Vervolg

beetje later dan beloofd, maar ik moest ook een brood bakken gisteren. En nee, ik kan maar een ding te gelijk, zeker tijdens brood bakken!

Goed waar waren we? Halverwege de zaterdag toch?

Oh ja, het Boottochtje. Ja dat was erg grappig. En een mooi rondje ook, duurde nog best een tijdje. Na het boottochtje zijn we naar het welbekende Alamo gegaan. Daar heeft een belangrijke veldslag plaatsgevonden en dat ligt dan ook echt MIDDENIN San Antonio. Op Picasa staan er een aantal foto's van. Het grappige is, dat vroeger die kerk met zn muren echt midden in het niets stond. Er was gewoon niets dan cowboy-landschap! En nu ligt het in het centrum van een grote stad. Dat is wel heel raar. Er was een hoop te zien en te lezen, heel interessant, maar voor Rens duurt dat allemaal te lang, dus we hebben ook een hoop niet gezien. We hebben wel een goed beeld van hoe het gebouw er toen uitzag en hoe de indeling een beetje was. In het museum zag je ook wapens van 'vroeger'. muntjes, knopen, geweren, kleding, een handschoen die misschien wel was geweest van... Haha, dat zouden ze in Nederland niet zo snel in een museum leggen, denk ik.

Maar t was erg indrukwekken. Het was echt een stenen gebouw. De kerk voelde eigenlijk best een beetje aan als grot. Maar er stond daar verder niets, het waren meer de gebouwen er omheen die wat te vertellen hadden.

Na de Alamo hebben we een dik ijsje gegeten en zijn we naar huis gegaan, voor Rens zn dutje. Dat werd maar een uurtje, dus toen gingen we weer terug naar de Riverwalk. We zijn wezen kijken bij de Tower of The Americas, maar het was erg duur om naar boven te mogen. Bovendien was het niet echt geweldig weer, dus waarom zou je ook. We hebben wel vaker op een toren gestaan. Buiten de toren was een park met een hoop water waar je niet in mocht spelen...spelbrekers... Gelukkig waren er ook regengordijnen boven land, zodat je daar lekker onderdoor kon rennen. Dat vond Rens wel leuk om te doen. 1 keer... toen had ie wel door dat je daar erg nat van werd. Koos ging aan een kant staan en ik aan de andere en dan riep ik hem, maar mooi dat ie om het regengordijn heen liep!! Ja hij is best slim. Daarna nog lekker gerend door het gras, aan de bloemetjes geroken en gegild van plezier. Lekker uit eten geweest bij de Texaan. Waar Koos zijn eerste Lone Star biertje heeft gedronken en ik een Cola kreeg die voldeed aan de Texas-size-standard. Al was de helft dan wel ijsklont. Je krijgt halverwege ook weer een nieuwe, want dan is je cola verwaterd. Het is van die spuitsoda-cola. Dat betekent gratis Refills. :D altijd leuk! Weer naar huis en eventjes zwemmen in het zwembad om af te koelen.

Rensje naar bed, en omdat wij dan niet meer weg kunnen hebben we gewoon heerlijk relaxt tv gekeken. Dat doen we anders nooit, want we hebben geen tv. Maar t was wel leuk om onze favorieten voorbij te zien komen, House en NCIS.

Volgende morgen weer zon heeeeerlijk ontbijt. Rens geniet daar ook echt van. Onbeperkt cheerios..... Alles ingepakt en op naar huis. Maar eerst naar t zuiden, want daar was San Jose.

San Jose is een oude Mission. Een kerk die er al in 1700 door wat monnikken werd neergezet om Indianen te bekeren. Werkte erg goed!! Binnen de muren van het klooster (zal k t maar noemen) leefden soms wel 300 mensen. Monnikken en Indianen. We zagen dat ze hun meel maakten met molenstenen die werden aangedreven door een HORIZONTAAL waterrad. Dat vonden we wel een beetje dom. Rens heeft nog wat mooie salamanders gevonden en vond het heerlijk om gewoon lekker zijn eigen gang te gaan. Na ons bezoek aan San Jose zijn we echt naar huis gereden. Bij Katy Mills nog even gestopt om mn horloge een schakeltje meer te geven en even wat te eten en toen zijn we via de Walmart naar huis gereden. Bij de Walmart hebben we een mixer gekocht, want het amerikaanse brood komt ons nu echt wel de neus uit. Ik heb er een huishoudelijk taak bijgekregen: Brood bakken. Mijn eerste brood was redelijk. Smaak was goed. Maar hij was niet zo geweldig gerezen. Dus poging twee.

De bananaNutMuffins waren wel goed gelukt.

Ja ik denk dat ik nu maar even een broodje ga maken. A Dieu allemaal.

San Antonio

Wat een HEERLIJK weekendje weg! Gewoon even je routine omver gooien en dan niet zomaar, neeeej, ben je gek, gelijk heel vet! Vrijdag had Koos vrij en we hadden al goed ingepakt dus konden na het ontbijt direct vertrekken. Op naar San Antonio, maar dat is best ver rijden en voor Rens niet in 1 keer te doen...vindt hijzelf. Slapen in de auto HO MAAR!

Gelukkig had Koos een week geleden bij Katy Mills een mooie zwarte broek ( zo een die bij een pak hoort) gekocht. Met zijn taille lengte maat moet er altijd in gesneden en vermaakt. Dus die moesten we nu ophalen. Dat is zon drie kwartier van Houston vandaan, dus daar hadden we onze eerte stop. Leuk voor Rens, want ze hadden daar een enorm gave speeltuin. alle toestellen waren van een soort van rubberplastic. Ruw genoeg om er makkelijk op te klimmen, glad genoeg om als glijbaan te dienen en zacht genoeg om je nooit pijn te doen.... hoewel, ze vinden wel een manier....

Toen weer een heel eind verder gereden. Vlak voor we bij San Antonio kwamen moest er toch even gelunched worden. Ik hard op zoek naar Subway (want ik hou wel van mn broodje smiddags) maar die konden we niet vinden, dus naar de McD, want Rens houdt van frietjes en kipnuggets (ja welk kind niet). Harstikke misselijk na een halve big mac, en voor de duizendste keer mijzelf beloofd NOOIT meer naar de Mc te gaan. We zullen zien hoe lang ik dat deze keer vol hou. Ze hebben we iets nieuwd. Ice Coffie en Mocha Frappacino's, mijn favoriet. Ook te koop bij de starbucks, maar dan duurder natuurlijk. Dus daarvoor wil ik nog best maar de Mc.

Toen waren we in San Antonio, en wat een verschil met Houston zeg. T Lijkt echt een ontzettend klein stadje. Bestaand uit een Downtown en een beetje er om heen, maar veel minder dichtbebouwd als Houston. En qua omtrek zoveeeel kleiner. Maar t Centrum is ook wel tien keer leuker hoor! Daar stond The Tower Of The America's ( ooit de hoogste vrijstaande toren van Amerika, tegenwoordig staat die in Las Vegas, Nevada). The Riverwalk is natuurlijk het hoogstandje van San Antonio, en daar hebben we ook echt enorm van genoten. Twee of drie keer per dag die kant op gelopen. Maar om niet op de zaken vooruit te lopen:

Bij de Loop (rondweg) moest ik Oge House bellen om te zeggen dat we er bijna waren. Nou dat was niet moeilijk en eventjes later stonden we bij de voordeur van een prachtig mooi huis ( zie picasa, want het uploaden van fotos is een ramp hier) . Van buiten en van binnen heel mooi onderhouden en aangekleed. Het huis stond letterlijk aan het water ( The Riverwalk). De mevrouw bij de balie legde ons uit waar ons huisje was. Omdat wij Rens hadden logeerden we niet in OGEHuis zelf, maar in het Carriage House (koetshuis). Uiteraard geen paard te bekennen, maar mooi omgebouwd tot een mini bed en breakfast. Wij hadden de onderverdieping en boven ons zat nog een gezellig vrouwengezelschap, dat heel rustig deed in verband met een slapende baby (lief van ze toch?) Als je binnenkwam had je een bankje met twee stoelen en een openhaard. Er was een schattig keukentje met alles wat je nodig had. In de koelkast zetten ze alvast het ontbijt klaar voor de volgende dag en er stond daar ook een tafel met twee stoelen. Links was de slaapkamer, met de badkamer. In de badkamer zat een wirlpool bad, maar we vonden die een beetje te veel herrie maken. Hij was wel groot genoeg voor ons drietjes. WE hadden buiten ook een Pool, maar die was een beetje te koud. Zaterdag wel eventjes in gezwommen natuurlijk, maar alleen om even snel af te koelen om vervolgens snel weer onder de warme douche te kruipen. Stel mietjes zijn we hoor.

Na aankomst en rondtour gelijk richting Riverwalk gegaan. Achter het Huis was een trap naar beneden en dan kwam je bij het riviertje. Dat riviertje liep van Noord naar Zuid en wij liepen richting het noorden. Dan kon je ineens naar rechts. (Je kon ook rechtdoor) En dan was je op de echte riverwalk. Allemaal winkeltjes en restaurants. Heel mooi vorm gegeven.

http://www.thesanantonioriverwalk.com/maps/index.asp Hier zie je de Maps (zo ziet t er van boven uit. En hier: http://www.thesanantonioriverwalk.com/photos/index.asp zie je wat foto's, al geven die niet echt goed weer hoe t er was. Onze foto's staan natuurlijk op Picasa :)

We hebben lekker gegeten bij de italiaan en toen zijn we weer naar huis gegaan. Rens was natuurlijk erg moe van alle nieuwe indrukken en van het weinige slapen ( uiteindelijk toch een uurtje in de auto)

Thuis aangekomen stond mij nog een verrassing te wachten. Koos had een Massage besteld voor onze eerst avond in San Antonio!!! Ik voelde me net Paris Hilton ( uitermate verwend!!) Maar Rens moest dan wel voor acht uur slapen. We legden hem om 7 uur in bed en hij sliep drie minuten voor 8. Net op tijd voor de masseurs. De gingen aan de slag met een bouwen van zon bed waar je hoofd doorheen kan koekeloeren. En dan vrijwen ze je helemaal in met een of andere lekker warme massageolie en dan gaan ze je toch wel verrot hard zitten knijpen hoor! Altijd wel gedacht dat een massage niet pijnloos zal zijn. En je ontdekt allemaal kietelige plekjes. Zo kan ik er niet tegen als je aan mn hak zit, of mijn knie. Daar krijg ik helemaal de kriebels van. Ze hadden een heel rustig muziekje bij en we werden echt een goed uur gekneed. Heeeerlijk!!! Ik voelde me echt koninklijk. Gelukkig vond baby t ook prima dat ik eventjes op mn buik lag. Normaal begint hij direct te schoppen en te protesteren als ik me omdraai, maar blijkbaar gunde hij t me wel.

Na de massage die lekkere olie in het bubbelbad eraf geweekt. Anders wordt je bed gelijk zo vettig. Gaat Koos ineens op zn knieen en zegt ie: sorry dat ik t nooit eerder heb gedaan!!!! En dan een allerlieflijkst huwelijksaanzoek!! Ja die had ik nog te goed. Kon geen nee meer zeggen trouwens.... :P EN ik kreeg een mooi cadeautje van hem. Want een ring had ik al. Das nog weer een apart verhaal maar dat vertel ik zo wel. Ik heb nu een heeeeeel mooooooi Horloge van goud en zilver en mooooooooooooi!!!!!!!!!

Hoe dat zo kwam???:

We waren in Katy Mills ( die grote Mall in Katy waar Koos ook die mooie broek had gekocht) Lekker aan t rondsnuffelen. Je hebt nix nodig, maar tis wel leuk tijdverdrijf. We waren bij de juwelier horloges aan t kijken, want ik wilde wel graag een horloge ( niet heel pers'e, want je telefoon weet ook hoe laat t is) Maar voor de leuk toch aan t kijken. Al gauw wat mooie gevonden, maar t was wel duur, en dat doe je dan toch niet. Stiekummu Koos had al lang bedacht dat ie t WEL ging kopen, dus goed gekeken welke ik t mooist vond en gekeken hoeveel schakeltjes eraf moesten. Dus ik draai me om met Rens in de kinderwagen en Koos (ACHTER MIJN RUG!) knikt naar de verkopen en houdt vier vingers in de lucht. En dan lopen we al weer weg. Ik heb dus totaal nul komma nix door! Als ik eventjes later Rens moet verschonen zegt Koos: Ik kijk even bij de Radioshack of ze nog leuke laptops hebben. Nou dat klonk helemaal niet raar, dus waarom niet. Dat was aan de overkant van de toiletten, dus prima.

In de tijd dat ik Rens verschoon (staat natuurlijk een rij van drie moeders met een vieze baby) rent Koos terug naar de juwelier om mijn horloge op te halen. Dat die man de hint heeft opgepikt was natuurlijk al heel wat, want t ging stil en snel en we liepen de winkel uit. Hij zal wel gedacht hebben. Koos was op tijd terug bij de RadioShack en ik had nog steeds niets door. Maar toen die t vertelde moest ik zooo lachen. De meeste verrassingen van Koos worden door andere verklapt, Zoals de massage die werd verklapt door de hostess, en de Tarzan uitvoering die werd verklapt door de ober in het Kurhouse (al was er geen ontkomen aan dat het zou gebeuren). En dit geheimpje heeft t maar net gehaald want Dominee Clay had Koos zien Rennen in Katy Mills. Gelukkig vond ik dat totaal niet raar, want Koos is een lange Nederlander die wel vaker met zn blik op oneindig ergens langssjeest. Dat ie dat met een lege kinderwagen deed vond ik niet eens raar. Tja..waarom niet? Vette pret dus en een mooie verrassing!

Terug naar San Antonio. Zaterdag heerlijk ontbeten met Amerikaanse cereals (melk en cornflakes zeg maar in alle soorten en maten) kersencake, croissantjes en notenbrood. Jus d orange, koffie en thee. En hup, de Riverwalk weer op. We hebben een rondvaart gedaan in een Rio Taxi, die zie je ook op die site. En dat kapiteintje ging dan allemaal dingen vertellen over de gebouwen en de riverwalk. Was erg leuk. We kwamen langs een gebouw waar mensen achter glas zaten te eten, zegt ie: Dit is het menselijke Terraruim, het is nu voedertijd. Als je zwaait, zullen ze terugzwaaien. Wij zwaaien heel vrolijk. En ja hoor, goed getraind, de mensen in het terrarium zwaaien terug!! See, just like that!

Goed we zijn nu moe en gaan slapen, morgen vertel ik de rest. En zet ik de foto's ook ECHT op picasa.

Zondag

Ha Lieve allemaal,

Wat kan die Koos verhalen vertellen he!? En niet aan mij vertellen natuurlijk, Ik lees het dan ineens hier. hihi...

We zijn net naar de kerk geweest. Weer een erg mooie preek gehoord 'van' Leo. Over Jesus view of the Bible. Dat lees je OOK in de bergrede. Alle preken gaan tot september over de bergrede. Heel tof. Zit uiteraard ook een hoop in. Rens was lekker naar de Nursery (creche). Penelope en Edmund waren daar ook, en die kent hij natuurlijk goed. Toen we hem op kwamen halen stond ie met een puzzelstukje in zn hand bij het hek. Hij zag mij, begint spontaan te huilen en probeert zn puzzelstukje te slijten aan een meisje dat naast hem staat. Die Die roept ie en geeft het stukje aan het meisje, maar die wil hem niet. Begint ie nog harder te huilen: snappen jullie het dan niet?? Ik wil met mama mee, maar ik kan toch niet dat puzzelstukje meenemen?? Gelukkig wilde de volunteer (vrijwillige oppasser) het stukje wel aanpakken. Rens helemaal gelukkig in mn armen. De schat. K lachte me suf!! Hij had heerlijk gespeeld hoor, zei de oppasjuf. En ze hadden hem zelfs een katoenen luier om weten te doen. Ik had ze even uitgelegd, dat ik ze al gebruiksklaar had gemaakt, hoefde ze alleen maar om te binden, en dat konden ze wel.

Ja das mijn nieuwe hobby. Luiers verstellen haha. Ik had wat mega goedkopen gekocht waar t elastiek uit was. Dus ik op de naaimachine en met tornmesjes aan de slag. En nu heb ik drie Fuzzybuns en een 'weet-niet-hoe-t-heet' . Rens vind ze prima. Zn billen zijn t er ook mee eens. Een week voor ik met de luiers begon kreeg hij luieruitslag van de pampers, dus net op tijd ;).

Ik heb nu ook wetbags, dat is een water en luchtdichte zak, zodat je vieze luiers mee kan nemen zonder dat iedereen in je directe omgeving onderuit gaat. En ze zien er nog vet Stylish uit ook ;)

Ook nog een anders systeempje aangeschaft wat ik graag wilde proberen. Ik ben erg enthousiast en onze nieuwe baby gaat ook zeker een stoffen kont krijgen ;)

Gisteren zijn we de echo wezen maken. Zooo leuk. Met Rens hebben we dat nooit gedaan. Hij was 6 weken bij de eerste echo, vanwege buikpijn 8 weken bij de tweede echo, en vanwege aanstaande bevallingsmoeilijkheden was tie 39 weken bij de laatste echo, maar dat was puur check, dus niet interessant voor ons. Deze echo was om te kijken of t goed was met de baby en uiteraard PUUR VOOR DE LOL. We weten nu dat Rens een BROERTJE krijgt. Hoe leuk. Kan ik alle spulletjes weer hergebruiken en hoef ik geeeeeeen jurkjes te naaien. pffieuw! Het is allebei leuk natuurlijk, maar ik denk dat t voor Rens erg tof is om een broertje te hebben die maar zo weinig jonger is. Nu alleen nog een naam. Wat een RAMP!. Dat duurt nog minstens tot de geboorte voordat we t daar over eens zijn. Zooooo moeilijk!

Als je nog leuke suggesties hebt.... ;) Graag iets dat Amerikanen op zn minst kunnen uitspreken. gezien onze jongen een Amerikaans paspoort zal hebben. Lekker makkelijk als tie naar Amerika wil. T blijft natuurlijk gewoon een Nederlander hoor.

We hebben van de echojuf een dvdtje meegekregen en foto's. K ben blij dat ze overal pijltjes bij zetten, want ik kan dus echt niet zien of t een jongen of meisje is, maar ze was 100% zeker. Zeer duidelijk! Niet dat we van plan waren een blauwe kamer te maken hoor ;). Daar beginnen we niet aan.

Gisteren middag zijn we nog lekker wezen shoppen in KatyMills. Dat is een Mall in Katy (net buiten Houston) Drie kwartier met de auto. Erg leuk!! Ik heb nog een jurkje en een broekje gekocht. En verder hadden we gewoon lol. In de kerk kwamen we Rev. Clay tegen (das een van de ds.') En die zei: he waren jullie in KatyMills?....Jaaa?!?!?....Ik zag Koos met de kinderwagen voorbijstuiven!! ik dacht hee, Koos.....oh hij is al weer weg.

Ja Koosje kan flink doorwandelen. Maar goed, wie verwacht ook een bekende tegen te komen in een drukke shoppingmall?

Rens en papa zijn nu lekker buiten aan te spelen bij de fontein. Koos heeft Rens geleerd water te 'pakken'. Hij grijpt water en dan wappert ie met zn handje. EN EEN PRET!!!

Nou dit was t wel ff. Straks komen Andrew en Shannon misschien nog even langs met hun kiddies. Moet ik nog even cinnemon Rolls maken. mjammmm.

Toedoels

De Amerikanen

Aangezien wij hier nu een tijdje rondhuppelen in dit land, dacht ik dat het wel leuk zou zijn om mijn beeld van ‘de Amerikaan’ onder woorden proberen te brengen.

In de eerste plaats weet ik eigenlijk niet of ik wel kan spreken over Amerika, of eigenlijk de United States (of America), zoals de inwoners het zelf noemen, of dat ik alleen nog maar wat kan zeggen over Texas. Ik denk het laatste. Of misschien is het verschil ‘the city’ versus ‘the country’. Want alhoewel Houston toch echt een grote stad is, met 5 miljoen inwoners, bestempelen Texans hun Texas toch graag in zijn geheel als ‘country’. Ik weet niet hoe mensen uit Minnesota daarover denken, maar ik denk niet dat je aan een New Yorker kunt uitleggen dat hij in ‘the country’ woont. Dus, laat ik op zeker spelen, en het hebben over Texas.

Texas is eigenlijk nog een heel leeg land. Hierboven even ter vergelijking een fotootje met Texas boven Europa, op dezelfde schaal. Zoek ook eens op google: Texas is bigger than France. Die witte stip rechtsonder in Texas is Houston. Volgens Wikipedia heeft Texas maar (bijna) 25 miljoen inwoners. Daarvan wonen er 2.2 miljoen in Houston, en 5.9 miljoen in ‘the Houston area’ (Houston plus suburbs). Dus in de rest van het land wonen nog geen 20 miljoen mensen, waarvan een groot deel nog in (grote!) steden als Austin, San Antonio en Dallas woont. Dus, lang kort enzo, Texas is best leeg.

Verder is Texas erg jong. De eerste Spaanse kolonisten kwamen hier al vroeg, 16 zoveel, en toen hoorde het bij de Spaanse kolonie Mexico. Maar Mexico deed niet zoveel met het enorme land, zijnde Mexico en de huidige staten (of delen daarvan) Texas, Oklahoma, New Mexico, Arizona en California. Begin 19^e eeuw begonnen de blanke Europeanen vanuit de zuidelijke staten Georgia, Tennesse en Louisiana verder te trekken. In 1836 leidde dat tot de onafhankelijke staat Texas. In 1845 trad Texas toe tot de United States, in 1861 scheidde Texas zich af en voegde zich bij de Confederate State of America, en na de burgeroorlog (North and South, Abraham Lincoln, 1865) weer bij de United States. Minder dan 150 jaar geleden was Texas (en de rest van de USA) nog aan het werken aan hun basis van bestaan als staat.

De eerste 50 jaar stelde Texas niet veel voor, het was alleen leverancier van vee. Begin 20^e eeuw kwam daar de olie bij, wat een enorme vooruitgang betekende voor Texas. In de afgelopen 100 jaar is het dus ontwikkeld tot wat het nu is, met de olie en petrochemische industrie, energie, informatietechnologie, ruimtevaart en biomedische industrie. Deze Texaanse industrieen zijn in de USA, en dus de wereld, echt toonaangevend!

De pioniersmentaliteit is nog steeds merkbaar in dit land. De overheid moet zich zo min mogelijk overal mee bemoeien, en als je iets wil, dan moet je het zelf regelen. De mentaliteit is er een van aanpakken en can-do, Rotterdammers zijn er niks bij.

De meeste Texans zijn Republicans. De health insurance wet van Obama is bijna communistisch, en al helemaal niet rechtvaardig. De redenering is dat als ik geld verdien, en iemand anders wil niet werken, waarom zou ik dan voor zijn verzekering gaan betalen? Dat is toch niet eerlijk? De man die dit zei was echt een oprecht en positief christen, zoals je er maar weinig tegenkomt.

Tegelijk wordt er enorm veel gegeven aan goede doelen. De kerk vindt het min of meer vanzelfsprekend dat je 10% van je inkomen afstaat aan de kerk, en daarnaast ondersteunen veel mensen andere goede doelen. Ze zijn absoluut niet zuinig, en naar wat wij ervaren erg gastvrij.

Naar Nederlandse begrippen zijn Texans erg milieu-onbewust. Er wordt in Houston wel aan afvalscheiding gedaan, maar de enige vorm van vervoer is de auto. Iedereen van 16 jaar of ouder heeft er minstens één. Texas is de staat met de meeste trucks (pickups), en andere grote auto’s (SUV’s) zijn er niet minder. Die rijden ongeveer 7 of 8 kilometer op een liter benzine, en hebben meestal een 5.7 liter V8 onder de motorkap. Terwijl de afstanden niet echt klein zijn.

De airconditioning staat overal altijd aan, weer of geen weer. En niet zachtjes, Als het buiten 35 graden is, wordt het binnen naar 20 graden gestookt, als het 25 graden is ook, en als het 10 graden is wordt het zo mogelijk nog een graadje warmer gestookt. Maar ja, energie is goedkoop, op het moment gooi ik voor tussen de 25 en 30 dollar mijn tank vol.

En ik schreef net over hoe leeg Texas eigenlijk is (en een groot deel van de USA), dus milieu, daar hebben ze nog heel veel van. Ze spreken hier niet van ‘de natuur’. Er zijn natuurlijk wel parken, die zijn echt beschermd. Verder heb je nog heel veel ‘in the wild’, daar is gewoon niks. Daar kun je gewoon jagen op herten enzo, voor vlees. Zo’n hert gooi je achterin je truck, dus die truck heb je ook echt nodig. En dan aan de barbecue! Ze zullen het niet zo zeggen, maar milieu/natuur, daar is ook gewoon heel veel van, dus de noodzaak om dat te beschermen lijkt veel minder groot.

Vrijwel alle huizen worden gebouwd van hout. Als je bakstenen of pleisterwerk ziet, is het eigenlijk altijd voor de sier, niet voor de constructie. En als je huis wegwaait door een orkaan, dan timmer je een nieuw huis, liefst iets groter. Onderhoud wordt erg slecht gedaan, het is haast goedkoper om na 30 jaar een nieuw huis te bouwen dan een huis goed te onderhouden. En anders een beetje verf, dan ziet het er weer goed uit. Er zijn hier bij wijze van spreken niet alleen wegwerpbekertjes, maar ook wegwerphuizen.

In Europa wordt vaak veel gezegd over de Amerikanen die hun militairen overal heen sturen en alles wel even zullen regelen. Een paar weken terug hoorde ik daar een mooi verhaal over. Stel, je loopt door een bos. In dat bos loopt ook een beer rond, met honger. En jij hebt alleen maar een mesje bij je. Wat doe je dan? Je klimt in een boom en wacht op hulp, in ieder geval zodra je dat beest ziet.

Nu heb je geen mes, maar een geweer. Wat doe je dan? Je klimt niet in een boom, maar schiet dat beest gewoon neer. Amerika heeft een geweer, Europa heeft een mes. Het heeft niks te maken met zogenaamde morele superioriteit van Europeanen, maar alles met machtsverhoudingen.

Amerika probeert misstanden op te lossen door naar die plekken toe te gaan met veel militair vertoon, om even orde op zeken te stellen. Europa kan dat niet, en probeert te praten met de partijen.

100 jaar geleden was dat anders. Duitsland en Frankrijk en heel Europa wilden oorlog. Er werd feest gevierd toen de 1^e Wereld Oorlog uitbrak in de grote steden van Europa. Er waren machtige legers, we hadden zogezegd een geweer (Nederland niet natuurlijk). Amerika probeerde de partijen te sussen door te praten... Tsja, ze hadden nog niet echt iets van een noemenswaardig leger, ze konden niet meedoen, tot het bijna afgelopen was.

Ik heb me wel eens afgevraagd waar Nederland nou echt trots op is. Dat is niet het koningshuis, de helft vindt dat dat afgeschaft mag worden. Is het Oranje op het WK? Nou, alleen als ze winnen. De vlag? Al helemaal niet, die zie je bij ongeveer 25% van de huizen op nationale feestdagen. Het volkslied kunnen de voetballers niet eens meezingen, en als het voetbal niet is, dan het volkslied dus ook niet. Ik weet niet waar de Nederlander trots op is.

De Amerikaan, en zeker de Texaan, is trots op zijn land. Overal waar je heen gaat, altijd en overal zie je vlaggen van de US en van Texas. De bijnaam ‘The Lone Star State’ is om trots op te zijn. Wáár ze dan precies trots op zijn... Op hun land, op hun vlag, op hun militairen, op hun werk, op hun (country) muziek, op Rodeo, op barbecues, op hun trucks, op hun vrijheid, just being a redneck! Leuk liedje over Texas.

We hebben hier nu een tijdschrift liggen met 300 quotes van bekende Nederlanders die mogen zeggen wat ze mooi vinden en waar ze van balen in Nederland. Iedereen kan wel iets verzinnen om Nederland te prijzen, maar klagen lijkt toch minstens zo makkelijk. En vaak zijn die klachten in de trant 'ze zouden dit of dat moeten doen'. Waarom doen die lui dat zelf niet?

Is er dan niks wat ik mis? Ja natuurlijk wel. Vrienden, familie, fiets(afstanden), zeilen en zeilwater, oude stadjes, gezellige winkelstraten met terrasjes. Maar Texas is wat mij betreft ook een erg mooi land, ongeveer het land van de onbegrensde mogelijkheden. Een westerse cultuur, maar toch zo heel anders dan Nederland.

Familie reunie...

Waar waren we ook alweer? O ja, Els was dus met Rens in Houston, en ik (Koos) was alleen in Nederland. Nou ja, alleen. Ik heb veel te veel mensen (willen) zien in veel te weinig tijd. Woensdag even bijgekletst met al mijn collega's.

Donderdag een hele mooie bruiloft van Ronald en Judith. Heel mooi weer, erg gezellig met allemaal oude en een paar nieuwe bekenden. Een mooie feestlocatie, een goede dienst in de good-ol' church (die Els trouwens vanuit Houston ook meegemaakt heeft!), kortom, de moeite van het heen en weer vliegen waard.

Vrijdag bij opa en oma Hoefakker bijgepraat. Daar heb ik wat informatie over Minnesota meegekregen, waar oma Hoefakker een broer heeft wonen. We hopen komende zomer via Minneapolis terug te vliegen naar Houston. Blijven we daar een weekje rondhangen, en hopen we wat van Minnesota te zien.

Verder wat koninginnedag gevierd, maar Scouting was slechts minimaal aanwezig en ook het weer was niet je van het (ook niet voor Nederlandse begrippen), dus er was wat mij betreft weinig koninginnedag gevoel. Aan het eind van de middag werd het toch nog mooi weer, en zaten we (ik met Rien en Marijke en Jorik) nog even lekker in de tuin te genieten van toch wel een mooi begin van de avond. Update: Ik krijg net van zijn ouders te horen dat Jorik er toen nog niet bij was. Ik vraag me af wat Marijke dan onder d'r trui had...

In den avond toog ik naar Boomeloo, alwaer den schoonfamilie mij verwelkomde. Een gezellige spelletjesavond nam plaats, en ik mocht daar Evelien in levende lijve ontmoeten! Twee weken daarvoor alleen nog op Skype, maar ze is echt!

Zaterdag met Nieko naar oma Van Huizen geweest. Die kan nu ook skypen, dus kan ze Rens zien op de computer. Leuk! Zaterdagavond lekker in Bennekom gebleven, en zondagmorgen was ik beroerd tot... nou ja, ik heb bewezen dat genoeg slaap echt belangrijk is. In het vliegtuig een beetje bijgekomen, en 's avonds om een uur of tien was ik weer thuis.

Toen volgde een drukke beursweek, de OTC (Offshore Technology Conference). Op hetzelfde terrein als de Rodeo, dus enorm veel mensen met heuleboel stands. Ik had voordat ik naar Nederland ging een model gemaakt, die een leuke hoeveelheid aandacht trok van voorbijgangers. Oom Wim was er ook, voor Damen, dus die heeft ons huisje bezocht. Erg gezellig!

En wat hebben we verder nog gedaan... Els is creatief bezig met poppetjes schilderen en luiers repareren. We hebben een of ander systeem met luiers, zeg maar de opvolger van de oude katoenen luiers, zodat we ze kunnen wassen en niet steeds pampers hoeven kopen en weggooien. Schijnt wel goed te werken. We hebben nu een probeersetje, en Els is bezig de elastiek in de broekjes te repareren. Verder heeft ze net een kakkerlak naar buiten gebracht. Hoe dat beest dan weer binnen komt...

Verder speelt er wat over een familie reunie van de Van Dijk familie. Het is nog een beetje de vraag waar dat precies gehouden gaat worden, maar als we daar echt niet uitkomen kan het echt bij ons in het park... Wij hebben wel een barbecue, en dan bakken we wat Texas sized T-bone steaks en maken we cole slaw that slaps your mom real good!

Goed, lieve lezertjes, allemaal een hartelijk tot de volgende keer!