ie toch niet eerlijk. Nu zit hij weer in zn ritme en kijkt ie wat vreemd als papa in de computer zit met skype :) Maar mama en Rens vermaken zich wel. Vanwege het warme weer hebben we een nieuwe routine ontwikkeld. Dat betekent: Wandelen na het eten! En dat kan hij goed hoor. Helemaal de straat uit, naar de snelweg auto's kijken en dan weer terug wandelen. Helemaal zelf! Heerlijk zonder buggie. En meestal luistert hij prima als je zegt: Handje! Alleen aan het eind van de straat moet ik heb een stukje tillen, want daar woont een heeeeeele grote hond en die blaft wel eens. Hij gluurt wel altijd of ie em niet toch ziet, maar hij wil er niet zelf langs lopen.

Rens heeft oog voor bloemetjes, vogeltjes en eekhoorntjes. In ons gebouwencomplex groeit veel toscaanse Jasmijn (sterjasmijn) Dat ruikt HEERLIJK en is basisingredient voor veel bekende parfums: no 5 van Chanel bijvoorbeeld. Rens gaat altijd even ruiken. Ruiken vindt hij leuk. Ruiken aan doekjes, Ruiken aan eten, ruiken aan mama's vingers en ruiken aan de jasmijn. Ruiken aan de telefoon is ook leuk, want daar zit een hondje in die bij nummer drie en nummer 7 ook ruikt. Dus dat doet ie dan na. En dan stopt ie zn neus helemaal tegen de telefoon aan en snuffelt ie ff goed. Heel schattig.

Zonet kwam Justice langs. Hij is ook Home Alone, want Allison zit in Italie ( morgen vliegt hij daar ook heen). We gingen met zn drietjes ijs halen van de gelato blue, verrukkelijk italiaans ijs. Maar dan lekkerder nog, of gewoon precies, maar beter dan die in zaltbommel. En ongeveer gelijk aan Edese Bernardo's, als ben ik daar niet zo vaak geweest. Rens vond het ook erg lekker en het leuke was dat je mocht proeven voordat je het smaakje koos dat je wilde hebben. LAche he. Dus ik heb allemaal rare smaakjes geprobeerd. Iets met Mint, Chocola en pecannoten met marshmallow, caramellig iets, italiaanse room met kers. Hmmmm erg leuk!

Toen zijn we nog even films gaan lenen van Justice en daar ga ik er zo eentje van kijken.

Vanmorgen zijn we bij Pip geweest. Pip komt uit Engeland, is getrouwd met een Australier en ze wonen dus in Amerika. Dat geeft wel leuke taalgrapjes. Zoals: Scones, biscuits is dan ineens een anders woord maar t zelfde soort broodje. Op luier: nappy of diaper. En dat is dan nog niet eens zo verwarrend, het kan veeeeel erger.

Hun dochtertje Miranda wordt volgende week 1! Hoera! Rens heeft daar leuk gespeeld en we hebben lekker geluncht samen. Omdat Miranda al zo groot is, mocht ik hun 'Wiegje' wel lenen. Het is een soort Rieten Mozes-mandje. Maar HEeeeel schattig. Ook erg klein, dus daar kan de baby niet zo lang in. Hun zoontje Nathaniel (3) Heeft er zelfs maar 6 weken in gelegen!! Gelukkig maakt koos een replica van Rensjes bed. Zodat Jojo zo kan verhuizen als 'tie' te groot wordt voor t mandje. Maar ik vind het erg leuk om een wiegedinges te hebben, want Rens verzoop zo in zn ledikantje. Dit is toch wel weer schattig! JA toch!?

Vandaag was de luchtvochtigheid 94 % Dus t leek net of je de hele dag in een wolk rondwandelde, niet echt lekker. T wordt al echt binnen zit weer. Helaas, maar dat is Houston. Hopelijk daalt de luchtvochtigheid nu snel een keertje. Tijd om de ramen dicht te houden en flaps aan (ceilingFans) Airco vind ik nu nog een beetje te amerikaans. Hoewel met de baby zal die toch altijd aan moeten staan. Maar dat duurt nog ERRUG lang hoor. Sjonge nog een half jaar!

Morgen is het zaterdag en gaat Rens bij Penny(Penelope) en Elly spelen. Dat wordt ook erg gezellig. En zondag gaan we na de kerk eerst oom Wim ophalen en 's avonds papa. Is dat even feest. Ik heb al bak dingetjes gekocht voor het welkom. Die ga ik morgen maar es maken denk ik. Echt CinnamonRolls. Ben benieuwd.

Nu ga ik mijzelf even van iets liquids voorzien, want het is dorstig weer. Jullie zijn weer bij, al is het een redelijk summier verslag (daar stond ik bekend om op de pabo)

En er is ook niet zo bizar veel te vertellen.

Hou van Iedereen en mis mijn Nederland, maar kan niet ontkennen dat t hier best leuk is! gnagna.

tot schrijfs