Naar de dierentuin

Het was prachtig weer vandaag. Toch zeker wel zo'n 20 graden. En dus gingen we vandaag maar naar de dierentuin. En voor de eerste keer vond Rens het ook helemaal leuk! We hebben nu een abonnement. Rens en ik kunnen er altijd gratis in en ik mag dan nog iemand meenemen ook!! Dus iedereen die naar Houston komt, mag mee naar de Houston Zoo. Rens was helemaal enthousiast over een of andere gier, een van de eerste dieren die hij in de smiezen kreeg. Het beest stond zich pal voor t raam op te tutten. Dus Rens stond er vijf centimenter vanaf Die Die Die te roepen en te wijzen. Ondertussen renden er wat Chipmunks ( grondeekhoorntjes) tussen de grondgieren door, maar die vond hij veel minder interessant. Dit was trouwens wel een mooie versie van de gier. Mooie blauwe veren. Uiteraard wel zon gekke kale nek en kop, maar ja, anders heet je geen gier toch?

Daarna hebben we Dory en Nemo gezien, van de disneyfilm Finding Nemo. Die vond hij ook wel leuk. In de (neppe) rotsen waren raampjes waardoor je naar wat naakte molratten kon kijken en dat kon rens zn goedkeuring ook wel wegdragen. Dat was precies op zijn ooghoogte. Och en zoo schattig. Lagen zn daar met zn twintigen lekker op een kluitje. Valt er ineens een jonkie ( 2 cm) uit t nest en krauwelt er weer terug in. Echt schattig, Rens zagt allemaal gebeuren en vertelde mij: Die!

Ja heel goed, Die!

Daarna gingen we op zoek naar de olifant want die kreeg een bad, maar dat duurde Rens te lang. Toen zijn we naar het voeren van de leeuwen geweest, wat zit daar een prachtig geluid in. Diep gegrauw. Heerlijk. En Jonathan de mannetjesleeuw was prachtig. Mooie volle manen en heeeeel rustig. Liet die meiden maar een beetje druk doen. De verzorgers moesten em echt gaan halen, want hij lag te pitten. En hij kwam echt pas op zn dooie akkertje aangestiefeld toen het hek open ging voor het voeren. Ze konden met hun neus een stok volgen en dan kregen ze vlees. Heel knap. De dames waren nog heel jong en wat minder getraind...en wat luidruchtiger....en wat jaloerser op elkaar. Jonathan vond t allemaal wel prima.

Dr was ook een kinderzoo, daar kon je met de geitjes spelen. Die lagen daar lekken lui in het zonnetje en er liepen allemaal kinderen door met borstels. Rens vond het erg leuk. Geitjes aaien. Zet wel ff wat foto's op picasa weer. Die geitjes waren echt Ubermak! Makker dan de makste geit die je je kan voorstellen. Serieus! Ze deden helemaal niets. Al borstelde je in hun ogen of trok je aan zn staart. Nou in Ede op de kinderboerderij gaven ze je nog wel eens een zetje en lag er over geitenpoep ( logisch ze moeten t ergens laten) maar hier was t super schoon. De verzorgers raapten t gelijk op.

Rens vond ook de vleermuisjes leuk om te zien. Twas er heel donker, maar t fruit hing in het licht, en daar kwamen ze natuurlijk steeds op af. Uiteraard weer een hoop Die Die gehoord :D

Er zat ook een luipaard met een zwarte panter in een hokje. En mevrouw de luipaard bedacht dat ze wel bovenop een grote balk wilde zitten (zon 3 meter hoog). Nou zo vloeiend als ze daar bovenop sprong... Dat was echt indrukwekkend. Geen geluid, geen krachtinspanning (leek) en zooooo soepeltjes! Ja...daar ben ik nog steeds wel van onder de indruk.

Nou toen was Rens wel errug moe hoor. Hij viel op de terugweg in de auto in slaap (8 minuten rijden). Hij slaapt tegenwoordig in een pyjama en niet meer in een slaapzak, want die zijn allemaal te klein en dan kan ie niet meer strekken. Lijkt me nogal vervelend slapen. Dus nu heeft ie een stoere Cars-Pyjama en een met Thomas de trein ( kijk maar eens naar Ketnet ofzo??).

We hebben twee nieuwe spelletjes gekocht. Ticket to ride-kaartspel. En San Juan, een kaartspel variant van Puerto Rico. erg leuk allebei, Vooral San Juan.

Nu hoor ik van Koos dat we een filmpje moeten kijken.

Nog even ter informatie:

Morgen zondag, gaan we uit de kerk eerste lunchen bij Reece en Sarah, en 's avonds gaan we naar Ben en Cara! Dus druk en gezellig. En we hebben lekker Tiramisu gemaakt. OOK LEKKER!

Nou toedeledokie allemaal.

Ik zal ook eens wat vertellen

Het is een tijdje geleden dat ik wat geschreven heb. Een excuus heb ik daar natuurlijk niet voor. Koos is altijd heel uitgebreid, dus wat heb ik dan nog te zeggen. Deze week is Rens wezen spelen bij een vriendje 'Edmund'. Hij is drie maanden ouder dan Rens. Het was erg gezellig. Leuk om bij iemand anders thuis binnen te kijken, maar ook grappig om te zien waar je kind over drie maanden is. Edmund loopt een stuk beter dan Rens en is NOG ondernemender....ik wist niet eens dat het kon! Maar delen is nog moeilijk. Edmund was erg druk, want het was zijn huis en zijn speelgoed, daardoor werd Rens juist heeel rustig en liet hij alles maar een beetje gebeuren. Maar, zoals altijd, is het erg interessant om het speelgoed van een ander te ontdekken. Rens slaapt nu meestal alleen smiddags, dat geeft wat meer ruimte in onze agenda. Vrijdag wordt een drukke dag. 's Morgens gaan we naar Pip ( zij komt uit schotland) Pip heeft twee kinderen, maar de oudste gaat naar school en de jongste is nog maar een paar maanden. Wel leuk om andere mensen uit Europa te ontmoeten. Zij wonen hier nu al drie jaar geloof ik, en waarschijnlijk wordt dat nog verlengt. Zon lange tijd denken wij hier niet te zin hoor! Maar wie weet wat er allemaal nog gebeuren gaat. Morgenavond komen Allison en Justice eten. We kennen hun van onze Community Group. Een jong stel, net als ons. Volgens mij zijn ze niet zo lang geleden getrouwd. Erg gezellig dus. Alleen moet ik glutenvrij koken en dat betekent dat ik eerst moet ontdekken waar die gluten dan inzitten. Maar het is leuk om nieuwe recepten uit te proberen. Al doe je dat meestal niet op je gasten. Allison en Justice zijn allebei verfent ( schrijf je dat zo?) Catan spelers. Dus we hebben onze spelletjes matches weer gevonden. Het lijkt wel alsof iedereen hier in de ban is van Europese spelletjes. Wij vinden dat helemaaal niet erg :D

Het weer is deze week matig tot gewoon zielig. Het regent behoorlijk wat en de temperatuur blijft onder de 10 graden celsius. Wat mij eraan doet herinneren dat we niet mogen klagen omdat het bij jullie veel kouder is. Maar... jullie hebben dubbel glas en een normale verwarming. Dat mis je pas als je t niet hebt.

Vanuit Nederland hebben we een enorme vooraad thee gekregen, dus als we t al te koud hebben, dan drinken we gewoon een kopje thee.

Nou dat was t wel weer eventjes. Tot de volgende keer maar weer.

Go Saints!!!

The Saints uit New Orleans have won the Super Bowl!!!

Even een vertaling: Vitesse heeft de Champions League gewonnen!

The Saints uit New Orleans speelden tegen The Colts ergens anders vandaan. En wij waren natuurlijk voor The Saints, want New Orleans ligt net zo laag als 90% van Nederland, en ze hebben er ook dijken. Nou hebben die dijken het niet gehouden tijdens Katrina, maar een Colt is een Amerikaanse uitvinding en wij Nederlanders hebben daar gewoon niks mee. Dus voor ons was het The Saints!

Tot zover de redenering die we vorige week hadden opgezet met Tim, zie twee verhaaltjes geleden (WWDWHM).

Alleen was het de eerste keer dat The Saints het tot de finale van de Super Bowl hadden geschopt, terwijl The Colts al een paar keer schijnen te hebben gewonnen en dus ervaring heeft. Lekker belangrijk, wij kennen de regels toch niet.

Maar Justice, een andere vriend hier, was zo aardig om ons die regels uit te leggen. En nu snappen we het meeste van dat spel wel, en The Saints hebben dus gewonnen. We waren uitgenodigd bij Ryan en Jenniffer, van de Community Group van de kerk. Daar waren zo'n 40 mensen voor een Super Bowl party, dus genoeg snacks en bier. Ze hadden een tv in de keuken, een enorme tv in downstairs (ongeveer 1.50 bij 2.20 meter), en een beamer in de woonkamer. De wedstrijd was behoorlijk spannend, maar in de laatste vier/vijf minuten wel beslist door The Saints.

Goed he? En nu naar bed.

PS Ik vond football altijd maar een beetje zozo, met al die matrassen die ze om zich heen binden voordat ze tegen iemand aan durven te rennen, maar die kerels zijn toch best groot. En Football is eigenlijk wel een leuk spelletje. Misschien toch eens kijken hier in Houston, in het Reliant Stadium.

Basketballsupporters zijn kinderachtig.

Deze week was collega Hans op bezoek. Hij was hier om een aantal klanten te bezoeken, om ze warm te maken voor een Joint Industry Project, een soort samenwerking van bedrijven om onderzoek te doen en iets te ontwikkelen. En hier in Houston wonen een hoop klanten (anders hadden we er ook geen office gehad...). Koos is meegeweest op een paar bezoekjes, een paar nieuwe gezichten leren kennen die vaak samenwerken met Marin.

En hij is, min of meer ook ter gelegenheid van Hans zijn bezoek, naar een Basketballgame geweest. Arjan had kaartjes gekocht en een paar klanten uitgenodigd, waarvan er uiteindelijk maar een meeging, en een paar vrienden uit de kerk. Erg gezellig. Lees het verhaal van Els over het ijshockeyen nog maar eens, dit was ongeveer hetzelfde, alleen mag je bij basketbal wel met je handen. En er werd wat minder gevochten, dus misschien was het wat saaier.

Maar de cheerleaders waren er, en elke vijf minuten was er pauze met iets leuks. Ze hebben vier kwarten gespeeld, van elk twaalf minuten, en daar deden ze anderhalf uur over... In de pauzes werden er met behulp van een katapult T-shirts het publiek in geschoten, waren er breakdancers, werden de cheerleaders als bowlingbal gebruikt, werden er petten het publiek in gegooid, was er een danswedstrijd tussen vier mensen uit het publiek, werd iemand in het zonnetje gezet vanwege inzet voor liefdadigheid ofzo, en nog wat van dat soort dingen.

De wedstrijd was tussen de Houston Rockets en ... weet ik niet meer, uit California. Er waren natuurlijk alleen maar Rocket fans, dus het stadion was compleet stil als de andere partij scoorde, en er werd gejuicht en geklapt voor de Rockets. En als de Rockets een strafpenalty kregen was er stilte en opperste concentratie. Voor die anderen had het publiek achter de basket witte papieren om mee te wapperen ter afleiding, en verder werd er natuurlijk wat 'boe' geroepen. Kinderachtig, zou je zeggen. Maar ja, het hoort erbij. En de Rockets wonnen glansrijk, wat ook al verwacht was.

Op een gegeven moment kwam er op het scherm te staan dat de Rockets de afgelopen twee jaar niet waren verslagen in thuiswedstrijden in de maand februari... Tsja, wat een record, denk je dan. Ik denk bijvoorbeeld dat ikzelf nog nooit verloren heb met knikkeren in de afgelopen 6 jaar, tijdens het eerste weekend van Augustus. Zo hebben we vast allemaal wel een record. Maar goed, zij spelen wel ongeveer drie wedstrijden per week, dus dat zegt dan misschien toch wel wat.

What else is there to say... Rens is gisteren bij Ella geweest, want die werd een jaar. Els heeft hem gebracht, en mocht ook blijven spelen. Was erg gezellig.

Wat niet zo leuk is: Ella loopt nog niet, staat nog niet, kruipt nog niet en rolt zelfs niet eens (meer)... Het zou kunnen dat het ligt aan een stijve spier in haar nek, daardoor wilde ze niet meer rollen en ligt ze dus steeds op haar rug. Daardoor heeft ze nu een heel plat achterhoofdje. Maar het zou ook andersom kunnen zijn: Door haar platte achterhoofd is er iets mis binnenin, en daardoor beweegt ze slecht. Deze week krijgt ze een scan van haar hoofd, dus spannend.

Verder zijn vandag de introduction classes in Christ The King (CTK) begonnen. Dat zijn soort lessen over wat CTK precies is, wat en hoe en wathoe en hoe en wat en zus. En zo, en wie wie. Maar daar zijn we nog niet, want het duurt vijf zondagen. En dan 28 maart mogen we officieel bij de club, als we dat dan nog willen. Maar dat denken we wel. Dus dan hebben we een officiele soort van belijdenis, in de dienst. En daarmee zeggen we dus dat we het met CTK eens zijn, en dat we actief lid willen worden. Dat duurt dan wel vijf zondagen, maar ze doen hier niet aan briefjes ofzo, en zo wordt je er wel bij bepaald wat er van je verwacht wordt binnen deze kerk.

Nou, Rens zit ondertussen op schoot, en dat begint wat lastig te worden. En eigenlijk is dat een slap excuus om te zeggen dat ik even niks meer weet te schrijven, dus Ajuus!