Van het zwembad, de auto en Mexicanen.

Hier maar weer ff een kort bericht van ons. Ouders Hoefakker zijn weer veilig thuis, en hebben alweer de nodige verjaardagen achter de rug. Pa heeft goed zijn best gedaan in de tuin, en de huisbaas was er heel blij mee. Hij vond het mooie blommetjes.
Het hek is nog steeds niet af, en Rens is dus ook maar eens het zwembad in geduveld. We waren netjes blaadjes aan het vissen, en ga hem maar eens uitleggen dat hij dan niet ook met z'n bezempie in het water mag. Normaal is hij altijd heel voorzichtig, en hij luistert ook goed, dus vooruit, jij mag papa helpen het water vegen. Dus hij staat een meter van me af, ik kijk even de andere kant op, en hoor een plons. Wat zou dat nou zijn. Ik draai me eens om, en zie waarempel Rens in het water liggen! Hij draait zich onder water keurig om, z'n gezicht weer naar boven, hij probeert echt te zwemmen. Dus ik zeg: Daar is de trap! Ik ben benieuwd of hij het redt.
Nee nee nee natuurlijk. Het ging ongeveer zo, en je moet snel lezen: Ik hoor een plons draai me om sta naast hem in het water hij staat weer op de kant en ik ook. Al met al heeft het denk ik 2 of misschien 2.5 seconden geduurd. Mijn portemonnee was van de binnenkant niet eens nat, zo snel stond ik alweer op de kant. Hij dus ook, hij was ook alleen van buiten maar nat.
En huilen dat ie er weer in wil! Nee, ook niet. Hij was enorm geschrokken natuurlijk. Hard huilen wel, dus gelukkig geen water binnen gekregen. Het heeft een half uur geduurd voordat hij weer een beetje bij was, en een nacht slecht slapen. Niet zo leuk allemaal, maar eigenlijk zat het er een keer aan te komen natuurlijk. Het blijft opletten, en zolang je er bij bent, is er eigenlijk niks aan de hand behalve een enorme schrik. Maar de volgende dag zat hij alweer gezellig met z'n voetjes in het water te spartelen.
En het hek werkt uitstekend, hij kan het zelf niet open maken. Dus in principe zijn we er altijd bij als hij bij het zwembad kan.
Afgelopen weekend hebben we ook een auto gekocht. Binnen budget was het lastig wat goeds te vinden, of oud en redelijk veel mijlen, of nieuwer en heul veul mijlen. We hebben nu dat laatste, nu maar hopen dat dat een goede keus was. Het blijft toch altijd een gok. Het is een Ford Fivehundred, heeft een ongeluk gehad en is weer opgeknapt. Zuinig, mwah. Ja voor hier wel. 't Is maar een 3.0 liter V6. Hij schakelt zonder dat je het door hebt (ja, hij schakelt wel echt), De motor klinkt uitstekend, het enige waar ik nog een beetje twijfels bij heb is de remmen. Ze hebben er wat aan gedaan, maar ik heb toch het gevoel dat ik binnenkort eens wat remschijven moet vervangen. We houden het in de gaten.
Wel leuk, in onze Mazda zat een geluid en een trilling precies bij 55mph. Echt niet leuk om die snelheid te (moeten) rijden. We dachten dat dat wel een dure reparatie zou worden, lagers bijvoorbeeld: Tussen de 300 en 600 dollar. Dus ik vraag die Mexicaan of hij eens wil kijken. Yes of course, is probably tires! Even voelen, en ja hoor, een bobbel in een band. Moet natuurlijk direct vervangen worden. Maar hij heeft wel een vriend aan de overkant met gebruikte banden. Nou, de andere drie zijn ook gebruikt, dus daar heb ik niet zoveel op tegen. Hij regelt een vriendenprijsje, en voor 35 dollar is het probleem verholpen. Ik denk dat ik vaker naar dat soort mannekes ga, zeker met onze 'nieuwe' auto. Maar nog liever helemaal niet. We zien wel.
En verder is het hier heel mooi weer, de heater van het zwembad doet het nog niet, maar over vijf weken hebben we die ook niet meer nodig. We hebben wel een nieuw bad, het oude hadden ze 'geschilderd', maar de verf bladderde er aan alle kanten (binnenkanten) af. Niet erg gezond, niet erg mooi. Dus eindelijk, een week of vier/vijf na het gemeld te hebben, hebben we binnen twee Mexicaanse dagen een nieuw bad. En die Mexicaanse dagen zijn zo voorbij en tellen maar half. Met andere woorden: Ze zijn vrijdag begonnen, elke dag een paar uurtjes, en morgen hopen ze dan toch echt klaar te zijn. Manana manana. Och, we zijn allang blij dat het gebeurt, en het ziet er goed uit.
Nou, de meest hartelijke groeten maar weer,
*s Hoefakker

Thomas maakt z'n borst nat

En dat is niet handig, want dan moet ie weer schone kleren aan. Hij kwijlt er lustig op los. En niet zonder resultaat: Hij heeft ondertussen zijn tweede tand binnen een week tijd! Dat verklaart gelijk zijn snothoofd en slaap-wantoestanden. Dus hopelijk is dat binnenkort weer even verleden tijd.
Pa en ma Hoefakker zijn vorige week zaterdag (5 maart) geland. We hebben ze gelijk zondag maar meegenomen naar Brazos Bend State Park, en waar ze vorig jaar in de winter geen enkele 'Gator' konden ontdekken, lagen ze dit keer langs de wandelpaden geduldig te wachten op de gevoelige plaat van papa. Ik denk dat we er wel twintig of meer hebben gezien. En heel veel vogels natuurlijk.
Verder hebben we nog niet heel veel echt ondernomen, Koos moet gewoon werken natuurlijk. Papa heeft de voortuin netjes gespit, zodat de grens gras <-> tuin weer zichtbaar is, gras gemaaid en vooral heel veel foto's gemaakt. Typisch plaatje voor deze weken: Pa zit in de achtertuin onder het dak op een tuinstoel, tafel ernaast, fototoestel erop, uren onbewegelijk te kijken naar de bomen en de vogels en de salamanders. En als er weer iets nieuws is verandert in dat geheel, wordt het fototoestel van tafel gehaald en komen er een paar nieuwe plaatjes bij. Voor een salamander wil hij misschien nog wel opstaan om even naar de schutting te lopen en meer detail vast te leggen, maar voor de rest zit hij daar onbewegelijk.
Och, en wie kan het hem kwalijk nemen. Hij heeft zoveel zand op zijn schep genomen met dat spitten, ofwel hooi op zijn vork, of hooi gemaakt met het grasmaaien, dat hij kou heeft gevat en zondag zelfs griepverschijnselen had. Erg jammer natuurlijk in je vakantie. Het gaat nu alweer beter, dus hopelijk blijft het erbij.
Vrijdag heeft pa de hele dag in de keuken gestaan (dus tussendoor in de tuin gezeten), en heeft een aantal Indonesische recepten uitgeprobeerd. Waaronder zelfgemaakte sambal, pindasaus en atjar tjampoer. De pindakaas was overigens van Calve, speciaal meegenomen uit Nederland. JD en Sarah met kids kwamen mee eten. Nou daar lustten we allemaal nog wel een bord vol van. Daarna nog gezellig een spelletje gedaan.
Zaterdag zijn we naar Galveston geweest. Eerst naar de Moody Gardens, maar daar was niet zoveel te beleven. In ieder geval geen tuinen, waar we eigenlijk voor kwamen. Wel een aquarium en ook een soort kinder-ontdek-museum, maar om daar nou 20 dollar pp aan uit te geven terwijl we in de Houston Zoo gratis naar binnen kunnen, is ook een beetje raar.
Dus doorgereden naar het centrum, een rondje gelopen en wat van de Galveston historie gezien, lekker gelunched bij de Mexicaan, en weer naar huis.
Zondag naar de kerk, zonder pa dus, want die is ziek, en zonder ma, want die volgt het toch allemaal niet zo goed. En he wat raar, er staan geen agenten verkeer te regelen, het is wel erg rustig op de parkeerplaats, en in de hal... En ja hoor, de kerkdienst is al lang begonnen. Blijkt dat ze hier de tijd maar vast verzet hebben... Dus komende twee weken ofzo hebben we maar 6 uur tijdsverschil met NL. Onverichter zake maar weer naar huis gegaan, want Thomas, die bij oma was gebleven, krijgt een keer honger natuurlijk. Dus zoveel tijd hebben we niet.
's Middags helemaal niks meer gedaan, behalve in de tuin zitten en sporten.
Maandag regende het pijpenstelen en bliksemschichten, en blaadjes en van die zaadbellen die aan de bomen hangen. Dus die konden Rens en oma allemaal weer opvegen daarna. Het zwembad zit ook weer goed vol. Gelukkig zit er een overloop roostertje in de zijkant, anders was het zwembad overstroomd. Het waren echt heftige subtropische buien. Maar 's middags werd het weer lekker weer.
Nu zijn we allemaal, zonder Koos, naar Bayou Bend gardens of iets anders. Morgen naar de Rodeo, vrijdag of zaterdag naar San Antonio (remember the Alamo!). Zondag wordt Thomas gedoopt, en dan is het weer uit met de pret. Maandag vliegen opa en oma weer terug naar Amsterdam, vanwaar zij hun reis voortzetten naar huis.

Groetsels, *s Hoefakker