Part 3

Dag 8
Een hele dag in de Grand Canyon! Wat is er een hoop te zien. Vandaag zijn we met een bus naar allerlei uitkijkpunten gereden. Even wat minder lopen en zitten voor de kindjes. Bus in bus uit vindt Rens helemaal het einde. Thomas vindt het wel leuk om naar iedereen te lachen en te zwaaien en te klappen. Bij de eerste stop waren een hoop Condors te zien. De grootste ( en helaas met uitsterven bedreigde) vogel van de wereld. Wat een enorme beesten. Wel lui, want t enige wat ze doen is zweven. Geen 1 keer flapperden ze met hun vleugels. En toch vliegen ze hoog en laag. Goeie zwevers dus…

Ergens halverwege lopen we achter Nederlanders aan, we raken wat aan de praat. Blijken het de ouders van Jan Matthijs van Leeuwen ( onze Ede’se dominee) te zijn. Die dan ook weer alle Koevoets uit Zaltbommel kennen. Tja, het vrijgemaakte wereldje is weer klein  Nog een lekker Hollands pepermuntje gekregen. Mjamm.
Uiteraard nog weer heeeeel veeel foto’s gemaakt. Savonds toen de kindjes in bed lagen is Koos er nog even in zn eentje op uit geweest. Zonsondergang bekeken, en grote herten, en nog wat nieuwe instellingen uitgevogeld met de fotocamera. Nu moet Els uitzoeken hoe stitchassist fotos weer aan elkaar moeten. Leuk leuk! Morgen moeten we helaas weer verder. Er staat maar een kort ritje op de planning, dus eerst nog een laatste keer van het uitzicht genieten. Het weer hier in de canyon is echt fijn. Overdag niet te heet, savonds koelt het lekker af. Maar geen geknoei met zonnebrand, hoedjes en dat soort dingen. Heerlijk om zo even een dag rust van reizen te hebben.

Dag 9
Alweer de laatste dag in de GC. We moesten echt nog even dat gat in de grond zien. Smorgens waren de kids weer voor zonsopgang wakker, dus waarom zou je dan niet Sunrise in the Canyon gaan kijken? Dus zonder ontbijt kids aangekleed en gauw naar een mooi plekje gereden. Els met de kinderwagen gauw naar boven geraced terwijl Koos nog de Rv moest parkeren op een speciale Rvplek. Uiteindelijk waren we allebei net te laat, maar Els heeft nog een paar plaatjes kunnen schieten. Toen hadden we toch wel trek, maar de RV stond echt verweg. Dus hebben we in het Restaurant gegeten. Geweldige service, waarbij je kopje schaduw-gegroeide-koffie steeds wordt bijgevuld. Koos had een bord vol fruit en yoghurt en bananenbrood, Rens had koude melk met rondjes (lees zeer zoete ronde cereals) En Els had toast, ei en bacon en soort van aardappelstreepjes (nee geen frietjes). Hierna nog een keer de Rode route geprobeerd. Gisteren waren we al een eind gekomen maar het duurde best lang. Dus vandaag gelijk helemaal naar het eind gereden: Hermit’s Point. Een punt eerder uitgestapt en nog 1,5 km langs de Rim gelopen. Mooi mooi mooi, gaan we toch wel missen dat uitzicht. Daarna terug naar canyon Village en nog zon lekker cookie dough en espresso ijsje gegeten. Dat lusten Thomas en Rens ook erg graag! Gisteren heeft Rens steentjes gekregen. Een zakje vol met van die halfedelsteentjes. Amethist, hematiet en weet ik niet wat voor gekke namen die stenen allemaal hebben. Hij heeft een zwart tasje en dat mocht ie zelf helemaal vol maken. Een blauwe, een blauwe, een blauwe, een blauwe… Zeg rens vind je die paarse ook niet mooi? Oh ja!!! Een paarse, een paarse, een paarse Heej orange (vertaal: Oranje) Enzovoort. Hij heeft 25 steentjes in het zakje gekregen en het is nu zijn favoriete speelgoed. Zakje in zakje uit, zakje in zakje uit. Kijk mama een groene! Papa deze is orange. Waar is mn glimsteentje nou? Rens heeft ook een nieuw toevoegsel achter iedere zin. Het woordje Toch. Probeer dat maar eens ergens achter te plakken, heel bijzonder soms. We moeten er vaak om lachen 
Maar om terug te gaan naar onze roadtrip. We waren nu wel klaar bij de canyon en gingen op weg naar onze volgende overnachtings plaats zon 60 mile verderop. Dus naar de RV en op weg naar Williams. Vanuit Williams vertrekt de canyontrein. Hier staat nog de oude stoomlocomotief, maar die hebben we alleen even van veraf gezien. Groot ding hoor! We zitten op een Rvpark waar blijkbaar Poema’s en grote elanden rondlopen. Ik ben benieuwd wat we nog allemaal te zien krijgen. Op de heuvel naast ons was bliksem in geslagen en er was een klein brandje ontstaan. De park-baas had de brandweer al gebeld. Ze waren buiten Bald Eagles (zeearenden) aan het spotten. Er schijnen er hier nogal wat te zitten. Allemaal lekker weer gedouched en in bad geweest, heerlijk! Nu nog een wasje draaien en dan kunnen we er weer eventjes tegen aan.