Part 4

Dag 10
Vandaag is een grote dag! We zullen afscheid nemen van de I-40 en de Route 66. Ze brengen ons nog tot de grens van Arizona en Nevada. Ze hebben ons een goede dienst bewezen, vanaf Amarillo Texas door New Mexico en Arizona. Ik schat zo’n 800 mijl.
Vanaf Williams zijn we eerst naar Kingman gereden. Daar een korte tank en koffie stop, en dan over de Route 66 via Oatman naar Bullhead City. Wat een schitterend stukje Route 66 is dat! Wel spannend, vol haarspeldbochten en steile afdalingen langs nog steilere afgronden. Als Els naar buiten keek door haar zijraam was er geen weg of andersoortig horizontaal oppervlak te zien. Koos had het druk met sturen en genoot volop, waar Els doodsangsten uitstond.
En toen was daar Oatman. Het dorpje bestaat van toerisme van de Route 66 en nog werkende goudmijnen. Er wonen ongeveer 120 mensen, maar wij hebben er minstens 200 gezien, de wilde ezels (burro’s) niet meegerekend. Die lopen daar gewoon over straat, want toeristen vinden het leuk om ze te voeren. Ze stammen uit de mijntijd, maar lopen nu los en zijn van niemand. Rens mocht ook een wortel voeren, maar toen kwam de hele kudde er meteen aan… Net eenden die je brood voert. Eentje dacht dat Thomas zijn tenen ook wel lekker zouden zijn. Waar die misschien wel gelijk in had, maar dat betekent niet dat hij ze dan ook meteen maar moet opeten. Rens ving nog een bij tussen duim en wijsvinger, maar liet hem gauw weer gaan toen die begon te prikken. Dat was niet zo leuk, en kostte een kwartier en een lollie om hem weer te kalmeren. En de rest van de dag dacht hij dat alle vliegen, of miertjes zoals hij ze noemt, kwamen om hem te bijten. Ondertussen heeft hij wel weer door dat dat niet zo is.
Na Oatman dus doorgereden naar Bullhead City.

Dag 11
Vandaag rijden we omhoog door het noordelijkste puntje van de Mohave Desert. Het is erg mooi, met bergen enzo, maar het is heel grijs weer, veel onweer en regen (afgelopen nacht ook). Dat verwacht je dan weer niet in een Desert. We rijden naar het noorden, richting Boulder City en de Hoover Dam.
Daar aangekomen regent het nog steeds, wat erg jammer is. Het duurt even voordat we een parkeerplek vinden, en dat is maar goed ook, want als we eindelijk uit de auto klimmen is het droog. We hebben een mooi wandelingetje over de Hoover Dam gemaakt, veel foto’s.
Vanaf waar wij kwamen, kijk je eerst aan de kant van het meer, en dan denk je: Die Hoover Dam is best hoog! Het waterpeil is in de loop der jaren namelijk behoorlijk gezakt. Zie de foto’s: Vroegah stond het hele ‘witte rots’ deel ook nog onder water, dat is toch gauw een meter of… Geen idee eigenlijk, altijd moeilijk te schatten vanaf boven enzo. Maar dan kom je aan de kant waar de rivier verder stroomt, en dan denk je: Die Hoover Dam is best nog veul hoger! Kijk Rens, een glijbaan! Maar Rens vond het maar eng.
Vanaf de Hoover Dam rijden we richting Las Vegas. Maar omdat 1) we geen zin hebben met een camper door een drukke stad te rijden 2) we denken dat Rens en Thomas hier niet veel toegevoegde waarde zullen ondervinden 3) we ons geld beter kunnen gebruiken, gaan we om de stad heen met de ringweg. Dan rijden we door naar Pahrump, op het randje van Nevada naast de Death Valley.
Wat ons al een paar dagen opvalt, is dat elk dorp wel een casino heeft in deze streek. En meestal kun je gratis met je camper bij het casino overnachten. Wij staan nu ook bij een casino (niet gratis), op een hele mooie camping. Met speeltuin, grote vijver met heel veel eendjes, heel veel opa’s en oma’s met leuke hondjes, waterfietsen, allemaal oude boerderij machines, koetsen en (nep) paarden. Heel mooi allemaal.
Morgen gaan we naar Death Valley, waar het vorige week nog 45 graden was. Nu is het lekker afgekoeld tot 37.