Hoi iedereen, vanaf nu kun je ons volgen op
kooselsrensthomas.blogspot.com
Daar komen alle nieuwe verhaaltjes.
ajuus, tot daar!
maandag 9 april 2012
woensdag 4 april 2012
Rens de grappenmaker
Zo even een aantal uitspraken van Rens op een gewone doordeweekse dag.
's Morgens in de dierentuin had hij een mooie stempel van een aap op zijn hand gekregen. Dus hij laat hem zien aan papa, 's avonds bij het eten. Papa zegt: Oh, dat is een mooie tijger! Het gezicht wat Rens dan trekt is niet te beschrijven, maar een halve minuut lang zit hij met hoog opgetrokken wenkbrauwen, kin iets naar beneden, ogen af en toe draaien alsof hij zegt: Naah jaaaa zeg... Een tijger. Hoe komt ie erbij? Wat kan ik hier nou voor zinnigs op zeggen?! Ik wist niet dat die papa zo stompzinnig kon zijn.
Goed, dat zegt hij dus met zijn gezicht. Uiteindelijk vraagt mama: Nee he Rens, dat is geen tijger. Wat is dat wel? En alsof het de normaalste zaak van de wereld is, zonder enige stemverheffing: Een vis.
Nog eentje dan: Afgelopen tijd staat in het teken van Pasen en eieren enzo. Dus mama vraagt, wijzend naar een plaatje van een kip: Wat is dat? Rens: Een kip. Mama: Wat legt de kip? Rens: Eieren. Mama: En wat zit er in de eieren? Rens: SNOEPJES!
's Morgens in de dierentuin had hij een mooie stempel van een aap op zijn hand gekregen. Dus hij laat hem zien aan papa, 's avonds bij het eten. Papa zegt: Oh, dat is een mooie tijger! Het gezicht wat Rens dan trekt is niet te beschrijven, maar een halve minuut lang zit hij met hoog opgetrokken wenkbrauwen, kin iets naar beneden, ogen af en toe draaien alsof hij zegt: Naah jaaaa zeg... Een tijger. Hoe komt ie erbij? Wat kan ik hier nou voor zinnigs op zeggen?! Ik wist niet dat die papa zo stompzinnig kon zijn.
Goed, dat zegt hij dus met zijn gezicht. Uiteindelijk vraagt mama: Nee he Rens, dat is geen tijger. Wat is dat wel? En alsof het de normaalste zaak van de wereld is, zonder enige stemverheffing: Een vis.
Nog eentje dan: Afgelopen tijd staat in het teken van Pasen en eieren enzo. Dus mama vraagt, wijzend naar een plaatje van een kip: Wat is dat? Rens: Een kip. Mama: Wat legt de kip? Rens: Eieren. Mama: En wat zit er in de eieren? Rens: SNOEPJES!
donderdag 29 maart 2012
Texas Way
Nog een leuk verhaaltje over een Texaan bij ons in de community group van de kerk (wijk). Hij is al ruim 70 jaar, Texaans accent, houdt van jagen en heeft zijn verzameling geweren laten zien, die in de kast in zijn studeerkamer staan. Dus laatst vertelde hij dat hij zondagmorgen om 3 uur iets hoorde in huis. Ik vertel het even in het Engels, denk zijn accent erbij, dan wordt het een stuk levendiger. Voor ons in ieder geval.
'And I just had surgery on my eye, so at night I'm wearing a patch taped all around my head. So I heard this noise, and grabbed my 20 gauge shotgun from my drawer next to my bed and went lookin'. Going through the house, switching on lights ready to blast him. In the living I saw a squirrel. So I grabbed my other gun, a .20 rifle, and tried to shoot him. BAAANNNGGG! Well, that set the alarm of. So here I was, in the living, in the middle of the night, wearing my underpants and a T-shirt, a patch on the eye, rifle in the one hand answering the phone, because the security people called in. So I said to them everything is just fine. But that squirrel got away! So I closed all the doors to trap him somewhere in the house, and went back to sleep.
In the morning we first went to church, and after lunch we went on home again. So I was looking for that squirrel, with my rifle ready. Then Omalu (z'n vrouw) sat in her chair and immediately jumped out again, because that squirrel had been hiding in her chair! So he ran under her chair, and sat still. So very quitely I went up behind him. I saw his tail sticking out under the chair. I put my rifle on the floor right up his ass, and very quitely... BAAANNNGGG! Well, that got him good, he was dead.'
Hier de vertaling:
'En ik had net een operatie aan mijn oog gehad, dus' s nachts draag ik een lapje voor mijn oog met een hoop tape rondom mijn hoofd. Dus ik hoorde dat geluid, en pakte mijn 20 gauge shotgun uit mijn la naast mijn bed en ging op onderzoek uit. Door het huis lopen, lampen aan waar ik kom, klaar om hem overhoop te schieten. In de woonkamer zag ik een eekhoorn. Dus ik pakte mijn andere geweer, een 0.20 geweer, en probeerde hem te schieten. BAAANNNGGG! Nou, daar ging het alarm van af. Dus daar stond ik, in de woonkamer, in het midden van de nacht, met mijn onderbroek en een T-shirt, een lap op het oog, geweer in de ene hand telefoon in de andere, omdat de beveiliging belde. Dus zei ik: alles prima. Maar die eekhoorn ontsnapte! Dus sloot ik alle deuren om hem te vangen ergens in het huis, en ging weer slapen.
In de ochtend gingen we eerst naar de kerk, en na de lunch gingen we op weer naar huis. Dus ik was op zoek naar die eekhoorn, met mijn geweer klaar. Toen ging Omalu (z'n vrouw) in haar stoel zitten en onmiddellijk sprong ze er weer uit, want die eekhoorn had zich verstopt in haar stoel! Hij liep onder haar stoel, en bleef rustig. Dus heel voorzichtig ging ik achter hem zitten. Ik zag zijn staart onder de stoel vandaan komen. Ik legde mijn geweer op de grond recht in zijn kont, en heel voorzichtig... BAAANNNGGG! Nou, toen had ik hem goed, hij was morsdood.'
Een andere keer wastie in de keuken, maar besloot toch maar niet te schieten, 'because that would make holes in the cabinets, and Omalu might not like it.' (want dat zou gaten maken in de keukendeurtjes, en dat zou Omalu wel niet leuk vinden'). Een andere keer ging hij buiten op jacht naar squirrels (mag natuurlijk niet in de stad), en probeerde hij ze van de nok van z'n dak af te schieten. Dus geen uitzondering, just another day at the Cole's. Je lacht je slap met zijn verhalen.
Nog een ander verhaal van een Texaan (opa van iemand van de bijbel studie). Die had een heleboel schulden gemaakt, dus toen verhuisde hij gewoon naar Mississippi. Een aantal jaar later verhuisde hij weer terug naar Texas, en de reden mag je raden...
Toen Texas nog geen lid van de US was, gingen veel mensen die gezocht werden door de Sherrif hierheen. En dan hingen ze een briefje op de deur: 'Gone to Texas'. Nog steeds wel een soort van bekende uitspraak...
Nou, tot zover even onze Texas verhalen.
'And I just had surgery on my eye, so at night I'm wearing a patch taped all around my head. So I heard this noise, and grabbed my 20 gauge shotgun from my drawer next to my bed and went lookin'. Going through the house, switching on lights ready to blast him. In the living I saw a squirrel. So I grabbed my other gun, a .20 rifle, and tried to shoot him. BAAANNNGGG! Well, that set the alarm of. So here I was, in the living, in the middle of the night, wearing my underpants and a T-shirt, a patch on the eye, rifle in the one hand answering the phone, because the security people called in. So I said to them everything is just fine. But that squirrel got away! So I closed all the doors to trap him somewhere in the house, and went back to sleep.
In the morning we first went to church, and after lunch we went on home again. So I was looking for that squirrel, with my rifle ready. Then Omalu (z'n vrouw) sat in her chair and immediately jumped out again, because that squirrel had been hiding in her chair! So he ran under her chair, and sat still. So very quitely I went up behind him. I saw his tail sticking out under the chair. I put my rifle on the floor right up his ass, and very quitely... BAAANNNGGG! Well, that got him good, he was dead.'
Hier de vertaling:
'En ik had net een operatie aan mijn oog gehad, dus' s nachts draag ik een lapje voor mijn oog met een hoop tape rondom mijn hoofd. Dus ik hoorde dat geluid, en pakte mijn 20 gauge shotgun uit mijn la naast mijn bed en ging op onderzoek uit. Door het huis lopen, lampen aan waar ik kom, klaar om hem overhoop te schieten. In de woonkamer zag ik een eekhoorn. Dus ik pakte mijn andere geweer, een 0.20 geweer, en probeerde hem te schieten. BAAANNNGGG! Nou, daar ging het alarm van af. Dus daar stond ik, in de woonkamer, in het midden van de nacht, met mijn onderbroek en een T-shirt, een lap op het oog, geweer in de ene hand telefoon in de andere, omdat de beveiliging belde. Dus zei ik: alles prima. Maar die eekhoorn ontsnapte! Dus sloot ik alle deuren om hem te vangen ergens in het huis, en ging weer slapen.
In de ochtend gingen we eerst naar de kerk, en na de lunch gingen we op weer naar huis. Dus ik was op zoek naar die eekhoorn, met mijn geweer klaar. Toen ging Omalu (z'n vrouw) in haar stoel zitten en onmiddellijk sprong ze er weer uit, want die eekhoorn had zich verstopt in haar stoel! Hij liep onder haar stoel, en bleef rustig. Dus heel voorzichtig ging ik achter hem zitten. Ik zag zijn staart onder de stoel vandaan komen. Ik legde mijn geweer op de grond recht in zijn kont, en heel voorzichtig... BAAANNNGGG! Nou, toen had ik hem goed, hij was morsdood.'
Een andere keer wastie in de keuken, maar besloot toch maar niet te schieten, 'because that would make holes in the cabinets, and Omalu might not like it.' (want dat zou gaten maken in de keukendeurtjes, en dat zou Omalu wel niet leuk vinden'). Een andere keer ging hij buiten op jacht naar squirrels (mag natuurlijk niet in de stad), en probeerde hij ze van de nok van z'n dak af te schieten. Dus geen uitzondering, just another day at the Cole's. Je lacht je slap met zijn verhalen.
Nog een ander verhaal van een Texaan (opa van iemand van de bijbel studie). Die had een heleboel schulden gemaakt, dus toen verhuisde hij gewoon naar Mississippi. Een aantal jaar later verhuisde hij weer terug naar Texas, en de reden mag je raden...
Toen Texas nog geen lid van de US was, gingen veel mensen die gezocht werden door de Sherrif hierheen. En dan hingen ze een briefje op de deur: 'Gone to Texas'. Nog steeds wel een soort van bekende uitspraak...
Nou, tot zover even onze Texas verhalen.
zaterdag 24 maart 2012
bezoekje Galveston
het is super prachtig zomer weer en dus dachtten we maar weer eens naar het strand te gaan. Een nieuwe ervaring voor Thomas en voor Rens ook leuk nu die wat groter is.
Ze vonden het heerlijk. Helaas vergeten de camera mee te nemen. Thomas is nu net zo oud als Rens was toen we de foto's van galveston hadden gemaakt. Rens zat toen lekker op zn blote billen in de golfjes naar de zee te wijzen. Thomas daarentegen rent er enthousiast op af. Valt en buitelt en stampt en zit geen seconde stil. Telkens kijken naar zn voeten en de terugtrekkende zee en dan weer omvallen, want dat doet iets geks met je orientatievermogen. Rens heeft heel gedurfd met papa gezwommen en gesprongen in de golven, en later nog een heleboel schelpen gezocht, terwijl Thomas het kleed onder het zand aan het verstoppen was. Later nog geprobeerd om ook de kinderwagen en de bal te verstoppen, maar er was niet genoeg zand op t strand. Smiddags om 1 uur werd het echt te warm. De zon is erg sterk en je voelt hem zo branden. Alles weer ingepakt en weer terug naar huis gereden. Toch lekker, twee uurtjes aan het strand.
Ze vonden het heerlijk. Helaas vergeten de camera mee te nemen. Thomas is nu net zo oud als Rens was toen we de foto's van galveston hadden gemaakt. Rens zat toen lekker op zn blote billen in de golfjes naar de zee te wijzen. Thomas daarentegen rent er enthousiast op af. Valt en buitelt en stampt en zit geen seconde stil. Telkens kijken naar zn voeten en de terugtrekkende zee en dan weer omvallen, want dat doet iets geks met je orientatievermogen. Rens heeft heel gedurfd met papa gezwommen en gesprongen in de golven, en later nog een heleboel schelpen gezocht, terwijl Thomas het kleed onder het zand aan het verstoppen was. Later nog geprobeerd om ook de kinderwagen en de bal te verstoppen, maar er was niet genoeg zand op t strand. Smiddags om 1 uur werd het echt te warm. De zon is erg sterk en je voelt hem zo branden. Alles weer ingepakt en weer terug naar huis gereden. Toch lekker, twee uurtjes aan het strand.
woensdag 14 maart 2012
Vorderingen in de US
Hoi Allemaal,
het is natuurlijk weer erg lang geleden en ik denk vaak: Oh das leuk voor op t blog. Maar vind maar eens tijd om ook daadwerkelijk te bloggen. Het is niet eerlijk om alles achter te houden, dus nu ga ik proberen de leuke dingen van de afgelopen tijd weer op te halen.
Rens gaat sinds Januari naar 'school'. Dat is MDO Mothers Day Out, en zo voelt het soms ook. Heerlijk even zonder Rens, die allemaal dingen wil doen die niet zo handig zijn met Thomas over de vloer. En Thomas kan nu ook even lekker quality-time met mama hebben. Daarbij vindt Rens het geweldig op school. Lekker spelen, knutselen, zingen en engels leren. En dan gaat GOEHOED! Hij verteld heel veel in het Engels nu. Hij switched heel makkelijk tussen de twee en sommige dingen vindt hij ook gewoon makkelijker om in het engels te zeggen.
De laatste tijd zijn dingen 'Funny'. Lieveheersbeestjes bestaan niet, dat zijn Ladybugs. En zo zijn er nog wel duizend dingen. Zitten mag hij wel, en dat weet ie heel goed. Dus als ik zeg Nee Thomas niet op de bank, kijkt ie me verontwaardigd aan en zegt ie. Sitte! Tegenwoordig hebben we een harnasje voor hem, want hij loopt steeds weg. Dus de kleine stukje mag hij nu aan t lijntje ;) Tis wel even wennen voor hem, maar t gaat steeds beter.
Van de week waren we bij de verloskundige om even baby3 te checken. En elke keer als we daar zijn sloopt hij weer iets. Ik schaam me een ongeluk. Deze keer heeft ie de bekerdispenser van het waterreservoir getrokken. Sorry heb er even geen andere woorden voor. gebruik je fantasie, twas in ieder geval niet leuk! Verder trok hij nog een kast over zich heen, ik was niet snel genoeg... En liep hij ineens met de bloedbuisjes van iemand anders. ARGH!!! Toen ik zwanger was van Thomas kwam de verloskundige altijd bij ons langs, maar nu ze een eigen office heeft, mogen wij langs haar, met alle gevolgen van dien... Daarbij is Rens een makkelijk, rustig jongetje, dat MEGA geinteresseerd is in alles wat de verloskundige doet. Met een concentratieboog waar menig volwassene jaloers op is. Thomas kan max 2 min hetzelfde doen. Lekker dwarrel dattie is. Guitig ondeugend, altijd gevaarlijke dingen opzoeken etc. etc. Zo'n Schatje!! Maar de verloskundige kon wel zien dat ie mn bloeddruk deed stijgen! Jah h`eh`e!
Afgelopen weekend zijn we naar Fort Worth geweest. Daar wonen vrienden van ons. Het was heeeeel gezellig. Het regende het hele weekend, maar dat deed het in Houston ook, dus wat maakt t uit!? Bovendien vermaakten we ons wel met elkaar. En de kids hadden t ook Heerlijk! Ze wonen daar alweer bijna een jaar, maar Rens is nog steeds helemaal weg van Penny. En Thomas vindt Ellie het einde. Ze hebben heerlijk gespeeld in de speelkamer en zaterdags zijn we ook nog naar t kindermuseum geweest. Rens mocht in Penny's slaapzak slapen, en dat vond ie zoo geweldig, dat ie zelfs smiddags met liefde een uurtje plat ging. Gewoon om maar in de slaapzak te mogen liggen. In de tuin staat een gastenhuisje, waar wij gelogeerd hebben. Erg gezellig. Rens noemde het al 'ons huis'...jaja, had je gedroomd jongen!
Sarah nam me nog mee naar een winkel. en rara. het was de ALDI. met echte lekkere chocolaatjes en koekjes en speciale andere dingen dan Amerikaans. Oh wat ben ik stiekem een beetje jaloers! Ik heb al gekeken of ALDI misschien ook in Houston komt, maar daar kon ik niets over vinden. Jammer jammer. 5 uur rijden voor een winkel met lekkere chocolaatjes is natuurlijk ook niet echt de moeite waard. Maar t voelde echt 'thuisig'. Leuk leuk! En ik hoorde dat er misschien toch nog wel een H&M in Houston komt. Ook handig! We zullen t allemaal wel zien. Die dingen gebeuren toch meestal niet in een weekm dus misschien zitten we dan wel weer in Nederland!?
Koos speelt Axis and Allies. Ik doe nooit mee, want het is oorlogje, en je moet veel te hard nadenken. Arme jongen doet er bijna een week over om het spel af te ronden, maar hij vindt het zelfs nog wel leuk om in zn eentje te spelen.
Ons broodbak-gebeuren gaat ook volgens plan. Af en toe proberen we eens een ander recept, maar niets werkt zo goed als on goeie-ouwe Vreugdenhil-brood. dat is het recept dat we van Wim Vreugdenhil hebben gekregen en dat het best rijst en het best smaakt. Als je wil kan je er allerlei dingen ingooien om het speciaal te maken. zoals kaneel, of noten, of gekke zaadjes. Het leuke is dat we nooit meer brood hoeven te kopen in de winkel. We hebben een tijdje brood besteld, maar je wist nooit van te voren of t ook goed zou zijn. Soms was het niet gerezen en kreeg je 6 knuppels mee naar huis. Zeer treurig! Als we het nu verprutsen is t onze eigen schuld en eten we op zn amerikaans. Cereals met melk of pancakes of fruit met yoghurt.
Nou ik heb kramp in mn linker-ringvinger van al dat typen, dus meer nieuwtjes volgen een andere keer. Hopelijk tot snel.
*s Hoefakker
het is natuurlijk weer erg lang geleden en ik denk vaak: Oh das leuk voor op t blog. Maar vind maar eens tijd om ook daadwerkelijk te bloggen. Het is niet eerlijk om alles achter te houden, dus nu ga ik proberen de leuke dingen van de afgelopen tijd weer op te halen.
Rens gaat sinds Januari naar 'school'. Dat is MDO Mothers Day Out, en zo voelt het soms ook. Heerlijk even zonder Rens, die allemaal dingen wil doen die niet zo handig zijn met Thomas over de vloer. En Thomas kan nu ook even lekker quality-time met mama hebben. Daarbij vindt Rens het geweldig op school. Lekker spelen, knutselen, zingen en engels leren. En dan gaat GOEHOED! Hij verteld heel veel in het Engels nu. Hij switched heel makkelijk tussen de twee en sommige dingen vindt hij ook gewoon makkelijker om in het engels te zeggen.
De laatste tijd zijn dingen 'Funny'. Lieveheersbeestjes bestaan niet, dat zijn Ladybugs. En zo zijn er nog wel duizend dingen. Zitten mag hij wel, en dat weet ie heel goed. Dus als ik zeg Nee Thomas niet op de bank, kijkt ie me verontwaardigd aan en zegt ie. Sitte! Tegenwoordig hebben we een harnasje voor hem, want hij loopt steeds weg. Dus de kleine stukje mag hij nu aan t lijntje ;) Tis wel even wennen voor hem, maar t gaat steeds beter.
Van de week waren we bij de verloskundige om even baby3 te checken. En elke keer als we daar zijn sloopt hij weer iets. Ik schaam me een ongeluk. Deze keer heeft ie de bekerdispenser van het waterreservoir getrokken. Sorry heb er even geen andere woorden voor. gebruik je fantasie, twas in ieder geval niet leuk! Verder trok hij nog een kast over zich heen, ik was niet snel genoeg... En liep hij ineens met de bloedbuisjes van iemand anders. ARGH!!! Toen ik zwanger was van Thomas kwam de verloskundige altijd bij ons langs, maar nu ze een eigen office heeft, mogen wij langs haar, met alle gevolgen van dien... Daarbij is Rens een makkelijk, rustig jongetje, dat MEGA geinteresseerd is in alles wat de verloskundige doet. Met een concentratieboog waar menig volwassene jaloers op is. Thomas kan max 2 min hetzelfde doen. Lekker dwarrel dattie is. Guitig ondeugend, altijd gevaarlijke dingen opzoeken etc. etc. Zo'n Schatje!! Maar de verloskundige kon wel zien dat ie mn bloeddruk deed stijgen! Jah h`eh`e!
Afgelopen weekend zijn we naar Fort Worth geweest. Daar wonen vrienden van ons. Het was heeeeel gezellig. Het regende het hele weekend, maar dat deed het in Houston ook, dus wat maakt t uit!? Bovendien vermaakten we ons wel met elkaar. En de kids hadden t ook Heerlijk! Ze wonen daar alweer bijna een jaar, maar Rens is nog steeds helemaal weg van Penny. En Thomas vindt Ellie het einde. Ze hebben heerlijk gespeeld in de speelkamer en zaterdags zijn we ook nog naar t kindermuseum geweest. Rens mocht in Penny's slaapzak slapen, en dat vond ie zoo geweldig, dat ie zelfs smiddags met liefde een uurtje plat ging. Gewoon om maar in de slaapzak te mogen liggen. In de tuin staat een gastenhuisje, waar wij gelogeerd hebben. Erg gezellig. Rens noemde het al 'ons huis'...jaja, had je gedroomd jongen!
Sarah nam me nog mee naar een winkel. en rara. het was de ALDI. met echte lekkere chocolaatjes en koekjes en speciale andere dingen dan Amerikaans. Oh wat ben ik stiekem een beetje jaloers! Ik heb al gekeken of ALDI misschien ook in Houston komt, maar daar kon ik niets over vinden. Jammer jammer. 5 uur rijden voor een winkel met lekkere chocolaatjes is natuurlijk ook niet echt de moeite waard. Maar t voelde echt 'thuisig'. Leuk leuk! En ik hoorde dat er misschien toch nog wel een H&M in Houston komt. Ook handig! We zullen t allemaal wel zien. Die dingen gebeuren toch meestal niet in een weekm dus misschien zitten we dan wel weer in Nederland!?
Koos speelt Axis and Allies. Ik doe nooit mee, want het is oorlogje, en je moet veel te hard nadenken. Arme jongen doet er bijna een week over om het spel af te ronden, maar hij vindt het zelfs nog wel leuk om in zn eentje te spelen.
Ons broodbak-gebeuren gaat ook volgens plan. Af en toe proberen we eens een ander recept, maar niets werkt zo goed als on goeie-ouwe Vreugdenhil-brood. dat is het recept dat we van Wim Vreugdenhil hebben gekregen en dat het best rijst en het best smaakt. Als je wil kan je er allerlei dingen ingooien om het speciaal te maken. zoals kaneel, of noten, of gekke zaadjes. Het leuke is dat we nooit meer brood hoeven te kopen in de winkel. We hebben een tijdje brood besteld, maar je wist nooit van te voren of t ook goed zou zijn. Soms was het niet gerezen en kreeg je 6 knuppels mee naar huis. Zeer treurig! Als we het nu verprutsen is t onze eigen schuld en eten we op zn amerikaans. Cereals met melk of pancakes of fruit met yoghurt.
Nou ik heb kramp in mn linker-ringvinger van al dat typen, dus meer nieuwtjes volgen een andere keer. Hopelijk tot snel.
*s Hoefakker
maandag 9 januari 2012
Waterpret
't Is alweer een hele tijd geleden, maar nu hebben we toch wel iets meegemaakt wat de moeite van het schrijven waard is...
Als je denkt dat het water bij jullie hoog stond, nou, hier kan het binnen een uur ook ineens gebeurd zijn!
Avontuur van Koos:
Vannacht wat onweer gehad, met wat regen, niet heel ongewoon. Vanmorgen op tijd naar kantoor gegaan. Ik was netjes om 8 uur binnen. Maar ik parkeer meestal op straat. En collega Wei kwam pas om 10 uur binnen, op blote voeten… Wij vragen wat er is gebeurd, want toen ik aankwam was het nog droog (de straat ook!). "Ja, de straat staat helemaal onder water! Dus ik heb maar op het dak van de garage geparkeerd." Dus ik zeg: "Ow, goed punt, snel kijken!" Staat de passagiersdeur nog net boven water! En gelukkig mijn boots (coyboy laarzen) aan, dus ik was droog. Maar ik moest wel springen hier en daar! Ik heb de auto ook maar even op het dak gezet.
Even later dacht, laat ik es kijken hoe het bij de 59 (snelweg) gaat, die gaat hier vlak achter een meter of 8 naar beneden in een soort betonnen bak. Maar die is nog goed droog, blijkbaar hebben ze de afvoer daar goed voor elkaar. Om er te komen moest ik wel enkele rivieren oversteken, uitkijken voor draaikolken, langsdrijvend wrakhout, alligators en sidderalen. Met mijn reddingsvest om heb ik enkele drenkelingen weten te redden. Helaas bleken mijn boots niet bestand tegen al dit geweld, ik moet ze insmeren met waterafstotend vet. Daarbij ben ik ondanks de geleende paraplu toch ietwat vochtig geworden. Resultaat: Natte sokken, vochtige broek en overhemd, bijgaande foto's en een leuke herinnering. Het was de moeite wel waard.
En dan nog het veel heftiger avontuur van Els:
Ik had een afspraak om met kinderen bij een vriendin langs te gaan. Om half 10. Dus om negen uur rijden we weg. Toen had t al even geregend, maar ik rijd lekker droog uit de garage. Eerst dacht ik nog langs de supermarkt te gaan, maar t regende zo hard, dat ik toch niet met de kinderen door de regen naar de ingang zou rennen, dus gelijk maar door naar Pip. Het was ongewoon donker en het leek wel of er een stroboscoop aanstond ( je weet wel zon aan-uit-lampje) Dikke onweer en zoveel regen dat je niet meer weet of je wel OP de weg rijdt. Maar goed, iedereen reed zo'n beetje op t midden van de straat, dus je probeert wat te volgen. De kruisingen waren al aardig ondergelopen en ik was erg, ERRUG, blij toen ik bij Pip de drive-way op reed. Ik had al aardig wat plassen doorwaad met ons autootje.
Na een paar uurtjes gezellig doen was t tijd om naar huis te gaan. Het had gestaag doorgeregend, maar niet meer zo heftig als eerst. Dus kinderen ingepakt en onderweg. Eerste kruising was gelijk raak, helemaal onder water, overal auto's die met alarmlichten stonden en verlaten waren. Maar ik wilde naar huis!!! Dus in plaats van rechtdoor (want dat kon niet) maar links gegaan en via de hoger gelegen parkeerplaats toch nog naar die straat van Rechtdoor gekomen. Kom ik bij de bayou aan. Nou die was overgelopen. Normaal een miezerig slootje, met regen een groot miezerig slootje, en met deze regen een kolkende rivier. Water bleef maar NET onder de brug, maar de wandelpaden en wegen ernaast stonden onder. BALEN. Toch maar de bayou over, want aan de andere kant woonde een andere vriendin. Aangezien al mijn aanvoer wegen naar huis onder stonden maar bij haar langsgegaan. Daar lunch gegeten en Thomas een minitukkie laten doen. Even op internet gespiekt hoe ik naar huis kon, maar internet was er ook niet echt duidelijk over. Dan maar wat proberen. Met wat rare geluiden in de auto, een hoop gezigzag om verlaten auto's heen en hard bidden zijn we thuis gekomen. Koos vindt het een wonder, want blijkbaar vermoordt water in je grill je motor. Tja weet ik veel!! Gelukkig doet ie t nog en kan die lekker drogen in de garage. K Heb dus heeeeel veeeeel geluk gehad. T was best spannend. Op een goede en slechte manier, want met die kinderen achterin te piepen wil je echt wel naar huis hoor. Thuis heerlijk even bijgekomen. Rens heeft er in ieder geval goed op geslapen.
Vanavond na het eten zijn we zelfs nog even naar de bayou gelopen om te kijken hoe die erbij stond. 't Was al iets gezakt, maar t kolkt nog goed. We zijn ook een putdeksel kwijt, maar die krijgen we vast van de gemeente wel weer terug.
Hier staan foto's van Houston, veel dingen zijn best bij ons in de buurt. De Braeswood Bayou is de bayou hier vlakbij, daar zijn we net dus even geweest. Waar die man tot z'n borst in het water staat, daar konden we net weer gewoon lopen. Normaal staat het water tussen de 8 en 10 meter onder de brug (straatniveau), en is het een slootje van misschien 2.5 meter breed... Ook die tornado die bij de foto's wordt genoemd, dat is hier 20 minuten rijden vandaan. We zijn er weer goed van af gekomen...
Groetjes De verzopen Hoefakkers!
Als je denkt dat het water bij jullie hoog stond, nou, hier kan het binnen een uur ook ineens gebeurd zijn!
Avontuur van Koos:
Vannacht wat onweer gehad, met wat regen, niet heel ongewoon. Vanmorgen op tijd naar kantoor gegaan. Ik was netjes om 8 uur binnen. Maar ik parkeer meestal op straat. En collega Wei kwam pas om 10 uur binnen, op blote voeten… Wij vragen wat er is gebeurd, want toen ik aankwam was het nog droog (de straat ook!). "Ja, de straat staat helemaal onder water! Dus ik heb maar op het dak van de garage geparkeerd." Dus ik zeg: "Ow, goed punt, snel kijken!" Staat de passagiersdeur nog net boven water! En gelukkig mijn boots (coyboy laarzen) aan, dus ik was droog. Maar ik moest wel springen hier en daar! Ik heb de auto ook maar even op het dak gezet.
Even later dacht, laat ik es kijken hoe het bij de 59 (snelweg) gaat, die gaat hier vlak achter een meter of 8 naar beneden in een soort betonnen bak. Maar die is nog goed droog, blijkbaar hebben ze de afvoer daar goed voor elkaar. Om er te komen moest ik wel enkele rivieren oversteken, uitkijken voor draaikolken, langsdrijvend wrakhout, alligators en sidderalen. Met mijn reddingsvest om heb ik enkele drenkelingen weten te redden. Helaas bleken mijn boots niet bestand tegen al dit geweld, ik moet ze insmeren met waterafstotend vet. Daarbij ben ik ondanks de geleende paraplu toch ietwat vochtig geworden. Resultaat: Natte sokken, vochtige broek en overhemd, bijgaande foto's en een leuke herinnering. Het was de moeite wel waard.
En dan nog het veel heftiger avontuur van Els:
Ik had een afspraak om met kinderen bij een vriendin langs te gaan. Om half 10. Dus om negen uur rijden we weg. Toen had t al even geregend, maar ik rijd lekker droog uit de garage. Eerst dacht ik nog langs de supermarkt te gaan, maar t regende zo hard, dat ik toch niet met de kinderen door de regen naar de ingang zou rennen, dus gelijk maar door naar Pip. Het was ongewoon donker en het leek wel of er een stroboscoop aanstond ( je weet wel zon aan-uit-lampje) Dikke onweer en zoveel regen dat je niet meer weet of je wel OP de weg rijdt. Maar goed, iedereen reed zo'n beetje op t midden van de straat, dus je probeert wat te volgen. De kruisingen waren al aardig ondergelopen en ik was erg, ERRUG, blij toen ik bij Pip de drive-way op reed. Ik had al aardig wat plassen doorwaad met ons autootje.
Na een paar uurtjes gezellig doen was t tijd om naar huis te gaan. Het had gestaag doorgeregend, maar niet meer zo heftig als eerst. Dus kinderen ingepakt en onderweg. Eerste kruising was gelijk raak, helemaal onder water, overal auto's die met alarmlichten stonden en verlaten waren. Maar ik wilde naar huis!!! Dus in plaats van rechtdoor (want dat kon niet) maar links gegaan en via de hoger gelegen parkeerplaats toch nog naar die straat van Rechtdoor gekomen. Kom ik bij de bayou aan. Nou die was overgelopen. Normaal een miezerig slootje, met regen een groot miezerig slootje, en met deze regen een kolkende rivier. Water bleef maar NET onder de brug, maar de wandelpaden en wegen ernaast stonden onder. BALEN. Toch maar de bayou over, want aan de andere kant woonde een andere vriendin. Aangezien al mijn aanvoer wegen naar huis onder stonden maar bij haar langsgegaan. Daar lunch gegeten en Thomas een minitukkie laten doen. Even op internet gespiekt hoe ik naar huis kon, maar internet was er ook niet echt duidelijk over. Dan maar wat proberen. Met wat rare geluiden in de auto, een hoop gezigzag om verlaten auto's heen en hard bidden zijn we thuis gekomen. Koos vindt het een wonder, want blijkbaar vermoordt water in je grill je motor. Tja weet ik veel!! Gelukkig doet ie t nog en kan die lekker drogen in de garage. K Heb dus heeeeel veeeeel geluk gehad. T was best spannend. Op een goede en slechte manier, want met die kinderen achterin te piepen wil je echt wel naar huis hoor. Thuis heerlijk even bijgekomen. Rens heeft er in ieder geval goed op geslapen.
Vanavond na het eten zijn we zelfs nog even naar de bayou gelopen om te kijken hoe die erbij stond. 't Was al iets gezakt, maar t kolkt nog goed. We zijn ook een putdeksel kwijt, maar die krijgen we vast van de gemeente wel weer terug.
Hier staan foto's van Houston, veel dingen zijn best bij ons in de buurt. De Braeswood Bayou is de bayou hier vlakbij, daar zijn we net dus even geweest. Waar die man tot z'n borst in het water staat, daar konden we net weer gewoon lopen. Normaal staat het water tussen de 8 en 10 meter onder de brug (straatniveau), en is het een slootje van misschien 2.5 meter breed... Ook die tornado die bij de foto's wordt genoemd, dat is hier 20 minuten rijden vandaan. We zijn er weer goed van af gekomen...
Groetjes De verzopen Hoefakkers!
woensdag 2 november 2011
Zo das lang geleden
Ha iedereen, de tijd gaat snel, het is alweer november.
Thomas eerste verjaardag is geweest, Oma en Oma zijn geweest en we hebben Halloween 'gevierd'. Eigenlijk hadden we ons voorgenomen om dat niet te doen in verband met de gedachte erachter, maar we werden door vrienden uit de buurt uitgenodigd om daar feest te vieren. Dus Rens en Thomas verkleed. Rens als Piraat en Thomas als pompoentje. Enorm schattig. Bij de Cortez' family kwamen nog meer verkleedde kinderen en was vanalles te eten en te zien. Ze hadden het huis mooi versierd in Oranje en zwart en er was eng uitziende Punch die wel erg lekker was. Zat onderandere sorbet ijs in ( dat ging er dus heel gek bovenop drijven) en Ginger ale (my favorite :D) Allemaal mooie cupcakes met vleermuisjes erop. Thomas en Rens lusten dat wel. WE hadden net een bord spaghetti op dus ik heb helaas niets geproefd, maar Koos was laat, dus die heeft wel het een en ander verorberd.
Om half 7 gingen we de straat op met de hele groep om aan te bellen bij deuren. En dan roep je Trick or Treat en krijg je (serieus) een hand vol snoep in je tas geworpen. Rens vond het bijzonder interessant en na de derde deur zei hij: Ik krijgt een tas vol snoepjes! (heel alert!)
Ik denk dat t echt overdreven enge gedeelte komt bij de wat oudere kinderen. De oudsten in deze groep waren zon 11 jaar, dus die waren verkleed als Ninja of soldaat. Dat valt allemaal wel mee. De huizen zijn versiert met spookjes en pompoenen dus dat kan ook wel. We zijn bij 1 huis geweest dat wel voor nachtmerries kon zorgen. De deur werd opengedaan door een grote GROTE man, verkleed als weerwolf. Oh zegt Koos, Das een mooi aap Rens! Alle kinderen schrokken van em, dus de vrouw van de weerwolf vraagt wie komt er eerst ( voor de snoepjes) Rens had geen idee dus liep heel dapper als eerste naar voren. Grappig dat zoiets gewoon totaal langs hem heen gaat.
Al met al een erg gezellig avond. Thomas had net die dag besloten dat lopen makkelijker en effiecienter is dan kruipen, dus die doet overal goed zn best. En waar hij gisteren nog iets nodig had om aan op te trekken, zie ik hem nu ineens vanuit het niets opstaan, en dan ook nog met zn voeten bovenop allemaal speelgoed. Hij is knap.
Soms een beetje te knap... Ik legde hem in zn bedje vanmorgen en nadat t zon 5 minuten stil was geweest begint ie ineens heel hard te huilen. Dus ik ga kijken en tref hem zittend op de grond aan.. rara?
Hij was uit zn bed op de kommode geklommen en vervolgens met omkleedkussen en al naar beneden gestiefeld. De Sufferd! Dus nu moet de hele kamer weer verbouwd en moet ik een 1 jarige gaan uitleggen dat ie niet uit zn bed mag klimmen....lastig... Daar moet ik nog even goed over nadenken.
zo daar laat ik t even bij, want meneer Rens doet alweer bijna een uur over zn boterham.
foto's volgen nog....
Thomas eerste verjaardag is geweest, Oma en Oma zijn geweest en we hebben Halloween 'gevierd'. Eigenlijk hadden we ons voorgenomen om dat niet te doen in verband met de gedachte erachter, maar we werden door vrienden uit de buurt uitgenodigd om daar feest te vieren. Dus Rens en Thomas verkleed. Rens als Piraat en Thomas als pompoentje. Enorm schattig. Bij de Cortez' family kwamen nog meer verkleedde kinderen en was vanalles te eten en te zien. Ze hadden het huis mooi versierd in Oranje en zwart en er was eng uitziende Punch die wel erg lekker was. Zat onderandere sorbet ijs in ( dat ging er dus heel gek bovenop drijven) en Ginger ale (my favorite :D) Allemaal mooie cupcakes met vleermuisjes erop. Thomas en Rens lusten dat wel. WE hadden net een bord spaghetti op dus ik heb helaas niets geproefd, maar Koos was laat, dus die heeft wel het een en ander verorberd.
Om half 7 gingen we de straat op met de hele groep om aan te bellen bij deuren. En dan roep je Trick or Treat en krijg je (serieus) een hand vol snoep in je tas geworpen. Rens vond het bijzonder interessant en na de derde deur zei hij: Ik krijgt een tas vol snoepjes! (heel alert!)
Ik denk dat t echt overdreven enge gedeelte komt bij de wat oudere kinderen. De oudsten in deze groep waren zon 11 jaar, dus die waren verkleed als Ninja of soldaat. Dat valt allemaal wel mee. De huizen zijn versiert met spookjes en pompoenen dus dat kan ook wel. We zijn bij 1 huis geweest dat wel voor nachtmerries kon zorgen. De deur werd opengedaan door een grote GROTE man, verkleed als weerwolf. Oh zegt Koos, Das een mooi aap Rens! Alle kinderen schrokken van em, dus de vrouw van de weerwolf vraagt wie komt er eerst ( voor de snoepjes) Rens had geen idee dus liep heel dapper als eerste naar voren. Grappig dat zoiets gewoon totaal langs hem heen gaat.
Al met al een erg gezellig avond. Thomas had net die dag besloten dat lopen makkelijker en effiecienter is dan kruipen, dus die doet overal goed zn best. En waar hij gisteren nog iets nodig had om aan op te trekken, zie ik hem nu ineens vanuit het niets opstaan, en dan ook nog met zn voeten bovenop allemaal speelgoed. Hij is knap.
Soms een beetje te knap... Ik legde hem in zn bedje vanmorgen en nadat t zon 5 minuten stil was geweest begint ie ineens heel hard te huilen. Dus ik ga kijken en tref hem zittend op de grond aan.. rara?
Hij was uit zn bed op de kommode geklommen en vervolgens met omkleedkussen en al naar beneden gestiefeld. De Sufferd! Dus nu moet de hele kamer weer verbouwd en moet ik een 1 jarige gaan uitleggen dat ie niet uit zn bed mag klimmen....lastig... Daar moet ik nog even goed over nadenken.
zo daar laat ik t even bij, want meneer Rens doet alweer bijna een uur over zn boterham.
foto's volgen nog....
Abonneren op:
Posts (Atom)