Part 2

Dag 5
Vroeg in de morgen stonden we op. Om 8 uur klaar voor vertrek. Nog even het gas, propaan, bijvullen, en dan gaan. Na het bijvullen vertelt meneer de bijvuller, Randy, dat er een lek zit in het schroefdraad van de bijvulklep. Geen paniek, de tank zit buiten, onderaan de camper, propaan is zwaarder dan lucht en het waait een beetje. En we rijden er al een paar dagen op deze manier mee rond.
Toch even bellen met Cruise America (CA). Ja, dat moet gerepareerd worden. Ok. Dan moet alle gas er weer uit. Duurt een paar uur voordat die tank echt leeg is. O, en het schroefdraad van de ‘peilstok’ lekt ook. En dan moeten we naar een reparateur, want echt repareren kan Randy niet. Dat is een behoorlijk gecompliceerde reparatie, waarbij de gastank onder de camper uit moet. Iedereen verwijst naar CampingWorld, dat is letterlijk de buurman van onze camping. We kunnen hun intercom horen. Maar dat is de concurrent van CA, dus ‘daar werken we niet mee samen’. We moeten 20 mijl terug naar een andere CA locatie, en daar zullen we een nieuwe camper krijgen. Ok, laat ze er maar een klaar zetten met complete keukenset (die we nu hebben is verre van) en twee bedden sets, om in ieder geval wat tijd terug te winnen. Let wel, dit is vijf telefoontjes, een hoop frustraties en getreuzel van CA ‘Travel Assistance’ later.
Om half twaalf is de gastank leeg, en kunnen we terug rijden. Om kwart over twaalf komen we aan. ‘Nee, die zijn met lunch tot een uur.’ MAAK HET NOU!!! We hadden ondertussen 150 mijl verderop moeten zitten! Ze weten dat we er aan komen, en ze gaan weg voor de LUNCH???
Iets eerder dan verwacht, tien voor een, zijn ze terug. ‘Waar zit dat lek?’ Daar en daar. ‘O, even kijken met wat sop.’ Ja hallo, we hebben die tank leeg laten lopen, er staat helemaal geen druk meer op, wat denk je te gaan zien? ‘O, hm, ik zie niks met sop, dat ding is helemaal leeg.’ Ja hehe. ‘Ik doe er even wat gas in, dan kan ik de lekken zien.’ WAT??? NIKS ervan! Je denkt toch niet dat ik hier voor de lol sta ofzo? CA heeft ons een andere camper belooft, ik zeg je waar die lekken zitten, en ik leg je zelfs precies uit wat je moet doen om het te verhelpen, dus ik ga hier niet nog een paar uur verdoen om jou dezelfde conclusie te laten trekken, ok? ‘O, ja, hm, nou het zekere voor het onzekere dan maar, hier heb je een nieuwe camper.’ Man wat kun je dan boos worden zeg.
Na een uur alle spullen over geladen en papierwerk in orde. En eindelijk vertrekken. En dus langs Petrified Forest en Painted Desert gereden, zonder tijd te hebben om er ook doorheen te gaan. En behoorlijk laat, tegen een uur of negen, komen we aan op de overnachtingsplaats in Sun Valley, Holbrook, Arizona. We hebben wel nog wat boodschappen gedaan in het dorp en bij de Pizza Hut gegeten.
De route was wel erg mooi, New Mexico, en dan zeker deze Westelijke helft, is zeer de moeite waard om doorheen te rijden. Continu hoge stijle rode rotswanden, de oude Route 66 zie je er omheen circelen. De I-40 gaat overal dwars doorheen. Zie foto’s. We vinden het nog steeds erg mooi, maar dit is een dag… man man man. Wat een incompetente organisatie is die Cruise America zeg. En dit was lang niet het eerste probleem dat we zijn tegengekomen, tot nu toe hebben we elke dag met ‘Travel Assistance’ gebeld. Gauw volgende dag.

Dag 6
Dag 6, dat klinkt als al bijna een week… Dat gaat hard! Deze ochtend wel vroeg vertrokken. Na anderhalf uur komen we bij Walnut Canyon National Monument. Daar woonden rond 1000 tot 1300 de Sinagua in huizen (grotten)in de steile canyonwanden. Heel mooi om te zien. Een wandeling van anderhalf uur gemaakt, ongeveer 1.5km. Heel veel trappen. Rens heeft bijna alles zelf gelopen! Thomas niet, die zat bij papa op de rug. Veel foto’s.
Daarna door naar Sunset Crater National Monument. Dat is een vulkaan, uitgebarsten in 1065. Op de een of andere manier waren de mensen gewaarschuwd, en gevlucht naar… Juist, Walnut Canyon. De Sinagua weer. Slechts kort even gekeken, het zou een erg zware wandeling naar boven zijn. En het is hier behoorlijk warm, en midden op de dag. Dus laat maar even, wij hebben de Vesuvius al gezien, Rens en Thomas interesseert het niet, en vanaf hier is die berg ook zwart.
Dan kiezen: Doorrijden naar Wupatki National Monument, waar ze een paar pueblo (indianen huisjes) ruines hebben, of door naar de overnachtingsplek? Toch maar het laatste, in de hoop dat ze daar een speeltuin/zwembad/andere leuke dingen hebben. Op internet zag het er erg aantrekkelijk uit.
Een uurtje later aangekomen, blijkt Cameron een hele grote winkel vol (leuke) prullaria te zijn, met een motel, en een parkeerplaats waar je je camper mag neerzetten. Met water/licht/riool aansluiting, dat dan weer wel. Maar erg jammer voor vooral Rens, we hadden echt wel een speeltuin verwacht.
Weer wat geleerd. Op Google Maps ziet Cameron er wel uit als dorpje, en de website ziet er echt behoorlijk goed uit. Maar er staan nog niet eens huizen om de Trading Post heen, de kampeerplek lijkt veelal permanent bewoond en dat is alles. Nou ja, Rens heeft zich alsnog wel vermaakt met steentjes zoeken, dingen in de winkel en er was een vriendje met wie hij leuk een balletje heeft overgegooid. Eind goed al goed. En dan morgen: De Grand Canyon!

Dag 7:
Kindjes waren weer vroeg wakker, dus we konden lekker op tijd weg. We waren de eersten die vertrokken voor de verandering. Heerlijk rustig op de weg om een uur of half acht. Al snel kwamen we bij de eerste Scenic View. Uitstappen, kijken, foto's maken, erg mooi. Een hele diepe kloof, met onderin als je goed kijkt een bochtje van de rivier. Maar dat is nog niet de Grand Canyon. Vanaf Cameron naar Grand Canyon National Park rijd je lange tijd langs de Grand Canyon op, dus veel mooie uitzichten.
Na een half uur kwamen we dan echt in het park. Het lijkt wel een beetje regenachtig, maar voordeel is dat de temperatuur ook lager is. Lekker wandelen.
En dan voor het eerst echt de Grand Canyon. Goeie genade, wat een... Canyon. Wat een enorm diep, wijd en lang gat in de grond. 't Is maar goed dat ze dat niet zelf hebben hoeven graven zeg. Dat zou een mooi overheids werkverschaffings project in crisis tijd zijn. Het past gewoon niet op de foto. Quite impressive, right?
Bij de voorbereidingen hebben we veel mooie foto's gezien van alle mooie dingen die we deze trip gaan zien. Maar zoek maar eens mooie foto's van de Grand Canyon, dat is moeilijker. Dat komt dus gewoon omdat het er niet op past. We doen ons best.
Later de camper geparkeerd, en met de gratis bussen hier door het park naar de rand gegaan. Een wandeling van een kilometer of 3/4 gemaakt langs de rand. Het blijft wisselen, het blijft mooi en het blijft intrigerend/indrukwekkend om aan de rand te staan en gewoon te kijken.
Morgen Een hele dag rondkijken.