Tinkle Tinkle!

Eigenlijk is er vrij weinig te melden, maar het is toch weer eens tijd voor een stukje hier. De afgelopen weken hebben we gewoon gewerkt, Koos op het kantoor en Els thuis. Langzamerhand zijn we begonnen wat dozen in te pakken en kasten uit elkaar te schroeven voor de verhuizing. Daar zijn we nog lang niet mee klaar, maar een begin is er. Gek, er staan ongeveer 10 dozen ingepakt met daarin spullen die we blijkbaar ruim een maand niet nodig hebben... We weten eigenlijk niet eens goed wat er in zit! Ja sommige dingen wel natuurlijk, Els gebruikt haar naaimachine bijvoorbeeld niet zo vaak de laatste tijd. Te druk met Rens en Thomas.
Alhoewel, Els is wel aan het experimenteren geslagen met nieuwe recepten. Lekker hoor: Mashed sweet potato's (zoete aardappelpuree), een bruine bonen recept uit Minnesota, en een heerlijke Peach Cobbler (soort perzikentaart als toetje). Uiteraard niet allemaal tegelijk.
Afgelopen zaterdag zijn we weer eens naar Cavender's geweest, de Western kleding winkel. Voor de gein eens gekeken naar boots (cowboylaarzen) voor Rens, beetje passen enzo. Hij vond ze geweldig! En uiteindelijk hebben we zelfs een paar gekocht voor hem. Hij moest nog winterschoenen hebben voor als we in Nederland zijn met de kerst, dus dat kwam wel prima uit. En hij vindt ze mooi!
Een paar weken terug had hij rubberen gele oer Hollandse klompjes gekregen van neef Job, en die vond hij al helemaal geweldig. Overal en altijd moest hij die klompen aan! Maar op het moment zijn de klompen toch echt tweede keus. Een goeie tweede, dat wel, maar tweede. Oh wat is ie trots op z'n boots!
En elke avond wil hij naar buiten om sterren en de maan te kijken. Als hij naar buiten stapt in het donker gaat zijn handje op schouderhoogte en dan open-dicht-open-dicht: Tinkle tinkle! Mooi!
Ook als hij naar de maan kijkt, en je vraagt: Wat is dat? Mooi! Ja, heel mooi. Is dat de maan? Ja, maan, mooi!

Jaja, je maakt wat mee. Overmorgen is het Thanksgiving. Dan gaan we naar JD en Sarah, gaan we daar gezellig eten. En we hebben dus een lang weekend, donderdag en vrijdag vrij. Inpakken!

Anneleen

Onze lieve vriendin, Els haar beste vriendin, is Thuis. Ik denk dat de meeste lezers van ons blog al weten dat Anneleen ernstig ziek was. Het begon twee jaar geleden met een verkoudheid, ging met ups en downs toch bergafwaarts. Na lange verblijven in ziekenhuizen, na wonderbaarlijke herstelperiodes, na harde terugslagen en vooral na veel gevecht van haar en zeker ook haar familie en zonder de hoop te verliezen is ze uiteindelijk door God verlost van het lijden hier.
Wij geloven dat ze nu in de hemel is. Een vraag die wij ons hebben gesteld: Wat doet ze daar nu? Ze helpt mee met het onderhoud in het paradijs, voor het eerst sinds lange tijd weer zwarte handen van de aarde... Zoiets. Zich verbazen over Gods schepping, en bovenal: Zonder lijden, zonder vloek God de eer geven van al het moois waar ze nu van mag genieten.
Verdrietig, ja, we zijn onze lieve Anneleen hier kwijt. Opgelucht, het gevecht is over. Blij, ze kan weer vrij ademen op een plek die mooier en beter is dan wij ons kunnen voorstellen.
Het is erg moeilijk te beseffen, we kunnen nog niet echt afscheid nemen. We hopen de kerkdienst en begrafenis via internet mee te maken, maar het blijft ver weg. Met de Kerst zijn we hopelijk in Nederland, we weten niet goed hoe dat zal zijn...

Hallo? Ween...

En dat was gisteren. Maar wij hebben er niet aan meegedaan. Wat we (Koos en Rens) wel hebben gedaan, is een rondje door de wijk fietsen. En we hebben wat foto's geschoten voor de kijkers thuis, Els en Thomas. En die staan nu op Picasa. We hebben alleen foto's gemaakt van de extremen, de meeste huizen vielen wel mee hoor.
Hoe het werkt? Nou, je gaat net als met St. Maarten langs de deuren, en in plaats van een liedje te zingen, roep je 'Trick or treat!', en dan krijg je snoep. Of ze zijn niet thuis natuurlijk. En het is de bedoeling dat je verkleed gaat. Meer informatie: Halloween. Wel leuk voor de kinderen, en sommige mensen maken er echt wat leuks van.
Verder hebben we niet heel veel meegemaakt. Rens kan op de commode klimmen, dus die hebben we maar uit zijn kamer verplaatst. Verder had hij zich vandaag nat gegoten met een waterflesje, dus zijn hele shirt was nat. Maar Els was Thomas aan het voeden. Ze kon hem wel helpen met shirt uittrekken, en toen heeft ze hem uitgelegd dat hij een shirt moest halen van boven. Zo gezegd, zo gedaan, en een paar minuten later had hij keurig een shirtje uitgezocht uit zijn kast.
Vorige week zijn we bij een aantal huizen wezen kijken waar we eventueel zouden kunnen wonen.
'Maar jullie wonen toch al ergens?'
'Ja, dat klopt.'
'Waarom kijken jullie naar andere huizen dan?'
Dat is een terechte vraag. Het huis waar we nu wonen, is vlakbij kantoor, en in principe groot genoeg, met twee slaapkamers. En iedereen zegt dat dit een erg mooie buurt is. Dat laatste is wel zo, als je het leuk vindt om naar veel restaurantjes en barretjes te gaan. Maar daar komen wij niet echt aan toe, dus dat argument geldt niet voor ons. De nadelen van dit huis zijn, dat het behoorlijk oud, onpraktisch en redelijk slecht onderhouden is.
Bijvoorbeeld: De vensterbank in onze slaapkamer is rot op een hoek. Dus schrapen ze het rotte deel eruit, en plamuren het weer vol. Of barsten in het stucwerk: plamuur, verf, en klaar. Of gaten in de muren waar kakkerlakken door zouden kunnen kruipen: PUR-schuim en klaar. Verder wel aardige lui, maar verder dan cosmetische symptoombestrijding komen ze niet. Wat overigens in veel gevallen in de US zo is, buitenkant gaat vaak boven echte kwaliteit.
In veel gevallen werkt het ook: Als je begint aan de buitenkant, dan wordt de kwaliteit vanzelf beter. Maar niet met oude gebouwen.
Dus nu gaan we verhuizen. Naar een single family home. Dat wil zeggen: Vrijstaand huis. Met een grote tuin er omheen waar Rens in rond kan rennen. Met een dubbele garage, waar de auto en veel rommel in kan, en waar Koos kan klussen. Met drie slaapkamers, een (kleine) woonkamer, mooie keuken, aparte (kleine) eetkamer en nog een soort studeerkamer, waar we Rens zijn speelgoed kwijt kunnen. En een zwembad met borrelbad in de tuin. Supermarkt en park (nog steeds) op loopafstand, werk niet meer. We hopen er half december in te gaan. Het adres maken we tzt, niet via de blog, bekend. We hebben er zoveel zin in! En dan moeten jullie allemaal langs komen, in maart, en dan gaan we ook naar de rodeo, ok?
Groetsels!